LEE- Endüstri Ürünleri Tasarımı Lisansüstü Programı

Bu topluluk için Kalıcı Uri

http://hdl.handle.net/11527/19706

Gözat

Dizinde bir noktaya atla:

Boyutsal standartlar açısından Türkiye'de üretilen konut oturma ekipmanı tasarımı ve üretim teknolojileri ile ilişkisi

(Fen Bilimleri Enstitüsü, 1992) Tatlısöz, Nilüfer ; Ünügör, Mete ; 39345 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Bu çalışmada; konut oturma ekipmanı tasarımında etkili olan faktörler içinde, önemli etkinliğe sahip olan, kullanıcının temel ve kritik boyutsal gereksinimleri incelenmiş, Ürünün gerek boyutsal, gerekse fonksiyonel açılardan performansı göz önünde tutularak, Türkiye' de üretilen konut oturma ekipmanlarında, belli bir standartlaşma olup olmadığı; varsa bu standartlaşmanın ne düzeyde olduğu saptanmaya çalışılmıştır. Ayrıca bugün ülkemizde konut oturma ekipmanı üretiminde geçerli olan üretim teknolojileri araştırılarak, bu teknolojilere göre, ürünün niteliksel ve niceliksel değerlendirmeleri yapılmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde; mobilyanın çağlar boyunca, toplumların yaşam koşullarına, uygarlık anlayışlarına ve estetik görüşlerine paralel olarak değişik aşamalar gösterdiği, farklı biçimler aldığı; bu farklı biçimleri alırken kullanıcı gereksinimlerine de yanıt vermesi gerektiği vurgulanmaktadır. Buna bağlı olarak, günümüz deki hızlı konut yapımı sonucu, belli standartların ortaya konması zorunluluğunun doğduğu, konutlardaki standartlaşmanın yanı sıra, mekanın boyutlandırılmasına etki eden konut iç donatımında da standartların belirlenmesi gerektiği anlatılmaktadır. İkinci bölümde; günümüze kadar olan gelişimin tarihi perspektif içinde betimlenip, somut olarak sergilenebilmesi için, oturma ekipmanı tasarımına ilişkin tanım ve tarihçesi sistematik biçimde ele alınmaktadır. üçüncü bölümde; oturma ekipmanı tasarımında öncelikle kullanıcının boyutsal gereksinmelerinin belirlenmesi gerektiği, problem alanı olarak ortaya konulmaktadır. Boyutsal gereksinmelerin belirlenmesinde gerekli olan, oturma ile ilgili statik vücut ölçülerinin tanımları ve bu ölçüleri etkileyen genel faktörler ile oturma ekipmanı ta sarımında; anatomik, fizyolojik ve psikolojik prensipler anlatılmakta, belirlenen boyutsal standartlarla üretim teknolojileri arasında iliş ki kurulmaktadır. Dördüncü bölümde; "Türkiye genelinde örnekleme alanı olarak seçilen istanbul'daki üretim yapan firmalara uygulanılan bir anket araştırması yer almaktadır. Bu araştırmada firmalara üretim özellikleri, ürün özellikleri ve ürüne yönelik standartlaşma düzeyinin belirlenme si ile ilgili sorular sorulmakta ve bunların değerlendirmeleri yapıl maktadır. Beşinci bölümde; bu çalışma ile tez amaçlarına ne derecede ulaşıldığı tartışılmakta ve Türkiye'deki standartlaşma hedeflerinin belli bir oranda gerçekleştirilebilmesi doğrultusunda çeşitli öneriler ortaya konulmaktadır.
Çocukla birlikte gelişen çok amaçlı bebek bakım masası üzerine bir uygulama çalışması

(Fen Bilimleri Enstitüsü, 1992) Baylan, Filiz ; Alphan, Ahmet ; 21841 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Gelişen teknoloji ve sanayileşme toplumumuzda, düşünce tarzının değişmesi, kültür düzeyinin yükselmesi, yaşma seviyesinin farklılışması gibi olumlu gelişmelere neden olmuştur. Gittikçe küçülen aile yapısı nedeniyle de aile içinde çocuğa verilen önem ve sunulan imkanlar da fazlalaşmıştır. Çocuğun fiziksel ve psikolojik gelişimlerine paralel olarak ihtiyaçları da daha dikkatli incelenmeye başlanmıştır. Dolayısıyla bu ihtiyaçlara cevap verebilen çocuk ekipmanlarının sayısında artış ve farklılaşmalar olmuştur. Ancak piyasada kullanılan ekipmanların içinde çocuğun ve annenin tüm ihtiyaçlarına aynı anda cevap verebilen, çocukla birlikte gelişip büyüyen ve ailelerin ekonomik durumunu zorlamadan alabilecekleri çok fonksiyonel bir ekipman açığı olduğu gözlemlenmiştir. Bu açığa cevap verebilen bir ekipman tasarımına geçilmeden önce, çocuğun fiziksel ve psikolojik gelişimleri, bu gelişimler sırasındaki ihtiyaçları, annenin çocuk bakımı sırasındaki ihtiyaçları boyutları gibi birçok konunun incelenmesi gerekmektedir. Tüm bu araştırmaların tasarımda hedeflenen amaçlara ulaşmak için yardımcı olacağı kararından yola çıkılarak, elde edilen verilerin dikkatlice değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu bilgiler ışığında ekipmanın içermesi gereken özellikleri, yapılacak eylemlerin nerede ve nasıl çözümlenmesi gerektiğine karar verilmektedir. Tasarımın çizimleri tamamlandıktan sonra uzman yardımı ile hazırlanan anket formalarının doldurtulması ve maket atelyesinde yaptırılan prototipin denetilmesi ve sonuçların değerlendirilmesine geçilmiştir. Bilgisayar yardımıyla yapılan değerlendirmeler sonucu bu ekipmanın endüstri ürünü tasarımı olabileceğine ve seri üretim sonucu geniş bir kitleye hitap edebileceğine karar verilmiştir.
Çeşitli fonksiyon alanlarında kullanılması amaçlanan dönel tuvalet masası üzerine bir uygulama çalışması

(Fen Bilimleri Enstitüsü, 1992) Süzer, Didem ; Alphan, Ahmet ; 21842 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Bu tez kapsamında amaç; "Tuvalet masası" ekipmanının tarih içinde gelişimi, kullanım amaçlarının yanısıra günümüz koşulları içerisinde mevcut teknolojileri kullanmaya çalışarak farklı fonksiyonların kullanıcı yaklaşımları açısından araştırılarak dönel tuvalet masası tasarımının ortaya konmasıdır. I. bölümde ilk olarak; yatak odalarının önemli bir ekipmanı olan tuvalet masasının tanımı yapılarak tarihsel süreç içindeki gelişimi, kullanımı incelenmiştir. Daha sonra tuvalet masası kullanıcısı belirlenip tanımlanarak kullanıcı özellikleri incelenerek tuvalet masasında yapılan eylemlerle günümüz tuvalet masası kullanım yerleri ve şekilleri örneklenmiştir. Bölüm sonunda ise kullanıcı açısından tuvalet masası mobilyasının etkileyen faktörler araştırılmıştır. II. bölümde I. bölüm sonuçlarına dayandırılarak Dönel Tuvalet Masası tasarımı ilk eskiz ve çizimleri ile birlikte anlatılmış ve bu tasarımı etkileyen faktörler belirlenmiştir. Proje aşamasından sonra 1/1 ölçekte, ilk prototip İ.T.Ü. Mimarlık Fakültesi maket atölyesinde imal edilmiştir. III. bölümde Dönel Tuvalet Masası tasarımına kullanıcı yaklaşımını belirleyebilmek amacıyla deney ve anket çalışmaları yapılmıştır. Deneysel çalışmalar gözlemlerle birlikte sürdürülmüştür, anket çalışmaları ile desteklenmiştir. Yaklaşık 100 kullanıcı ile görüşülmüş çalışmaları değerlendirilmesi yapılarak sonuçlar ortaya konmuştur. Sonuçta ise bu çalışma ile tez amaçlarına ne derece ulaşıldığı tartışılmıştır.
Endüstri ürünlerinde tasarımın değerlendirilmesi

(Fen Bilimleri Enstitüsü, 1995) Teker, Murat ; Öke, Altan ; 46608 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Değerlendirme günümüzde tasarlama sürecinin bölünmez bir parçası haline gelmiştir. Değer verme, değerIendirme ve karar verme tasarımcı için bir yöntem sorunu olarak ortaya çıkmaktadır. Günümüzde 19.YYın el işçiliğine dayanan üretimine yönelik tasarım anlayışından vazgeçilmiş kitlesel üretime yönelik endüstri ürünlerinin tasarımına geçilmiştir. Endüstri tasarımı bugün artık dünya ekonomisinde önemli bir güç olmuştur. Endüstri tasarımının önem kazanması, ürünün ne şekilde değerlendirileceği kavramını gündeme getirmiştir. Endüstri ürününde aranan temel nitelikler işlevsellik, ekonomi ve estetiktir. Tasarımcının amacı insana uygun bir çevre yaratmaktır. Bu yapay çevreyi oluşturan tasarlanmış ürünler olduğuna göre tasarımcıya düşen görev gerek ürünlerin işlevselliğini, kullanışlılığını gerekse görsel niteliklerini geliştirmektir. Bu gelişimi ürünün tasarlanıp, üretilmesi, satılması ve kullanılması aşamalarında yapılacak değerlendirmeler sağlayacaktır. Değerlendirme ürünün özelliklerinin ortaya konması ve bu özelliklerin amaca uygunluğunun araştırılmasıdır. Endüstri tasarımı alanında ortaya konmuş bir ürünün başarısının değerlendirmesi tasarım, üretim ve satışın sağlıklı bir şekilde yapılabilmesi açısından yararlı olabileceği düşüncesi ile bu çalışma hazırlanmıştır.DeğerIendirme ile elde edilecek bilgiler ürünün geliştirilmesinde kullanılabileceği gibi aynı konuda ortaya konulacak başka bir ürünün özelliklerinin amaca daha uygun olmasını sağlayabilir.
Tasarım eğitim kurumları ve yerel yönetimler arasındaki iş birliklerinin incelenmesi

(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2020) Fışgın Korkmaz, Saniye ; Bağlı, Hatice Hümanur ; 659579 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı Bilim Dalı

Bu tezin amacı, kamuda tasarım faaliyetlerini derinlemesine inceleyip, kamu kurumları ile tasarım okulu iş birliklerinin kamudaki tasarım faaliyetlerine ve tasarım eğitimine etkilerini genel hatlarıyla incelemektir. Çalışma, "bu iş birliği kamu kurumlarında ve kamu için tasarım ekosisteminde ne tür farklılıklar ve kabiliyetler yaratmakta ve bu tür iş birlikleri daha etkili nasıl olabilir?", "bu tür tasarım projeleri tasarım okulu öğrencilerine ve tasarım akademisine neler kazandırır?" araştırma sorularını temel alarak gerçekleşmiştir. Çalışmada incelenen proje örneklerinde kamu kurumları olarak bahsedilen kurumlar çoğunlukla yerel yönetim kurumlarıdır. Bu araştırmada ürün ve hizmet tasarımı bağlamında eğitim veren okullar tasarım okulları olarak tanımlanmıştır. Tarih içinde endüstriyel tasarımcıların çalışma konuları, çalışma şekilleri ve ortamları değiştikçe, tasarım eğitiminin de evrilmesinin gerekliliği doğmuştur. Tasarım eğitimi artık disiplinler arası ve uluslararası gruplarla çalışmaya yatkın, dokunulabilir objelerin dışında soyut ve somut detayları aynı anda içeren sistemlerin ve hizmetlerin tasarlanmasına aşina, değişken dünya şartlarına kolay uyum sağlamak için çabuk öğrenen, dünyaya ve çevreye duyarlı tasarımcılar yetiştirmelidir. Tasarım okullarının bu anlamda çağa ayak uydurabilmesinin bir yolu farklı kurumlar ile yapılan iş birliği projeleridir. Bu sayede hem akademisyenler hem öğrenciler piyasa koşulları ve yeni pratikler hakkında birinci kaynaktan bilgi alabilmektedir. Özellikle tasarım stüdyosu eğitimi ve lisansüstü tez çalışmalarında bu tür projeler doğru kurgulandığında iki taraflı kazanç sağlanmaktadır. Endüstriyel tasarım, kamuda özellikle hizmet tasarımı disiplini ile kendine farklı bir yer bulmaya başlamıştır. Kamu kurumları, kullanıcılarına çoğunlukla ürün-hizmet sistemleri ile ulaşır. Tasarımcılar geçmişte kamusal mekân ve mobilya ölçeğinde kamuya hizmet sunarken, hizmet tasarımı alanının gelişmesi ile kamu kurumlarındaki faaliyet alanları genişlemiştir. Bunun yanında yeni kamu yönetimi yaklaşımları ile hükümetler ve belediyeler yönetim bakış açılarını değiştirmeye başlamıştır ve tasarım, inovasyon gibi konular kamunun gündemine girmiştir. Yönetişim yaklaşımları ile ise demokrasilerde vatandaşların söz sahibi olduğu katılımcı yaklaşımlar kendine daha çok yer bulmaktadır. Tasarım düşüncesi, hizmet tasarımı ve hizmet tasarımının gelişen yapısı ile bu yönelimler paralellik göstermektedir. Ürün-hizmet sistemleri ile artık hizmetler daha kolay anlaşılır hale gelmiş, dolayısı ile sunulan deneyimler tasarım ile daha kapsamlı bir şekilde iyileştirilir hale gelmiştir. Zaman içinde, hizmetler ürünlerin odağından ayrılarak hizmet ağırlıklı mantık ile değerlendirilmeye başlamıştır. Bu mantık ile ise hizmetleri kullanan ve sunanların değer yaratımının bir parçası oldukları kabul edilmiştir ve hizmetler ve hizmet tasarımı için birlikte tasarım ve üretim daha önemli hale gelmiştir. Bu tartışmalar, tezin literatür kısmında yer almaktadır. Kamuda gerçekleşmiş tasarım projeleri incelendiğinde, sosyal inovasyon projeleri ile birlikte katılımcı tasarım pratikleri de oldukça sık karşımıza çıkmaktadır. Birlikte tasarım (co-design) ile katılımcı tasarım da (participatory design) bu tezde farklı yaklaşımları ile yer bulmuştur. Kamuda tasarım ile ayrılamayacak pratikler olan kamuda inovasyon konusu, sosyal inovasyon ile ilişkisi, bu araştırmaya konu olmuş projelerin ana aktörleri olan yerel yönetimler ve bu kurumların Türkiye'deki yapısı da tezde bahsedilmiş konulardandır. Yukarıda da bahsedildiği gibi, bu araştırmanın bir amacı, gerçekleşen iş birliklerinin kamu kurumlarının tasarım yeteneklerine etkilerini anlamaktır. Bu yüzden kurumlarda tasarımı tanıtmak, kurumlara tasarım yeteneği kazandırmak, tasarım kültürü ve örgütsel tasarım ve değişim gibi konular kamu sektörü bakış açısında değerlendirilmiştir. Bu kısımda elde edilen model, araştırma kısmında verilerin analizinde araştırmacıya yardımcı olmuştur. Çift taraflı öğrenme olarak da tanımlanabilecek kamu-tasarım okulları iş birliği projeleri üç farklı yöntem ile incelenmiştir. Aynı zamanda İTÜ endüstriyel tasarım bölümünde araştırma görevlisi olan araştırmacı, çalışmaya kendi tasarım okulu-kamu kurumu iş birliklerini kurmak ile başlamıştır. Keşif araştırması olarak tanımladığı bu kısımda, bazen üniversitede birlikte çalıştığı ekip arkadaşları ile birlikte, bazen de bireysel olarak tasarım projeleri oluşturmuştur. Araştırmacıya bu projelerde hem İTÜ'den hem de Kadıköy Belediyesi'nden birçok farklı paydaş destek vermiştir. İTÜ'deki tasarım öğrencileri ile Kadıköy Belediyesi ile buluşturmuş, GlobalGovJam gibi farklı aktörleri birleştiren tasarımı tanıtma etkinlikleri düzenlemiştir. Yurtdışında misafir araştırmacı olarak geçirdiği süre içinde ise, Milano ve Delft'te gerçekleşen iki tasarım okulu-kamu iş birliği projesini gözlemleme şansı bulmuş, Milano'da düzenlenen projenin Samsun'da gerçekleşen farklı bir etkinliğinde görev alma şansı bulmuştur. Bütün bu çalışmaları fotoğraflarla belgelemiş, gözlemlerini ve paydaşlarla gerçekleştirdiği planlanmamış görüşmeleri günlükler halinde saklamış daha sonra da raporlar haline getirmiştir. Elde edilen bu veriler literatür taraması ışığında analiz edilmiş ve belirli sonuçlara varılmıştır. Sonuçlar dışında keşif araştırmasının sonunda yapılacak ikinci araştırmanın soruları da belirlenmiştir. Doküman analizi olarak adlandırılan ikinci çalışmada ise, farklı ülkelerden derlenmiş 35 adet genelde yerel yönetim kurumlarında gerçekleşmiş kamuda tasarım projesi incelenmiştir. Projelerin ilgilendiği tasarım aktiviteleri, projelere dahil olan aktörler, projelerde gerçekleştirilen tasarım evreleri, projelerde karşılaşılan engeller ve kolaylaştırıcılar projelere dair dokümanların taranması ile ortaya çıkarılmış ve listelenmiştir. İncelenen tasarım projelerinde, kamu kurumlarına ortak olan üç temel paydaş ortaya çıkmıştır. Bunlar, tasarım okulları, tasarım firmaları ve sivil toplum kuruşları gibi kâr amacı gütmeyen kurumlar olarak sıralanabilir. Bu çalışmada tasarım okulu ortaklıkları daha derinlemesine irdelenmiştir. Tasarım projesi ortaklıkları incelendiğinde üç farklı ortaklık tipinin olduğu fark edilmiştir. Tasarım okulları, pratiğe dayalı öğrenme içeren dersler (stüdyo dersleri gibi), pratiğe dayalı lisansüstü çalışmalar ile çok aktörlü projeler ile kamu kurumları ile iş birlikleri gerçekleştirmektedir. İş birlikleri birbirleri ile karşılaştırmalı olarak incelenmiş, kamu kurumlarında tasarım aktivitelerinde karşılaşılan sorunlar ve avantajlar genel olarak ortaya çıkarılmıştır. Bu bölümün sonunda, ilk bölümde olduğu gibi araştırmaya yeni sorular eklenmiştir. Tezin son aşamasında ise, tasarım okulu projelerinde uygulama aşamasına geçen ya da uzun süreli iş birlikleri arasından daha fazla veriye erişilebilen 7 adet proje daha detaylı bir şekilde incelenmiştir. Bu projelerden üçü tasarım stüdyosu (yaparak öğrenmeye dayalı dersler) iş birliği içerirken, iki tanesi çok aktörlü, diğer iki tanesi ise pratiğe dayalı tez çalışmalarıdır. Söz konusu projelerin aktörlerinin dahil oldukları ekosistemler, projelerin kamu kurumlarına tasarım bağlamındaki etkisi, projelerde karşılaşılan zorluklar ve kolaylaştırıcılar ile tasarım okullarının bu süreçten kazançları sorgulanmıştır. Bu süreçte, doküman analizinin yanında proje sorumluları ile röportajlar yapılmış, konu ile ilgili röportaj ses kayıtları yazıya dökülerek kullanılmıştır. Yapılan araştırmalar sonucunda birtakım verilere ulaşılmıştır. Özetlenecek olursa, öncelikle kamuda tasarım etkinliklerinin daha başarılı, daha verimli ve sürdürülebilir olması için, sadece ortak olan kamu kurumunun değil kamu kurumunun dahil olduğu kamuda tasarım ekosisteminin de tasarım farkındalığının yüksek olması gerekliliğinden bahsedilebilir. Genel olarak incelenen örneklerde, tasarım okulları ile yapılan ortaklıkların ardından, kamu kurumlarının tasarım farkındalıklarındaki gözlemlenebilen değişim sınırlıdır. Bu durum birçok farklı neden ile açıklanabilir. Bu tezde bu durumun nedeni olarak görülen durumlardan bir tanesi yukarıda bahsedilen ekosistemin tasarım bakımından olgunlaşmamış olmasıdır. İkinci bir neden ise, kamu kurumlarının tasarım sürecine tam anlamıyla dahil olmamasıdır. Ekonomik ve zaman kısıtları, ülkelerin kanunları bağlamındaki engeller, karar vericilerin politika değişimleri de bu durumların nedenleri arasında sıralanabilir. Bahsedilen engellere rağmen, incelenen örnekler ile ulaşılan birtakım öneriler ile süreçlerin daha başarılı hale gelmesi sağlanabilir. Bu öneriler özetlenecek olursa; iş birliklerinin doğru bir şekilde yürüyebilmesi için, başlangıçta doğru aktörlerle yardımlaşma içinde olunmalı, projenin ekonomik gereklerini desteklemek için fonlara ya da ilgili destek kuruluşlarına başvurulması gerekliliği keşfedilmiştir. İş birliğinin başında hem paydaşların haklarını korumak hem de projenin gidişatını güvenceye almak için belirli protokoller oluşturulmalıdır. Süreç esnasında, farklı aktörler ve farklı disiplinlerden uzmanlar ile birlikte tasarım etkinlikleri düzenlemenin önemi, görüşme gerçekleştirilen birçok katılımcı tarafından vurgulanmıştır. Bu etkinlikler hem bu aktörlerin sürece katkısını hem de kamu kurumunun tasarım farkındalığını artıracaktır. Ancak, bu katılımcı etkinlikler doğru şekilde kurgulanmalı ve katılımcılar sürecin diğer aşamaları hakkında bilgilendirilmelidir. Kamu kurumlarının sürece başından sonuna katkı vermesi sağlanmalıdır. Tasarım okulu temsilcilerine de kamu sektörünün problemleri ile daha kolay baş edebilmeleri için süreç içinde farklı eğitimler verilmelidir. Tasarım projelerinin uygulama aşamasına geçmesi hem tasarım okulu temsilcileri hem de kamu kurumları için öğretici bulunmuştur. Bu yüzden, tasarım projelerinin uygulama aşamasına geçmesi için farklı stratejiler geliştirilmesi önerilmektedir. Sosyal girişimler yaratmak, ilgili özel sektör kurumlarından ekonomik destek talep etmek ya da farklı fon ve desteklere süreç içinde başvurmak izlenebilecek stratejiler arasındadır. Süreç sonunda ise, projenin yaygın etkisini artıracak etkinliklerde bulunmak, bir sonraki iş birlikleri için planlar yapmak ve farklı tür iş birliklerinin önünü açmak araştırma sonucu ortaya çıkan önerilerdir. İncelenen tasarım okulları ve kamu kurumları ortaklıklarının tasarım okullarına katkılarına gelecek olursak, genel olarak özel sektör ile çalışmaya odaklanmış eğitim kurumlarında, bu tür kurumlarla çalışmak, öğrencilerin gelecek vizyonlarını genişletebileceği tespit edilmiştir. Örneklerde gerçek dünya problemleri ile karşılaşıp bu problemlere çözüm üretecen öğrencilerin, bilgilerini uygulamaya geçirip test etme imkânı bulduğu görülmüş ve bu durumun tasarım öğrencileri için önemli bir katkı olduğu tespit edilmiştir. Kamu sektörü dinamiklerine aşina tasarımcıların, kamu kurumlarına hizmet veren tasarım firmalarında ya da kamu kurumlarında çalışmaya başlayarak, gelecekte incelenen projelerin gerçekleştiği ekosistemi besleyebilecekleri öngörülmüştür. Ancak bunun yanında öğrencilerin, tecrübesiz tasarımcılar olarak, kamu kurumunun tasarım algısını yanlış oluşturma riski de taşıdıkları tespit edilmiştir. Bu yüzden, öğrencilere destek olacak, sektör hakkında tecrübeli tasarımcı-eğitmenler sürecin başarılı gerçekleşmesi için elzemdir diyebiliriz. İncelenen uygulamaya geçmiş birçok örnekte kamu sektörünün dinamiklerine hâkim ve iş birliği sürecinin bu açıdan daha doğru yönetmiş eğitmenlerin varlığı dikkat çekmiştir. Bunun yanında birçok iş birliğinde ortaklığın gerçekleşmesi ve uygulama aşamasına geçmesi için, paydaşların farklı çalışma yöntemleri geliştirdiği fark edilmiştir. Süreç sırasında ya da sonrasında kurgulanan stajlar, tasarım akademisyenlerinin gönüllü olarak zamanlarını bu süreçlere ayırması ilgilenen projelerde sık karşılaşılan durumlardır. Ekosistemdeki tasarım okulları ve kamu kurumlarında karşılaşılan tasarım, inovasyon ya da araştırma laboratuvarları süreci kolaylaştıran unsurlar olarak tespit edilmiştir. Gerek personeli gerekse sundukları tarafsız ortam, projelerin gerçekleştiği süreçleri kolaylaştıran etkileri oluşturmaktadır. Son olarak ise, tasarım eğitimi dünyanın sürekli değişen dinamikleri dolayısı ile sürekli bir değişim baskısına maruz kalmaktadır. Kamu sektöründe daha etkin tasarımcılar yetiştirmek için de tasarım okulları öğrencilerine birtakım farklı yetenekler kazandırmalıdır. Bu yetenekleri kazandırmak için, hizmet tasarımı, sistem düşüncesi, katılımcı tasarım gibi farklı alanlarla ilgili derslere yer verilmeli, daha çok sosyal ve kamu inovasyonu projesi ders programına eklemelidir. Lisansüstü eğitiminde, pratiğe dayalı tez çalışmalarını artırılmalı ve farklı tarzda iş birlikleri ile hem lisans hem lisansüstü eğitimini zenginleştirmelidir. Bu çalışma, kamu kurumlarında tasarım farkındalıklarını ve etkinliklerini artırmak için tasarım okulları ile iş birliğini önermektedir. Bu öneri hem Türkiye ölçeğinde hem dünya ölçeğinde örnekleri olan ve yeni çalışmalar yapılabilecek bir hamle olarak görülmektedir. Yine de kâğıt üstünde kolay görünse de bu tür iş birliklerinin gerçekleşmesi için belirli stratejiler ve yol haritalarına ihtiyaç olduğu keşfedilmiştir. Bu araştırma bu ihtiyacı karşılayacak bilgileri ortaya çıkarmayı hedeflemiştir. Bu anlamda çalışma literatüre ve uygulamaya birçok açıdan katkıda bulunmayı hedeflemiştir. Tez, sahip olduğu detaylı literatür taraması ile Türkçe literatüre konu hakkında katkı sağlanmış, farklı yöntemlerle incelenen örnekler ile ise konu hakkında çalışmak isteyen farklı aktörlere öneriler geliştirilmiştir.
Tasarım tarihi ile müzecilik çalışmaları arasında etkileşimli bir model önerisi: Su nesneleri sergisi tasarımı

( 2020) Maralcan Gülmen, Meltem ; Gülname Turan ; 619802 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı ; Design of Industrial Products

Müzeler geçmişte katı bir değişmezliğin sembolü iken, post modernizm ile birlikte çağın gerekliliklerini yerine getirmek üzere gittikçe daha esnek ve paylaşımcı bir yapı kazanmış ve bu değişim süreci müzelerin sergileme yaklaşımlarını da etkilemişir. Bu dönemde, ziyaretçi odaklı çalışmalar yürüten müzelerin sahip oldukları eserleri korumak ve teşhir etmekten oluşan yükümlülükleri, bu eserlerin izleyiciler ile farklı bağlamlarda etkileşimde bulunmalarını sağlamak üzere genişlemiştir. Günümüzde müzelerde sergileme yaklaşımları, koleksiyonları izleyicilere hikayesel bir şekilde aktarmak üzerinedir. Söz konusu hikaye aktarımı olunca, birçok sergileme tasarımcısı tiyatroda hikaye aktarmak üzere uzunca bir süredir kullanılan sahnografi yaklaşımınını ve prensiplerini müzecilik alanında yorumlamışlardır. Bu yaklaşıma göre müze koleksiyonundaki nesneler "yıldız" olmakta ve hikayesini aktaran sergileme elemanları ve yaratılan atmosfer ise "dekor"u oluşturmaktadır. Tasarım tarihi alanı ile müzecilik çalışmaları arasında köprü kurulan bu çalışmada tasarım tarihi alanından yeni bir yaklaşım olan "senaryo analizi" yöntemi, müzelerin hikayesel sergileme yaklaşımı bağlamında, özellikle nesne odaklı sergilerde araştırma safhası için bir araştırma yöntemi önerisi olarak sunulmaktadır. Senaryo analizi, nesnelerin tarihlerinin "üretim-tüketim ve dolayım" kümelerinde, farklı aktörler tarafından kullanılmaları da göz önünde bulundurularak sürekli bir akış halinde araştırılmaları ile senaryolarının ortaya çıkarılmaları prensibine dayanan bir araştırma metodudur. Bu araştırmada senaryo analizi irdelenmiş, şematize edilmiş, geliştirilmiş ve sergilerin araştırma safhasına uyum sağlayacak şekilde bir araştırma seti haline getirilmiştir. Araştırma setinin başlıkları oluşturulurken senaryo analizinin katmanları detaylı olarak incelenmiştir. Araştırma, böylece müzecilik ve özellikle nesne-odaklı sergileme çalışmaları ile tasarım tarihi arasında köprü kurarak katmanlı araştırma yapısı ile senaryo analizi sayesinde sergilere kapsamlı malzeme sunmayı hedeflemektedir. Araştırmada bu hedefi gerçekleştirmek üzere bir vaka çalışması gerçekleştirilmiştir. Vaka çalışmasında; bir sanat galerisinde gerçekleşen bir sergide yer alan bir grup nesnenin araştırma ve sergileme safhasında senaryo analizi yöntemi uygulanmış ve verimliliği analiz edilmiştir. Sergileme sahnografi yaklaşımı ile planlanmış ve tasarlanmıştır. Araştırma sürecine senaryo analizi minvalinde hazırlanan araştırma seti rehberlik etmiştir. Sergide yer alacak her nesne için ayrı ayrı araştırma setinin konuları araştırılmış ve verilerin sergide rehberlik edebilmesi için formüle edilebilmesi için oluşturulan araştırma seti tablolarına işlenmiştir. Araştırma seti tablosunun homojen ve akışkan yapısı, araştırma sürecinde bir veri araştırılırken bulunan diğer verilerin senkronize olarak diğer alanlara işlenebilmesine olanak sağlamıştır. Sergileme sürecine geçildiğinde öncelikle sergileme süreci birbiri ile etkileşimde olan ve bu tezin de içeriğini oluşturan üç temel bileşen olan; araştırma yöntemi olarak "senaryo analizi", sergileme yaklaşımı olarak "sahnografi" ve izleyici odaklı olan serginin hedeflerin ortaya koyan "izleyici deneyimi değerleri" olarak belirtilmiş ve şematize edilmiştir. Ayrıca sergileme planı ve sergileme birimleri tasarımları üzerinde bu bileşenlerin ve içeriklerinin, katmanlarının yerleşimleri planlanmıştır. Sergilemede senaryo analizinin katmanlarının plan şeması üzerindeki belirlenen yerlerine hangi verilerin işleneceğine, nesnelerin araştırma seti tabloları rehberlik etmiştir. Bu aşamada sergi süreci bileşenlerinden izleyicilerin sergiden beklediği deneyimleri yansıtan "izleyici deneyimi değerleri" ile "senaryo analizi katmanlar"ı arasında ilişki kurmak ve aynı zamanda seçilecek verilerin dereceli bir şekilde elenerek sergi tasarımının esnekliğini arttırmak üzere ikinci bir tablo hazırlanmıştır. Bu tablo ile hangi verilerin izleyiciye aktarılacağına karar verildikten sonra serginin teması bağlamında verilerin sergileme birimlerine aktarılacağı tasarım sürecine geçilmiştir. Serginin temasının belirlenmesinde sergilenecek olan nesneleri temsil edebilecek ortak kavramlar belirlenmelidir. Bu ortak kavramların serginin yönteminde nesne odaklı sergiye yönelik olarak senaryo analizi araştırma seti tablosuna "kavramsallaştırma" başlığı altında eklenmiştir. Araştırma sonrasında elde edilen bu tabloların kavramsallaştırma sekmesi, serginin temasının oluşturulmasına seçenekler sunarak katkıda bulunmuştur. Senaryo analizini yönteminin katkıları ve sahnografi yaklaşımı ile planlanan sergide, sergilenen nesnelerin yeni bağlamlarının izleyici ile etkileşiminin ölçümlenebilmesi için yine sergi süreci bileşeni olarak belirlenen "izleyici deneyimi değerleri"ni odak noktasına alan anket çalışması yapılmıştır. Yaklaşık 1000 kişinin ziyaret ettiği sergide 50 kişi ile anket çalışmaları tamamlanmış ve analiz edilmiştir. Aynı zamanda sergi sırasında yapılan gözlemler de aktarılmıştır. Senaryo analizinin üretim-tüketim-dolayım ve kavramsallaştırma katmanları bir nesnenin tüm hikayesini gözler önüne serdiğinden, her nesne için hazırlanan detaylı araştırma seti tabloları sergide faydalanmak üzere homojen ve derinlemesine bilgi sağlamıştır. Genel olarak bakıldığında bu tez çalışması, tasarım tarihi ve müzecilik çalışmaları arasında köprü kurarak, tasarım tarihindeki güncel bir araştırma yöntemi olan senaryo analizini nesne-odaklı sergiler için geliştirmiş ve sergi küratörlerine, araştırmacılara, sergi planlamacılarına yönelik bir araştıma seti oluşturmuştur. Sonuçta senaryo analizinin, serginin araştırma sürecine yön vermekle kalmayıp, sergilenecek nesnelere dair, küratörlerinin farklı yaklaşımlarına göre veri sağlayabilecek farklı içerikleri ortaya koymada başarılı olduğu görülmüştür.
An onto-phenomenological inquiry on the post-industrial maker experiences through the lens of actor network theory

(Fen Bilimleri Enstitüsü, 2020) Dilek, Özgün ; Kaya, Çiğdem ; 652705 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı Ana Bilim Dalı

This thesis investigates the phenomenon of 'being maker' as emerged in the post-industrial conditions. Through the maker experiences, the thesis exposes the relations among the entities in the interactive network of tools, materials, people and places. The question of agency in the creative practices of makers is one of the main concerns of this thesis. As a secondary one, how maker experiences can transform the industrial forms of design practices follows. This research uses qualitative methodologies, and conducts a phenomenological inquiry with the ontological lens of Actor Network Theory (ANT). The phenomenological inquiry is developed as a part of uncovering meaning and articulating the lived experiences of makers. In this research, ontological side addresses different agencies in the maker network, phenomenological side bridges the human world relationship and the epistemological side, which supports design theory, generates an onto-phenomenological inquiry to know the realities of makers. Even phenomenology seeks for the conditions of the entities as perceived as in the human experiences, the use of ANT perspective brings an unexperienced 'worlds in the making' foreground that emerge in the process of interactive relations among human and non-human entities. Using ANT perspective allows the investigation of dynamic socio-material relations in maker ecology. The philosophical discussion of this thesis addresses the separation of objects and subjects, followed by the separation of roles, expertises and professions in the production, consumption cycles of industrial design. For this reason, critical approaches to industrial design are reflected for their attempt on seeking better connection with the things and the meanings in design. The thesis combines the relevant literature on the dichotomies of industrialization and the critical approaches to that condition. This literature supports the onto-phenomenological inquiry on the experiences of makers and the following investigation of the emerging concepts, behaviours, competences and meanings in the socio-material practices of makers. How these practices generate an alternative material culture to the industrial forms of design practices is highlighted for achieving new perspectives in design research. Main data collecting method of this research includes literature review, observation and semi-structured interviews with the maker participants. Literature review developed an understanding of maker practices in relation with the industrialisation and the global maker movement, which extends from today to the pre-industrial forms of design. Literature review supported observations and built connections between what was investigated and what could be investigated in maker practices. Observations took place in four different maker and technology fairs and four meet-ups between 2014 and 2017. Photographs were taken and material data as flyers, magazines, books were collected in these maker events to reflect the material and communicative relations in the maker network in İstanbul. Following the observations, semi-structured interviews were conducted with the nineteen selected maker participants between 2016 and 2018. In the analysis phase, thematic codes were generated through coding the data, finding out conceptual themes and associating themes with the codes. To reflect the maker experiences and answer the research questions, themes were interpreted through the literature and through the distinct characteristics of maker experiences. Thesis have multiple outcomes including the maker approaches and relations within their world making activity of design. Makers take part in the ecology of competences, which in turn re-constitute makers with different skills and perspectives in their relations. They learn, repair and hack things during the experimental processes of making. They appropriate industrial products in their everyday life depending on their personal matter of concern. Through the mediation of post-industrial production and communication technologies, makers apply various practices in the explorative processes of making. Emergent agencies during the interaction of entities in maker practices, re-generate the maker identity capable of transforming practical and symbolic meanings in design. Makers re-define design practices through assembling the seperated skills, roles and expertises during the industrialization processes of the production. Makers develop self-expertise through interacting with the agency of competences generated in the maker ecology. Makers overcome the division of the labor through building relations between cognitive and practical skills in the experimental process of making and learning. Makers generate critical debates on the use of technology and the production-consumption cycles of things. The emerging outcomes of practices re-constitute the relation of the makers within the world. They produce material and social effects to overcome the dichotomies and the predetermined perspectives on the agency of entities. Through attributing to the relational and dynamic sense of agency, makers become capable of transforming the society and the daily life practices such as working, learning, thinking. Beside the maker agency, emergent agencies during the performances of human and non-human actors generate unexpected outcomes in which human intention, intuition and experience have partial roles. Appropriation and interpretation of makers generate various artworks, things, materials, tools, machines which in turn re-constitute the maker agency in the daily life. Autonomous character of agency in maker practices re-constitute the creative individuality through self-reliance and self-productivity. The borders of the creative practices become blurred and emergent agencies continuously re-define the design expertise. Through publicly available debates of makers on technology usage and the relation of things with the life of the users, agency of making practices becomes dynamic, immaterial and social. As a result, agency in maker practices is distributed, extended and emergent during the socio-material relations of humans and non-humans. Agency reflects a dynamic and hybrid character of various actors through the collective productivity, competence acquisition and interpreting the usages in maker ecology. During the interaction of makers with various actors, distinct matter of concerns emerge and have a transformative effect in the society. Contemporarily interpreted practices of working, learning, instructing, sharing and interacting emerge through employing the post-industrial technologies and the collective power of productivity in maker network. The agency of maker network move beyonds the sum power of the entities that exercise agency in the individual level. Agency extends in different times and spaces through the distributed and the emergent characters of maker assemblages in action.
Türkiye'de endüstriyel tasarım eğitiminin tasarımın değişen paradigmaları bağlamında stüdyo dersleri üzerinden incelenmesi

(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2021) Yenilmez, Filiz ; Bağlı, Hatice Hümanur ; 709819 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Endüstriyel tasarım disiplini son yıllarda sürekli bir değişim ve gelişim içerisindedir. Farklı disiplinlerle arasındaki sınırlar giderek bulanıklaşmakta ve buna bağlı olarak ilgili olduğu konuların çerçevesi de hızla genişlemektedir. Endüstriyel tasarım kapsamını, erken zamanlarındaki öncelikli odağı olan, seri üretime uygun, fonksiyonel ve fiziksel anlamda iyi ürünler tasarlamaktan deneyim, hizmet, etkileşim ve kompleks problemlere yönelik çözümler gibi kimi zaman fiziksel bir ürün çıktısı dahi olmayan şeyleri tasarlamaya doğru genişletmiştir (Buchanan, 2001; Giard, 2000). 2015 yılında ICSID bu değişimleri dikkate alarak endüstriyel tasarımı "inovasyonu yönlendiren, ticari başarıyı oluşturan ve yenilikçi ürünler, sistemler, hizmetler ve deneyimler aracılığıyla daha iyi bir yaşam kalitesine önderlik eden stratejik bir problem çözme süreci" olarak yeniden tanımlamıştır. Yenilenmiş endüstriyel tasarım tanımıyla ürünün, hizmetlerin ve sistemlerin ötesinde deneyimlerin tasarlanması ve ayrıca bir durumun daha iyi hale getirilmesine yönelik çözümlerin yaratılması da tasarımcıların sorumluluğu içine dahil edilmiştir. İnovasyonun gerçekleştirilmesi için sonuç odaklı yaklaşımlar yerine süreç odaklı yaklaşımlar teşvik edilmiş, kullanıcı merkezli bakış açısına vurguyla tasarımcıların disiplinler ötesi ve ortak yaratım süreçlerindeki stratejik konumları öne çıkarılmıştır. Disiplinde süregelen bu değişimle birlikte geleceğin endüstriyel tasarımcılarını yetiştiren eğitim kurumlarının bu değişime nasıl adapte olacağı ve gündeme gelen yeni tasarım alanlarının endüstriyel tasarım eğitimine nasıl dahil edileceği gibi konular önem kazanmaya başlamıştır. Araştırmacılar tasarım eğitiminin alana dair değişimler çerçevesindeki çeşitli bağlamlarda kendini yeniden konumlandırması gerektiğini öne sürmüşlerdir (Kolko, 2005; Norman, 2010). Nitekim son yıllarda sürdürülebilirlik, toplumsal tasarım, hizmet tasarımı, kullanıcı deneyimi tasarımı, etkileşim tasarımı, disiplinler arasılık ve ortak tasarım gibi konuların endüstriyel tasarım eğitimine nasıl entegre edilebileceğine yönelik pek çok çalışma yapılmıştır. Türkiye özelinde de bu kavramlardan bazılarının (girişimcilik, inovasyon, sürdürülebilirlik, disiplinler arasılık vb.) tasarım eğitimindeki yeri üzerine odaklanan ve tasarım eğitimine veya stüdyo derslerine entegrasyonu için öneriler sunan araştırmalar bulunmaktadır (Demir, 2016; Soyupak, 2019; Yılmaz, 2015). Mevcut çalışmaların genellikle tek bir konu veya kavram özelinde yürütüldüğü görülmektedir. Öte yandan tasarım konularını daha kapsamlı bir bakış açısıyla ele alarak farklı boyutlarıyla araştıran çalışmaların sayısı oldukça azdır. Dolayısıyla tasarım alanının gündemini meşgul eden konuların Türkiye'deki endüstriyel tasarım eğitimindeki yansımalarının tespiti tasarım araştırmaları kapsamında incelemeye değer bulunmuştur. Bu tez çalışması endüstriyel tasarım müfredatlarının merkezinde yer alan stüdyo derslerinde gerçekleşen konu odaklı değişimleri açığa çıkarması ve bunu yaparken de alan literatüründe öne çıkan konu ve kavramları referans alması bakımından önemlidir. Bu çalışma 2000 yılı ile başlayıp 2019 yılı ile biten, değişimlere sebep olan pek çok faktörün açığa çıktığı, bir süreci ele almaktadır. Bununla birlikte çalışma ağırlıklı olarak, tasarım eğitiminde stüdyo derslerinin ve proje odaklı öğrenmenin önemine vurguyla, tasarım stüdyolarındaki eğitim uygulamaları üzerine odaklanmaktadır. Dolayısıyla bu tez 2000-2019 yılları arasında tasarım literatürünü etkisi altına alan kavramların stüdyo derslerine yansımasını eğitimciler perspektifinden ve proje konuları üzerinden açığa çıkarmayı amaçlamıştır. Tezin amacı doğrultusunda belirlenen araştırma sorularını cevaplayabilmek için nitel araştırma yöntemlerinin keşfedici ve betimleyici özelliklerinden yararlanılmıştır. Ayrıca konuya ilişkin derinlemesine bilgi sahibi olabilmek ve mevcut durumu daha bütüncül bir çerçevede okuyucuya sunabilmek için ise veri çeşitlemesi stratejisi kapsamında birden çok araştırma aşaması planlanmış ve birden çok veri toplama yöntemi kullanılmıştır. Görüşmeler, doküman analizi ve içerik analizi veri toplama ve veri analizi için bu tez çalışmasında kullanılan nitel araştırma yöntemleridir. Tez kapsamında gerçekleştirilen alan araştırması ise akademik dergilerin incelenmesi, eğitimciler ile görüşmeler ve proje konularının incelenmesi olmak üzere üç araştırma aşaması üzerine temellenmiştir. Bunlara ilave olarak gerek alana dair kavram yönelimli değişiklikler gerekse bu kavramların tasarım eğitimine yansımaları hakkında ihtiyaç duyulan teorik arka planın oluşturulması için kapsamlı bir literatür taraması gerçekleştirilmiştir. Alan araştırmasının her bir aşamasında elde edilen verilerin analizi için içerik analizi yönteminden faydalanılmıştır. Kodlamaya dayalı içerik analizi sürecine literatür taramasından elde edilen kodlarla başlanmış ve sonrasında analiz süresince açığa çıkan yeni kodlar çalışmaya ilave edilmiştir. Alan araştırmasından önce gerçekleştirilen literatür araştırması ile sadece tasarım alanında yaşanan değişimlere bağlı olarak öne çıkan konu ve kavramlar değil, aynı zamanda uluslararası tasarım eğitimi ve stüdyo eğitiminde bu konu ve kavramlara odaklanan eğitim uygulamaları açığa çıkarılmıştır. Ardından alan araştırmasının ilk adımı olarak planlanan "akademik dergilerin incelenmesi" araştırma aşamasıyla 2000-2019 yılları arasında akademik yazını örnekleyen dergilerin (Design Issues ve The Design Journal) odaklandığı konulara ilişkin daha sistematik sonuçlara ulaşılması amaçlanmıştır. Küresel alanda varlık gösteren trendlerin Türkiye'deki endüstriyel tasarım stüdyo eğitimi üzerine etkilerini ve proje konuları üzerine yansımalarını açığa çıkarabilmek için ise bir diğer araştırma aşaması olarak "eğitimciler ile görüşmeler" gerçekleştirilmiştir. 10 farklı üniversitenin endüstriyel tasarım bölümlerinde görev yapan 22 eğitimci ile yapılan görüşmeler aracılığıyla yeni konuların endüstriyel tasarım stüdyo eğitiminde nasıl ele alındığı konusunda daha detaylı bilgiye ulaşılmıştır. Görüşme yönteminin sınırlılıkları ve araştırmayı destekleyici belgelere duyulan ihtiyaç nedeniyle "proje konularının incelenmesi" araştırma aşaması gerçekleştirilmiş ve bu aşama büyük resmi görmeye yardımcı olmuştur. Doküman incelemesi yöntemi üzerine temellenen bu araştırma aşamasında 2000-2019 yılları arasında yürütülmüş olan projeler hakkında bilgi içeren proje tanıtım belgeleri (föyleri) başta olmak üzere proje katalogları, bölüm web sayfası haberleri ve duyuruları, makaleler, bildiriler ve hatta akademik tezler gibi her türlü çevrim içi veya basılı kaynaktan ve belgeden yararlanılmıştır. "Akademik dergilerin incelenmesi" araştırma aşamasında elde edilen bulgular tezin diğer araştırma aşamalarına ve bütünlüğüne katkı sağlayabilecek etkilere sahiptir. Design Issues ve The Design Journal dergilerinde tartışılan konu ve kavramların belirli temalar altında gruplandırılmasıyla diğer araştırma aşamaları için de kullanılabilecek yol gösterici bir şablon elde edilmiştir. Bu araştırma sonucunda 2000-2019 yılları arasında akademik dergilerde öne çıkan konu ve kavramlar; bağlamlar, yeni alanlar ve yaklaşımlar ana başlıkları altında sınıflandırılmış ve kavramlar arası ilişkilerin anlaşılmasına yönelik bir çerçeve içinde sunulmuştur. Buna göre tasarımın bağlamları arasında çevresel, toplumsal, teknolojik, yönetim/işletme, kültürel ve politik bağlamlar yer alırken, yeni alanları hizmet tasarımı/ürün-hizmet sistemleri, kullanıcı deneyimi tasarımı ve etkileşim tasarımını içermektedir. Tasarım yaklaşımları ise kullanıcı temelli yaklaşımlar ve süreç temelli yaklaşımlar olmak üzere iki ana gruba ayrılmaktadır. Bu kavramsal çerçeveden endüstriyel tasarım stüdyo eğitimindeki durumun tespiti için yürütülen diğer araştırma aşamalarında da yararlanılmıştır. Akademik alan yazını ile uyumlu bir şekilde sürdürülebilirlik, kullanıcı odaklılık, iş birliği (endüstri iş birliği) gibi bazı temaların geçmiş yıllardan bu yana stüdyo eğitiminde çeşitli uygulamalarla gelişme gösterdiği, buna karşılık hizmet tasarımı, toplumsal tasarım, açık tasarım, girişimcilik gibi bazı konuların ise tasarım eğitiminin gündemine görece daha yakın tarihlerde girdiği ortaya çıkmıştır. Eğitimcilerle görüşmelerde açığa çıkan bulguların proje konularının incelenmesi aşaması ile doğrulanmasıyla Türkiye özelinde belirleyici bir takım sonuçlara ulaşılmıştır. Buna göre tasarım eğitimcileri stüdyo derslerini, proje tabanlı öğrenme literatürünü destekler biçimde, yeni konu ve kavramların öğretilebileceği temel ders olarak benimsemekte, konuların tasarım stüdyolarına aktarımını birkaç farklı yolla sağlamaktadır. Bununla birlikte Türkiye'de endüstriyel tasarım eğitiminin jenerik tasarımcı yetiştirme misyonu kapsamında ürün odaklı anlayıştan çok da fazla uzaklaşılmadığı ve hizmet tasarımı, toplumsal tasarım, etkileşim tasarımı gibi konuların bu temel anlayış üzerine eklemlenerek öğretilmeye çalışıldığı açığa çıkmıştır. Araştırma bulguları tasarım araştırmacıları başta olmak üzere tasarım eğitimcileri, tasarım öğrencileri ve hatta tasarım profesyonellerinin tasarım literatürünü (sınırlı bir örneklem üzerinden temsil edilen) etkisi altına alan konu ve kavramlar konusunda farkındalık kazanmasına katkı sağlayabilir. Eğitimcilerle görüşmeler ve proje konularının incelenmesi araştırmalarının birbirini tamamlayıcı etkisi ile bu çalışma endüstriyel tasarım stüdyo eğitimi tarihinde belirli bir döneme (2000-2019) ışık tutmuştur. Böylelikle eğitim yöntemlerini veya sistemlerini yenilemek veya yeniden planlamak isteyen eğitimciler veya eğitim kurumları için yol gösterici bir kaynak olabilir.
Co-design approach to raise awareness: A case on fertility

(Graduate School, 2021-06-11) Şaşik, Reşat ; Leblebici Başar, Deniz ; 502171910 ; Industrial Design

Since many societies are affected by taboo topics and every society absorbs them in its own way, changing people's beliefs and behaviors on a taboo topic can be challenging. Fertility, as a taboo issue, has been a hot topic for a long time because there is a trend to delay childbearing in most countries, notably among higher educated individuals. Delaying childbearing is a personal choice; however, it should be taken consciously considering its consequences as aging-related social issues. Most people lack sufficient or accurate information about their reproductive health. Due to the social context based on taboos, when behavioral change is desired through design, it should be within the framework of a co-design and participatory approach. Therefore, the current study took women's fertility as a case and aimed to explore how designed material may create awareness and encourage behavior change compared to underdesigned material on a taboo topic. A mixed method approach was taken as methodology. First, an extensive literature review was held on the key areas including fertility awareness, participatory design, and behavior change. The interdisciplinary nature of the study area enabled design, psychology, and medical subjects to merge in this design research study. In light of the literature, the design of the experiment consisted of pre-post surveys, expert interviews, a co-design workshop, and data analyses. The career goals-associated delayed childbearing among higher educated individuals may occur fertility problems. The selected participant group was higher-educated Turkish university students and academicians aged between 18 to 45 years. Firstly, the pre-survey was completed with 153 participants, 106 of whom gave their e-mail addresses to attend the post-survey. The first findings from the pre-survey showed that even highly educated people had insufficient knowledge about their fertility, which is in line with the literature. After the pre-survey, expert interviews were conducted with four experts to get insights and discover unknown facts. In the co-design workshop, both empathy mapping and brainstorming sessions were organized with twelve shareholders to explore the main features of the behavioral change model in regard to fertility potential. With these co-design sessions, a fear-inducing video was designed to motivate people by reminding them of the aging process and describing how to learn about their fertility potential. The experimental group was informed with a fear-inducing video and the control group was informed with a brief text at the beginning of the post-survey. A comparison-based analysis was performed to determine whether the video-informed participants gained awareness of their fertility or not compared to text-informed ones. The findings showed that both groups gained information; however, fertility awareness of the video-informed ones increased significantly as compared to the text-informed ones. This increased awareness can be considered the first step of behavior change on fertility issues. While almost all of the participants of the video-informed group changed their ranking of the most important factor as "ovarian reserve" contrary to their initial rankings, only half of the text-informed group ranked it as the most important. Furthermore, the video-informed group increased their true statement selections by about 70% and decreased false statement selection by 45% according to comparative analysis between their pre- and post-survey responses. In conclusion, this study showed that a designed material was more effective than an underdesigned material in creating awareness and encouraging behavior change on a taboo topic in the case of fertility. While raising awareness and encouraging behavior change, this study embraced a shift from a "designing for them" approach to a "designing with them" approach. Taken together, this thesis can be considered as one of the first studies to contribute to the literature by studying how a designed material can create awareness and encourage behavior change on taboo topics through a co-design approach. Nevertheless, there were some limitations during the study. The Coronavirus pandemic affected the study plan and decreased the sample size of the participants. All meetings were conducted online because of the pandemic. Also, long-term observation and social impact assessment could not be performed because of the short time schedule of the thesis.
Beyond the product: Expanding orders of design and its implications for industrial design education in Turkey

(Graduate School, 2021-07-27) Duman, Seda ; Timur, Şebnem ; 502132904 ; Industrial Product Design

This dissertation explores the expanding field of the industrial design discipline and its implications for undergraduate industrial design education in Turkey. Even with the most cursory review of the recent literature, one can easily see that the scope of the industrial design discipline is getting broader, and both the design profession and discipline are going through a radical change. This thesis study portrays this evolution throughout the key historical movements and investigates correlations with the current status of industrial design education in Turkey. The main argument is that we need a new educational framework to assist future designers to find their ways and roles amid the ambiguity of the 21st century's complex problems and act responsibly for sustainable change. The whole research consists of three main stages that follow and support each other. At the first stage, a broad range of literature was reviewed to create a landscape for the reader providing an overall understanding of the disciplinary and professional evolution of the field. Different taxonomy models systematically portraying the expanded field of design were collected. They were analyzed to extract patterns and content to develop a specific framework for exploring and informing industrial design programs. As an outcome of the literature review and synthesis, an integrated model– Orders of Design Education (ODE) was developed. The proposed model- with its supplements- was utilized as a research tool and an organizing schema for the whole content of this thesis. ODE was specifically designed for evaluating and developing industrial design curricula and projects from the synthesis of the related ordering frameworks in the literature. This framework is the first contribution of this research to the design education literature. It can be used as a diagnostic or exploratory tool to analyze a complete program, as well as can provide a basis for constituting independent design courses or projects. The second stage was for exploring the current status and scope of industrial design education in Turkey. The exploratory research was carried out by mutual evaluation of the content analysis of the program curricula with the survey study. The primary purpose of the survey study was to obtain embedded information about the qualities of studio projects and the coverage of competencies. The second purpose was distilling exemplary educational practices and projects from the answers for further investigation. To support and elaborate the gathered information through survey study, the curricula of the participating departments and their course contents were examined within the scope of content analysis. The third and last stage was a focused one. It presents the identified exemplary curricular structures and projects in detail. Following the exploratory phases of the research, case studies were undertaken in five industrial departments in Turkey. The main purpose of the evaluation of these cases was to reveal exemplary educational practices at industrial design departments in Turkey and accordingly to nourish the future developments of design education. The final stages of this research were written in a critical transition period in education and other social settings. It was during the global Covid-19 outbreak and when educational institutions switched to online education. Virus outbreak suspended in-person lectures and forced design schools, studios, and events to switch digital learning platforms. New norms are being built in design education, and this is reshaping many conventional processes of designing, producing, communicating, and teaching. The case studies presented in this thesis, collocate pioneer experiences so far in industrial design education. It includes alternative pedagogical practices carried out in different spaces and time intervals, in different networks (virtual, in-house, external networks) with the participation of various actors. It is predicted that the information and experiences gathered from case studies and the Orders of Design Education framework which was designed within the scope of this thesis will contribute to the research and development activities in the field of industrial design education.
Formation of a multiperspective approach to use sharing service system design in Turkey

(Graduate School, 2021-08-16) Yüksel Uçkan, Can ; Kaya Pazarbaşı, Çiğdem ; 502132906 ; Industrial Design

The planetary boundaries were exceeded in the Anthropocene, as the scale of the crisis started to be visible. Some societies seem untouched by the crisis due to their material prosperity and wealth, while others experience it with floods, massive drought, and fires threatening their homes and lives. Demographic trends do not reflect a positive picture either; the two largest countries by population are preparing 3 billion middle-class consumers to emerge by 2030. They are ready to consume – as Western civilization has already- tons of mass-produced, cheap commodities half of which will end up in landfills if nothing more sustainable is offered. Scientists search for ways that are an alternative to ill-planned production and consumption models. In the last three decades, the insufficiency of ameliorating only the production methods was understood. Efforts to develop alternative paths for our mainstream consumption system gained impetus in society. With that motivation and drive of technological substructure developments, alternative production and consumption methods emerged rapidly. The ancient term, sharing, became the term for the fastest growing economy in the last 20 years. Use-sharing systems became a substantial and engaging part of that massive economy. Millions of people stayed at each other's homes, drove to work together with people they have never met before, or utilized the cars that were parked in their street without owning them. Thousands went the weekend camping with the tents and tools they rented from their neighbour or the local sharing hub; they experienced the joy of creating their DIY projects with the tools they rented and with the help of their skilled neighbour. In Turkey however, the majority still do not utilize these systems because in some countries, they are still under-developed, and the number of successful examples is very limited. Researchers from several domains investigate the factors of success and failures, the motivations of users, the drivers, and the barriers affecting the sustainability of the service systems. There are several explicit and implicit distinctions between use-sharing systems, such as substructure, features of the service, transaction mediums, operational details, and socio-cultural assets, which make their task difficult and broad. In this research, the reasons for acceptance and barriers of use-sharing systems in Turkey were investigated via three cases from different fields. The first one of these cases, the Library of Things, was a web platform for item sharing between members. Yolyola was a ride-sharing system running on a web platform for members. The face-to-face use-sharing model of communal launderettes in Izmir was the last case of interest within the scope of the research. These three disparate fields offered extensive data regarding various aspects of use-sharing and analysed similarities and differences among the different models. The literature research included the socio-psychological dimensions of sharing, ownership, and societal relations through the services from the lens of value-belief- norm (VBN), motivation, and social practice theories. The affects of motivation theory and VBN theory on our decision-making and actions provided insights to understanding the participants' reactions towards the selected use-sharing systems. With the lens of social practice theory, sharing cases were approached as social events requiring reciprocity, a context, and the societal and individual image of the shared object. In the explorative phase of the research, the participants and founders were interviewed, and physical conditions were examined. The action flow on websites, the touchpoints, the relations of members with platforms, and peer-to-peer connections were scrutinized with appropriate service design tools for explaining the execution of services. The service blueprints highlighted the areas with the deficiency or potential to develop. In the second phase, the complementary aspects of VBN, motivation, and social practice theories provided new dimensions from sociology and psychology domains. A theoretical framework proposal for intervention was structured. This delivered insights to create flexible and resilient propositions within the lens of service design from several aspects. Different service propositions were made at variable complexity levels to reflect how the proposed framework for intervention would be practiced in real-life cases. The value propositions of each service addressed the findings from the exploration phases of the study. These propositions were made considering the participants' knowledge, consciousness, societal norms, and the interconnectedness of participant's habits with these new practices. The contribution to the knowledge of the thesis is explained with its practical and theoretical dimensions. As for the practical aspect, the study constitutes a documentary basis about the use-sharing cases in Turkey, which is a fragmental field for the service design domain. The major theoretical contribution is the formation of a framework for intervention for service design, which is a prerequisite for use-sharing services as they have both social and individual aspects. Three focal multiperspective lens is proposed to develop several business models for each case with several complexity and temporal clause. The micro level proposals are incremental enhancements, which supply quick and feasible solutions to each system. The complemantary perspective was employed with the service tools while drawing new blueprints for each case and reconfiguring the details according to the social needs and technical substructure. The meso level proposals are more complex with their stakeholder arrangements. These proposals carry full capacity application of the models and their outcomes are expected to be visible in longer period. In both web platform cases, different key partners and key activities are offered with different value propositions. The macro level proposals are generated with the expectation of triggering social norm changes with the exposed business models. These business models are configurated with the evaluation of social changes international arena in the last two decades and their reflections on the Turkish context. The interaction between international markets is fast enough to affect each other in short time. The youth responds to the market changes and react in several ways, which signal the changes in norms of the society in long term. Sharing is a reciprocal, peer to peer and interactive action; the changes through sharing action affects the whole society through time. Sharing the products, washing machines, and vehicles requires and creates several business models and each of these models are designed with the contextual differences of the society. However, they slightly change the society that they were designed for with every sharing action took place through them. Because both the societies and systems designed within these societies' regulations are dynamic constructions. It is a fact that Turkey needs the benedictions of these systems. The applicability and compatibility of the systems to the economic and social context are the main arguments. The acceptance of the use-sharing systems by a community is the precondition for their success and viability. These systems would be efficient and long-lasting with the help of the extensive multi-perspective approach proposed in this research. This research was aimed to be a source for either private initiatives or community services creating new collaborations with different stakeholder groups to realize new use-sharing systems.
Craft knowledge as a catalyst in new product development: Collaborative work of designers and craftspeople in companies

(Graduate School, 2021-09-07) Temeltaş, Handan ; Kaya Pazarbaşı, Çiğdem ; 502142908 ; Industrial Design

This thesis investigates how the knowledge and skills of craftsmen are evaluated in the new product development (NPD) process in companies through the collaboration between craftsmen and designers. This thesis's primary research question is how craftsmen's knowledge is transferred to product design and new product development. This thesis focuses on the following elements of craftsmanship: First, material and production possibilities are used to define types of craftsmanship. The environmental conditions in which craftsmen work change depending on the materials used. While a glass master or metal master needs a high degree of heat, a master producing leather and shoes work in a different environment. Second, craft is formed with knowledge of the past as well as interact with today's forms of production. Therefore, it is necessary to understand this historical process so that today's forms of industrial production do not break with craftsmanship. The relationship of the master with the industry and the continuation of this relationship makes it necessary to question with whom the master collaborates. The designer is the person who collaborates with the craftsman in the NPD process. The use of the craftsman's knowledge and skills in the companies discussed in this thesis is the result of collaboration with the designer. Craft production and industrial production seem to be separated in the 21st century. However, in some sectors, it is impossible to fully industrialise. In craft-based or craft-related industries, manufacturing processes are still influenced by craft. Today, there are individual craftspeople, craftsmen as employees working in manufacturing, craftsmen in the industry or craftsmen cooperating with the industry. Even though the industry has automated production systems, it is very important why the industry still needs the knowledge and support of the craftsman. Even in industries that are fully automated, it is useful to cooperate with craftsmen to understand the material behaviour more economically and quickly during the prototyping process. Craft knowledge and experience are also useful in semi-automatic production systems. For instance, this knowledge can be used during the moulding and prototyping process. Knowledge is the most valuable input and output feature for businesses and industry. Since craft knowledge is tacit knowledge that is transmitted through experience, transforming, and using this knowledge can be valuable and strategically important for companies. According to the craft and NPD literature in the fields of design, crafts, creative industries and management, the transfer of craft knowledge to new products or processes is possible through collaboration. This research uses a multi-case study method. One of the main reasons for the choice of this method is to understand the similarities and differences between the cases by evaluating each process in detail. In this study, the companies selected as cases are from the glassware, leather and furniture sectors that develop new products and employ or collaborate with craftsmen. In determining the companies, the presence of industrial designers and craftsmen in the NPD process were taken into consideration. In addition, the employment of industrial designers in the company was used to indicate the value they give to design and NPD. The data obtained in this study consist of the researcher's observations, field notes, semi-structured in-depth interview records and transcribed texts. The interviews were generally completed in two or three parts spread over different days. Following an in-depth interview during the first visit to the companies, any areas of uncertainty that emerged during the preliminary interview were discussed in more detail in the secondary interviews. The semi-structured in-depth interview questions are presented in the appendices at the end of this report and are divided into the following topics: (1) general information about the company, (2) information about the interviewee, (3) craftsmen's position in the company and the collaboration capabilities of the company, (4) NPD and innovation processes in the company, (5) contribution of craftsmen to NPD, (6) factors that facilitate the contribution of craftsmen and incorporate the views of stakeholders and (7) sectoral assessment and competition. Through thematic analysis, codes were created and grouped to identity and describe the themes. In the next step, the classified data were associated by comparing and demonstrating similarities. Maxqda, a computer-aided qualitative data analysis tool, was used throughout these analysis processes. As a result of the interviews, a total of 168 different codes were created. These codes were grouped into seven themes: craftsmen's features, NPD, manufacturing, collaboration with craftsmen, craftsmen's contribution to NPD, knowledge, and management/strategy. The craftsman's holistic approach to the product, combined with her/his experience in mass production in the sector, enables her/him to identify the problems encountered in the product design and production stages and find solutions to these problems. Prototyping, which is the most fundamental support that the craftsman can provide to the industry, results from this knowledge. The craftsman is also tasked with sharing her/his ideas about making and materials during the product development phase. Craftsmen's contributions to NPD are related to idea development, problem identification and problem solving through their knowledge of materials and construction methods and their contributions during the prototype stage. In both small-scale and large-scale companies, the most important contribution of craftsmen to NPD is making prototypes. A prototype enables the NPD team to discuss, develop and test the producibility of a product based on a three-dimensional object. The prototype made during product design allows the team to see the product in three dimensions and to make changes to it. In addition to their contribution to prototype creation, craft masters can also offer solutions for problems encountered during product development. In areas where craft knowledge feeds the development of new products, these collaborations occurred in three main ways in this thesis study. In the first type, craftsmen worked as employees within a large-scale company. In the second form, craftsmen supported production and NPD as outside labourers and stakeholders. In the third form, craftsmen established their own enterprise company in which they directly oversaw manufacturing. There are two essential conditions for a company to benefit from craftsmen's knowledge during the NPD process. First, the collaborating company must have a goal to develop and design new products. Second, the industry must have an ongoing need for craft knowledge and experience that craftsmen can fulfil. The craftsman supports the existence of craft by presenting his production power as a flexible model for companies that outsource production. In this way, the craftsman gains access to an environment where she/he can sell his products. In addition, craftsmen producing for different companies offer companies an opportunity to measure the trends and pulse of the market. Although companies do not always see craftsmanship as a factor that creates innovation, they understand the importance of craftsmen in their industry. The craftsman is consulted for her/his specialised knowledge in materials and construction methods in the fields of production and prototyping. This contribution, which allows the craftsman to identify and solve problems with the prototype, is critical for product development. Consequently, to continue collaboration with craftsmen in the future, companies must need or prefer to use craft knowledge. This is possible through factors such as the continuation of the need for tacit knowledge in the relevant sectors, the continuity of the importance of craftsmanship to provide rapid prototyping with real material and the value of handmade products in the market.
An action research on the integration of virtual reality into industrial design education

(Graduate School, 2021-10-13) Hamurcu, Ahmet ; Öğüt, Şebnem ; Rızvanoğlu, Kerem ; 502142901 ; Industrial Product Design

Industrial designers have always tended to use computers and computer-based technologies that they believe will help them do their works better and easier, and thereby, they quickly adopted them. Also, these technologies adopted by professionals have usually been used by industrial design students and/or educators and they were integrated into industrial design education shortly after their adoptions because it is conducted as a simulation of professional life. However, although Virtual Reality (VR) technology that is one of the computer-based technologies has become economically available for designers with the release of VR headsets such as HTC Vive and Oculus Rift in 2016, and has already been adopted by professionals, how it can be integrated into industrial design education is still unclear. Moving from this point of view, this thesis explores how VR technology can be integrated into industrial design education. For this purpose, an action research was conducted by trying to use it under the real conditions of an industrial design studio course. In the first step of the research, a systematic literature review on related works in addition to the general literature review and a preliminary study with prospective users (industrial design students and instructors) were carried out to reveal (i) what the former studies regarding the use of VR technology in industrial design education are; (ii) what these studies say about this issue; and (iii) what the opinions of potential users, who are industrial design students and instructors, about the use of VR technology in industrial design education are. The systematic literature review showed that VR technology was tried to be used before in the professional practices of industrial design as: a usability evaluation tool; an ergonomic evaluation tool; a visualization tool; a product demonstration tool; a presentation tool; an interactive prototyping tool; an immersive mood board; a sketching tool; and a collaboration tool. However, none of these types of use was tried to be employed before under the real conditions of the educational setting of an industrial design studio course. The preliminary study was conducted with industrial design students and instructors who came from 10 universities in Turkey. In this preliminary study, first, VR technology was introduced to the participants. Then, it was experienced by the participants. And then, both quantitative and qualitative data based on their opinions were collected and analyzed. The results of the preliminary study revealed that: (i) potential users are eager to use VR technology; (ii) however, they have reservations as well as their positive opinions about using it in industrial design studio courses; and (iii) almost all these reservations are related to its usability. In the second step, an in-studio study was planned based on the findings of these studies, and with a focus on getting started by eliminating or by minimizing these reservations as much as possible. In the third step, in line with this planning, VR technology was tried to be used in the studio-based practices of an industrial design studio course. This in-studio study was carried out in the course "EUT 320E Industrial Product Design III" with the project issue "Smart Electric Minibus Design for Anadolu Isuzu". This course was the 3rd year industrial design studio course of Istanbul Technical University (ITU) Department of Industrial Design, which was conducted in the 2017-2018 spring semester. In this process where the course process and the research process merged, the researcher worked: as one of the instructors of the course; as an operator who is responsible for installing and running the VR system properly, and responsible for its being used easily and hygienically; as an educator who will meet the learning need for VR. In the in-studio study, (i) how VR technology can be integrated into the jury practices of industrial design education was questioned by making the use of it mandatory by students for design representation and presentation purposes, and then, by trying to use it in the jury sessions; and (ii) how it can be integrated into other studio-based practices of industrial design education was questioned by making it available for use during the studio hours of the course, and then, by observing whether it will be used for/in other studio-based practices. Throughout the project process of the course, it was attempted three times to integrate VR technology into the jury practices of the course. In the last attempt, this was achieved. Each attempt was scrutinized with the observations recorded during the jury sessions and the interviews with the user groups after the jury sessions. The interviews with the students were held as group interviews, whereas the interviews with the instructor-jurors were held one-to-one. Since it was not possible to hold face-to-face interviews with the invited jury members, their opinions were tried to be gotten via e-mail. These attempts and examinations show step-by-step how VR technology can be integrated into the jury practice of industrial design education by developing solutions in line with the needs and demands of students and instructors. On the other hand, it was observed that (i) making VR available for use during the studio hours and giving a short training on how to use its hardware and software opened the way of using it as a design evaluation tool by students; and (ii) neither students nor instructors demanded or attempted to use VR in other practices and activities where students and instructors got involved together. In the last step, considering the results of the in-studio study, (i) the usability level of the proposed way for using VR technology in the final jury session was measured with the help of the System Usability Scale (SUS); (ii) the final assessments of students and instructors on the VR technology they used during the project process and its use in the educational practice of industrial design were revealed with the help of the interviews with students and instructors and the questionnaire items adapted from the scale items of the Extended Unified Theory of Acceptance and Use of Technology (UTAUT2) and the Net Promoter Score (NPS); and (iii) the reasons why VR technology was not used in other practices and activities where students and instructors got involved together were questioned with the help of interviews with students and instructors. The SUS score was calculated as 71.3. This score indicates that the usability of the last proposal for using VR technology in the jury practices of industrial design education is OK but can be improved. Besides, the final assessments of students and instructors on the VR technology they used during the project process and its use in the educational practice of industrial design revealed that although they found VR technology useful in various aspects and easy to use at various degrees, they still had some reservations in their minds. However, this time, these reservations were based upon (i) whether the facilitating conditions about the frequent or the continuous use of VR technology were sufficiently present; and (ii) the thought that using it for evaluating designs of small products will not be so useful. On the other hand, it was seen that the reasons why VR technology was not used in other practices and activities where students and instructors got involved together were related to (i) not having yet sufficient familiarity and mastery of its use in such activities and practices; (ii) perceiving VR as a technology that would only enable to evaluate and/or present the whole – not the parts – of a design over a finished model; and (iii) not being its set-up ready for use when needed. In addition to all these, participants stated that for the use of VR technology in industrial design education to be sustainable, (i) it should be easily accessible and usable for both students and instructors with a permanent installation in the studio environment; (ii) it should be led/managed by at least one instructor/executive; and (iii) the requirements of the technology such as installation/setup, learning, operating, and maintenance requirements should be met by at least one technical person/expert/operator. As a result, this thesis study contributes to the relevant literature (i) by showing, step-by-step, one of the ways of integrating VR technology into the jury practice of industrial design education; (ii) by revealing the clues of how it can be integrated into other studio-based practices of industrial design education; and (iii) by outlining what might be the possible attitudes of industrial design students and instructors towards the use of VR technology in industrial design studio courses before and after the actual use of it in those courses. This thesis study is one of the first attempts in the literature to integrate VR technology into industrial design education by trying to use it under the real conditions of an industrial design studio course. Hence, its outcomes need to be verified and/or improved with similar studies. Besides, how it can be integrated into other studio-based practices of industrial design education is still not clear enough because the relevant part of the study has been conducted with an unstructured intervention. Therefore, it should be noted that there is also need for further studies to be carried out with structured interventions on this issue.
Assessment of using kansei engineering results on the product design processes of novice designers

(Graduate School, 2021-11-15) Erol, Ayşe ; Başar Leblebici, Deniz ; 502152901 ; Industrial Design

The thesis was completed in two parts. In the first part, a Kansei Engineering study was carried out using the Turkish traditional tulip-shaped tea glass which was chosen as a widely used and culturally valued product for Turkish people. In the second part, the results of the Kansei Engineering study were presented to one of the two groups of novice designers in an experimental setup to investigate the following two research questions: "What is the role of using the results of Kansei Engineering methodology on the products of novice designers regarding the perceived quality in terms of user preferences?" and "How do the design processes of novice designers differ when they are exposed to the results of the Kansei Engineering methodology?".
Tasarım sürecinde yaratıcılığı geliştiren bir yaklaşım olarak -mış gibi yapma

(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2021-11-26) Gürcan, Derya ; 502142903 ; Endüstriyel Tasarım

Bilişsel psikoloji literatürüne göre, tasarlama süreci yaygın olarak yaratıcı problem çözme süreci olarak tanımlanmaktadır. Bu süreç, yaratıcı dönüştürme süreci olarak, problemleri, çözüm olasılıklarıyla yeniden hayal etmeyi, böylece problem alanına yenilikçi bakış açısı getirmeyi ifade eder. Kavramsal tasarım sürecinde belirsizliklerle uğraşırken, tasarımcıların var olan tutum ve alışkanlıkların ötesinde düşünebilmesi, yeni fikirler üretmesi ve alternatifleri değerlendirerek problemlere en uygun çözümleri oluşturması beklenmektedir. Bu çalışmada, tasarımcıların kavramsal tasarım sürecinde yeni olası fikirler ile "-mış gibi" görebilme ve davranabilme süreçleri bilişsel psikoloji araştırmalarında yetişkinlik döneminde yaratıcılığın kaynağı olarak görülen çocukların -mış gibi oyunları ile ilişkilendirilmektedir. -Mış gibi yapma/oyunlar, nesne yada durum aslında öyle değilken öyleymiş gibi olma halini ifade eder. Çocukların –mış gibi yapma süreci eylem olasılıklarını ifade eden "karşılama kavramı" ile açıklanmaktadır (Rucińska, 2014, 2015). Bu ilişkiye göre, çocuklar oyun sırasında nesnelerdeki eylem olasılıklarını –mış gibi görebilmektedir. –mış gibi oyunlar, gelişim teorilerine göre, erken çocukluk dönemi ile sınırlıdır. Bu çalışma, "-mış gibi" yapma/ görme sürecinin yetişkinlik döneminde kavramsal tasarım sürecinde nasıl devam ettiğini açıklamayı hedeflemektedir. Bu kapsamda çalışma, çocukların –mış gibi yapma süreçleri ile tasarımcıların kavramsal tasarım evresinde form oluşturma süreçleri arasındaki benzerlikleri, yaratıcı bilişsel süreçler ve "karşılama" kavramı çerçevesinde inceleyerek bilişsel tasarım çalışmalarına katkı sağlamayı hedefleyen teorik ve deneysel nitelikte bir temel araştırma örneğidir. Çalışma, teorik çerçevenin oluşturulduğu literatür taraması ve teorik şemanın deneysel olarak test edildiği ön-deneysel ve deneysel çalışmaları içeren bölümlerden oluşmaktadır. Araştırmanın teorik kısmında öncelikle, çocukların –mış gibi yapma süreçleri ile kavramsal tasarım evresinde form oluşturma süreci arasındaki benzerlikleri tanımlamak için derinlemesine bir literatür taraması ile karşılaştırmalı bir kavramsal şema oluşturulmuş ve sunulmuştur. Daha sonra bu ilişkiyi deneysel ortamda test etmek için çocukların –mış gibi yapma süreci, "zihinsel sentez görevi" ile simüle edilmiştir. Örneklem olarak tasarım alanından ve tasarım alanı dışından öğrencilerle iki aşamalı yaratıcılık ölçeği olarak alternatif kullanım testi ve yaratıcı zihinsel sentez testi ardışık olarak uygulanarak, nicel araştırma yöntemiyle istatistiksel verilere dönüştürülmüştür. Devamında elde edilen sonuçlar, karşılama-temelli –mış gibi yapma süreci ve yaratıcılık bağlamında karşılaştırılarak yorumlanmıştır. Öncelikle, tasarım alanından ve tasarım alanı dışından sınırlı sayıda öğrenci ile kontrol ve deney gruplarından oluşan bir ön-deneysel çalışma yapılmıştır. Tasarım alanından ve tasarım alanı dışından öğrenciler, alternatif kullanım testi ile eşit olarak kontrol ve deney gruplarına ayrıldıktan sonra, "oturma birimi" kategorisinin verildiği bir seri geometrik cisimin kombinasyonuna dayalı zihinsel sentez görevini tamamlamışlardır. Tasarım alanından ve tasarım alanı dışından öğrencilerin çizdikleri formlarda "oturma" karşılamasını arama ve -mış gibi yapma süreçleri yaratıcılık bağlamında karşılaştırılmıştır. Ön çalışmanın sonucunda, tasarım deney grubu öğrencilerinin diğer gruplara göre, zihinsel sentez görevinde–mış gibi yapma yetenekleri ile en yaratıcı performansı gösterdikleri görülmüştür. Ön-deneysel çalışmanın bulguları ana deneysel çalışmanın tasarlanmasına katkıda bulunmuştur. Ana deneysel çalışmaya katılan toplamda 264 öğrenci, alternatif kullanım testi ve yaratıcı zihinsel sentez görevini içeren deneysel görevleri tamamlamıştır. Ön-deneysel çalışmanın revize edilmesiyle geliştirilen ana deney süreci iki bölümden oluşmaktadır. Deneyin ilk bölümünde hem tasarım alanından hem de tasarım alanı dışından öğrenciler, alternatif kullanım testi ile yaratıcılık puanlarına göre eşit olarak kontrol ve deney gruplarına ayrılmıştır ve gruplar zihinsel sentez görevinde farklı zihinsel süreçlerden geçerek verilen geometrik cisimlerle "sandalye" formu oluşturmuşlardır. Sonuçta katılımcılar tarafından oluşturulan formlar birbirinden bağımsız üç jüri tarafından "kullanışlılık" ve "orijinallik" kriterlerinde yaratıcılıklarına göre puanlanmış ve gruplar birbiriyle –mış gibi yapma yeteneği bağlamında karşılaştırılmıştır. Deneyin ikinci bölümünde ise, bütün katılımcılar sandalye formlarını farklı işlevde nesneler olarak yorumlamıştır ve farklı eylem olasılıklarını -mış gibi görmeye çalışmışlardır, sonra "en yaratıcı olduğunu düşündükleri bir tanesini seçmişlerdir. Katılımcıların sandalyeden farklı işlevde yorumladıkları nesne, yedi ayrı kriterde birbirinden bağımsız üç jüri üyesi tarafından değerlendirilmiştir ve "karşılama-görme esneklik puanı" elde edilmiştir. İstatistiksel analizler sonucunda gruplar karşılaştırıldığında, tasarım deney grubunun, deneyin ilk bölümünde en yüksek yaratıcılık puanlarını, ikinci bölümünde de en yüksek karşılama-görme esneklik puanlarını aldığı tespit edilmiştir. Ayrıca, tasarım dışı deney grubu tasarım dışı kontrol grubundan her iki bölümde de daha yüksek puanlar almıştır. İstatistiksel sonuçlar, öğrencilerin yaratıcı zihinsel sentez görevinde aldıkları yaratıcılık puanları ve karşılamaları/eylem olasılıklarını –mış gibi görme yetenekleri arasında anlamlı ilişki olduğunu göstermiştir. Bulgular değerlendirildiğinde, tasarım deney grubunun diğer gruplardan daha yüksek puanlar alarak karşılama-temelli –mış gibi yapma sürecinde en başarılı grup olduğu görülmüştür. Literatür ışığında yorumlanan sonuçlar, -mış gibi yapma sürecinin, ilk akla gelen bilindik cevaplar yerine, alışılmadık, orijinal fikirleri seçmek gibi yaratıcılıkla ilgili önemli pek çok bilişsel kapasiteyi destekleyerek yeni fikirlerin oluşmasını desteklediğini göstermektedir. Bu çalışma, çocukların –mış gibi yapma süreçleri ile tasarımcıların erken tasarım sürecindeki form oluşturma yaklaşımları arasındaki benzerlikleri yaratıcılıkla ilişkili olarak kavramsal çerçevede inceleyen ilk araştırma olarak diğer bilişsel tasarım araştırmaları için yeni bir perspektif açmaktadır. Çalışma ayrıca, kavramsal tasarım evresinde tasarımcıların form oluştururken yeni yapıları keşfetmesini karşılama temelli-mış gibi yapma süreci olarak örneklemektedir. Tasarımcılar da çocukların –mış gibi oyunlarındaki esnek düşünme biçimlerine benzer şekilde nesnelerin bilindik kullanımlarının ötesini görmeye çalışırlar. Çocuklar için doğal olarak oyunlarla gelişen bu süreç, tasarımcılar için tasarlarken öğrenilen tasarım sürecinin bir parçasıdır. Bu nedenle, yaratıcı düşünmeyi desteklemek ve tasarım sürecinde yeni yaklaşımlar geliştirebilmek için tasarım düşüncesini ve tasarımcıların zihinsel süreçlerini anlamak önemlidir. Günümüzde, yaratıcılığı geliştiren süreçleri anlamaya yönelik yeni yaklaşımlar tek bir disipline bağlı kalmaktan ziyade interdisipliner anlayışla ilerlemeyi gerektirmektedir. Bu çalışma, yaratıcılıkla ilgili alanların ve eğitim alanlarının faydalanabileceği disiplinlerarası araştırma olarak önem kazanmaktadır. Bilişsel alanda yaratıcı süreçler hala güncelliğini koruyarak farklı perspektiflerden araştırılmaktadır. Gelecekteki çalışmalarda -mış gibi yapma süreci, insan zihninin diğer yaratıcı süreçleri ile ilişkili olarak tasarım sürecinin diğer evrelerinde zihin-beden ve çevre sistemi bütününde ele alınmalıdır. Aynı zamanda, tasarım sürecindeki etkilerini daha kapsamlı olarak değerlendirebilmek için karşılama-temelli -mış gibi yapma süreci ve tasarım yaratıcılığı ilişkisi profesyonel tasarımcılarla da incelenmelidir. Bu çalışma, bir temel araştırma örneği olarak gelecekte ilgili araştırmalara, pratik uygulamalara ve tasarım eğitimine, elde edilen bulgularla zemin hazırlayacaktır.
Technology acceptance of 3d food printers and 3d printed food in domestic environments

(Graduate School, 2022) Kaya, Selvinaz Nesibe ; Gelmez, Koray ; 720517 ; Department of Industrial Design

The acceptability of new technologies and new products by users is a popular research topic. In this research, technology acceptance of food printing will be investigated in food and appliance dimensions. Unlike the existing studies on this technology, it also looks at 3D food printing technology from a design perspective and examines the relationship between food design and 3D food printing under two main dimensions: design of food and appliance. This technology makes possible to produce food in designs that are difficult to achieve by using traditional methods. Studies show that the appearance and texture of the food has an impact on the user's decision to consume a food. In 3d food printer design, there are many factors that will affect the expectations of the users and the decision of use for a appliance that will be placed in the kitchen and to be used in producing food. Under the headings of food and appliance design, the design of the service required to present this technology to the user and the design of the interfaces where the users will make the necessary settings and modeling to get output from this product are also included in this relationship. Food printing requires some digital platforms and systems that require human interaction. It is necessary to select the dish, define the recipe and design if necessary, and adapt the data to the printer or obtain the model and print settings from online platforms. Another issue is service design, which is an important part of the usability and accessibility of a food print. The user's ability to install, use and access the hardware and software should be considered as an experience design. Work should be done on the provision of content and the provision of reliable content. 3D food printers offer a new food production method for use both at home and in food companies or small businesses, thanks to the developments in today's 3D printing technology. It allows consumers to produce personalized products at home. 3D printing can bring culinary arts and non-professional food manufacturers closer together. In the future, this technology will enable everyone to access every recipe and easily produce that dish at home whenever they want. In addition, the user can reach the food that is free from harmful ingredients and has the nutritional values they need. 3D food printers in their current form have barriers such as shelf life, lack of official regulations, constraints of usable materials and the need for processes such as cooking and freezing after printing process. Although it is frequently used in areas such as chocolate printing and cake decoration to create presentation and interesting forms, it is thought that it will change food production methods and become widespread in the future with its potential benefits such as personalized food and new food sources.
Investigating user experiences with domestic service robots through metaphors: The case of robot vacuum cleaners

(Graduate School, 2022-01-21) Önal, Onurcan ; Çelikoğlu, Özge ; 502181907 ; Industrial Design ; Endüstriyel Tasarım

Using metaphors, telling something by meaning something other, is common in daily speech and they are thought to be constructing our conceptual structures. This thesis aims to elicit metaphors used in the expressions about domestic service robots, which are drawing the attention of users and intertwined with daily lives. Conceptualization of and interaction with domestic service robots through metaphors and metaphors' effects on the domestic service robot experience are the key issues of this research. These issues were studied through robot vacuum cleaners, a popular member of the domestic service robot genre, and with this aim, three research methods were applied within an empirical study. These research methods included unobtrusive methods, surveying and semi-structured interviews, each of which had specific sub-purposes within the study design. Firstly, unobtrusive methods were used as a discovery tool for the research field without disturbing the setting. The key insights for conducting further research methods, which comprised product specifications in the market, marketing arguments, initial steps of experiencing robot vacuum cleaners and common problems with these products, were found out with this method. Secondly, a survey research method was used to both determine the demographic profile of robot vacuum cleaner users and measure their perceptions of the robot vacuum cleaners they have been experiencing with semantic differential scales. It was observed in the survey results (N=118) that participants had been experiencing their robot vacuum cleaners for up to more than 3 years. At the same time, participants were seen as perceiving their robot vacuum cleaners as nonanthropomorphic, inanimate, likable and intelligent when asked directly with semantic differential scale items. These results provided a basis for the next research step in terms of giving tangible outcomes for user-profiles and their perceptions. Thirdly, semi-structured interviews were conducted with the voluntary survey participants. The interview schedule included topics covering participants' overall robot vacuum cleaner experience from the purchasing phase or daily routines to maintenance, difficulties, anecdotes or wishes. These interviews (N=10) were recorded and transcriptions of the interviews were analyzed by utilizing the qualitative content analysis (QCA) method. In QCA, the interview transcriptions were segmented into units of coding and each unit was matched with one or more code from the coding frame, which was structured upon concept-driven and data-driven approaches. It was seen in the QCA results that most of the units were about participants' robot vacuum cleaner experiences and half of all units included metaphors. Furthermore, experience and metaphor codes most frequently co-occurred together. This connection signaled a tight connection between the robot vacuum cleaner experience and metaphors. When this connection was elaborated in terms of metaphors, it was determined that there were four main metaphor source groups in the expressions of participants, which were "person", "animal", "space" and "vehicle". The interpretation of metaphor source groups was made afterward. Individual metaphor sources in the groups were are analyzed upon their saliences and relatednesses. The most frequent source in the most frequent source group "person" is seen as the "housekeeper" metaphor source. "Housekeeper" metaphor was salient with its "cleaning" and "autonomy" aspects, which are matching with the intended purpose of "robot" "vacuum cleaner"s. Additionally, "pet" metaphors were found salient with their "friendliness" and "playfulness" aspects or "house" metaphor sources were highlighted with their being "supply unit"s, which were indirectly contributing to "person" metaphors. Finally, a matrix that includes the metaphor sources and saliences/relatednesses is presented with the matches of determined metaphor sources and their saliences/relatednesses as a summary of the findings. These findings were then considered as direct answers to the research questions of the thesis. The study was then concluded by interpreting the use of given metaphors as the means of providing a fluent acceptance at domestic environments and an engaging experience to its users.
Exploring the concept of product attachment: The case of precious objects

(Graduate School, 2022-01-28) Gökaltay, Elif ; Çelikoğlu, Özge ; 502181903 ; Industrial Design ; Endüstriyel Tasarım

While most products lose their appeal with time some remain meaningful and precious for users that experience a form of attachment towards them. This thesis focuses on the concept of product attachment which is found to be a factor that leads users to keep their existing products for more prolonged periods instead of replacing them. This behavioral change results in lowering the high rate of consumption. The thesis consists of six chapters. The first chapter is an introduction covering the background information about the subject and presenting the aim and scope of the study along with the research questions. The second chapter includes a literature review covering topics of product attachment, meaningful products, and emotional durability. Product attachment is explored by examining product-user relationships. In the third chapter, the methodology is explained. The research has a qualitative and exploratory quality and has an interpretive approach. Two research methods have been implemented to gather data, these were cultural probes and semi-structured interviews. Literature concerning the implemented methods was provided. In the fourth chapter, all stages of fieldwork are covered. The primary research was conducted using the method of cultural probes. This method involves a period that provokes a reflection process and was selected to gather insightful material regarding participants' experiences. Following a one-week cultural probes process, a series of semi-structured interviews have been conducted to gain a deeper understanding of the data gathered from the primary research. The fifth chapter consists of the analysis and interpretation of the findings. The method of qualitative content analysis was implemented, and the according literature is presented. The cultural probes material was analyzed under sixteen main categories which corresponded to tasks that were taken as units during the coding process. The findings were interpreted and presented under main categories and subcategories. A data-driven and concept-driven strategy were pursued. As interviews were audio recorded all were transcribed. The sixth chapter is the last chapter that consists of the conclusion where it has been stated that the findings and categories derived from the research analysis corresponded with the categories of the product attachment literature.
Developing student performance in industrial design studios through self-regulated learning strategies

(Graduate School, 2022-02) Akdeniz Ateş, Aysun ; Turan, Gülname ; 502142906 ; Industrial Design

Perpetual changes in the world require individuals with deep knowledge and skills to navigate the economy and society, and as a result, the twenty-first century necessitates agency, awareness, and the ability of learners to deal with complex problems. Providing learners with these skills is important at all education levels. Industrial design (ID) studios in universities can facilitate these abilities as they provide students with essential skills and experiences to cope with complex real-world problems that are accepted as key characteristics of design practice. Along with the changing target competencies, self-regulated learning encompassing metacognitive, motivational, and behavioral strategies has attracted much attention in the last four decades due to its contribution to academic skills. These academic skills promote future competencies related to learning strategies. The value of self-regulated learning skills for academic achievement has been shown in different domains. However, the role they play in design studio education has been understudied. This thesis investigated the self-regulated learning strategies in the 3rd-year industrial design studio to improve the design learning process of the industrial design students in the studio regarding self-regulation. Underpinned by the social-cognitive view of self-regulated learning, this study used a two-phase mixed-method research design in which both quantitative and qualitative data collection and analysis methods were utilized. In each step of the research, several research questions were examined, which eventually influenced the overarching research question: How can an efficient design learning environment be designed in terms of SRL strategies to improve students' design performance? In the first research phase of this thesis, an exploratory research design was conducted to uncover the differences in the use of self-regulated learning strategies and motivational factors between high and low-achieving industrial design students in the 3rd-year industrial design studio course. We applied a convergent mixed methods design with Scale on Self-regulation in Learning (i.e., self-report questionnaire) and semi-structured interviews to gain a comprehensive understanding of students' strategy use. The integrated analysis of quantitative data from 47 industrial design students and qualitative data from 16 industrial design students demonstrated differences between high and low achieving design students' self-regulated learning skills in relation to the use of metacognitive, motivational, and behavioral strategies. Building on the first phase, in the second research phase of this thesis, an experimental research study was conducted. An intervention study that was developed based on the findings of the first phase was conducted to promote self-regulated learning strategies in an industrial design studio. Similar to the first phase, a convergent mixed-method research design was applied while collecting data from the intervention study through both quantitative (i.e., pre and post-test self-report questionaries, grades of the students, and feedback questionary) and qualitative methods (i.e., semi-structured interviews). The analysis of this phase aimed to explore the impact of the intervention study on students' design learning process in a design studio, particularly on gaining self-regulated learning skills and design performances of the students. The integrated analysis of the quantitative and qualitative data on self-regulated strategy changes revealed that design students who engaged with an intervention that is aimed at supporting self-regulated learning strategies demonstrate increases in metacognitive strategies (i.e., goal planning, self-monitoring, and self-evaluation); motivational strategies (i.e., self-efficacy, goal orientation, and task value), and behavioral strategies (i.e., seeking information and seeking help). Besides, the quantitative analysis (i.e., grade comparisons) demonstrated that design students who engaged with an intervention that is aimed at supporting self-regulated learning strategies demonstrate increased grades compared to the students who did not engage with the intervention in the same studio class. In brief, the intervention study supporting self-regulated learning strategies in industrial design studios had a developmental effect on students' engagements with some of the self-regulated learning strategies and on their design performances. Questioning the claims of the learner-centered and constructivist approach to studio education, this study has moved the focus to learner autonomy using a self-regulation approach. The findings helped to understand the variability of students' learning styles and delineate areas of self-regulated learning strategies that should be strengthened to support students – especially underachievers. The explanatory and experimental studies that were conducted in this dissertation aimed to provide design educators, students, and researchers with a foundation to understand the self-regulated learning strategies in the industrial design studio. Instead of providing instructions with generalizable conclusions, the findings of this dissertation should be read in the light of the research context. The implications are shared to assist with design educators and learners with regards to several facets of teaching, learning, and searching in industrial design education. Besides, with the guidance of the findings, and based on the self-regulated learning theory, a model for the self-regulated learning process regarding the relationship between and within the three design studio actors (i.e., design learner, design project, and design studio) could be proposed. This model suggests that the communication between the actors of the design studio can be regulated through self-regulated learning strategies. In this sense, experience sharing as a motivational activity to develop social self-efficacy, watching self-recordings as a metacognitive strategy for self-realization of deficiencies, and meta-studio activities as a behavioral strategy to strengthen the accessibility of the studio environment were proposed as self-regulated learning activities which can be engaged in the studio process. To the best of our knowledge, this study is known to be the first to examine SRL strategies quantitatively and qualitatively through SRL intervention in an industrial design studio. Hence, through this study, we anticipate our contribution in two levels. First, by providing insights from design studio education, which is a creativity-focused learning environment with natural learning conditions and simulation of real-life, this study contributes to the education literature. Second, regarding the ongoing deep changes in both educational, theoretical, and practical aspects of design -which is signifying a new order of design and a new generation of designers who tend to become decision-makers- this study fills a gap within the existing body of design pedagogy and instruction in industrial design relative to self-regulated learning. It highlights the importance of students' self-awareness, learning strategy preferences, and motivational aspects in the studio education process. Design studios will not fulfill their potential to foster SRL skills through the signature pedagogy unless individual student differences are paid attention to. Studio education needs improvement to encourage students to develop their learning skills. The implementation of SRL strategies based on individual differences in design learning environments can help to improve the design performance, especially, of less accomplished students.
Tasarım alanının yerel bilgiyle ilişkisi: Karşıyaka köyü'ndeki iş birliğine dayalı dokuma uygulamasından öğrenmek

(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2022-02-17) Öz, Gizem ; Timur, Şebnem ; 502152904 ; Endüstri Ürünleri Tasarımı

Bu tez, tasarımın yerel ile olan ilişkisini yerelden öğrenme şeklinde yeniden formüle ederek bunu Karşıyaka Köyü'ndeki dokuma uygulaması üzerinden anlamayı, belgelemeyi ve elde ettiği bilgiyi tasarım alanına aktarmanın olanaklarını araştırmayı amaçlamaktadır. Bunun için tezde üç ana parçadan oluşan bir yapı kurgulanmıştır. İlk bölümde tasarım disiplininin yerel bağlam ile ilişkisi meselesi tarihsel kökenleriyle literatürde ele alındığı şekliyle tartışılmıştır. İkinci bölümde tasarımda yerel bilgi konusu irdelenmiş ve tasarımda epistemolojik çeşitliliği sağlamanın yöntemleri aranmıştır. Son bölümde ise Karşıyaka Köyü'ndeki dokuma uygulamasının oluş, akış, işleyiş, aktarılış yolları ve biçimleri katılımcı gözlem yoluyla not edilmiştir. Dolayısıyla Karşıyaka dokuma uygulaması üzerinden yereldeki insanların nasıl bildiği ve ürettiği ve bu biçimlerin tasarım yapma ve bilme kanallarına nasıl dönüştürülebileceği konuları, bu tezin temel sorularını oluşturmaktadır.

Gözat

Çıkarma tarihi ile LEE- Endüstri Ürünleri Tasarımı Lisansüstü Programı'a göz atma

Sayfa başına sonuç

Sıralama Seçenekleri