Developing student performance in industrial design studios through self-regulated learning strategies

Abstract

Perpetual changes in the world require individuals with deep knowledge and skills to navigate the economy and society, and as a result, the twenty-first century necessitates agency, awareness, and the ability of learners to deal with complex problems. Providing learners with these skills is important at all education levels. Industrial design (ID) studios in universities can facilitate these abilities as they provide students with essential skills and experiences to cope with complex real-world problems that are accepted as key characteristics of design practice. Along with the changing target competencies, self-regulated learning encompassing metacognitive, motivational, and behavioral strategies has attracted much attention in the last four decades due to its contribution to academic skills. These academic skills promote future competencies related to learning strategies. The value of self-regulated learning skills for academic achievement has been shown in different domains. However, the role they play in design studio education has been understudied. This thesis investigated the self-regulated learning strategies in the 3rd-year industrial design studio to improve the design learning process of the industrial design students in the studio regarding self-regulation. Underpinned by the social-cognitive view of self-regulated learning, this study used a two-phase mixed-method research design in which both quantitative and qualitative data collection and analysis methods were utilized. In each step of the research, several research questions were examined, which eventually influenced the overarching research question: How can an efficient design learning environment be designed in terms of SRL strategies to improve students' design performance? In the first research phase of this thesis, an exploratory research design was conducted to uncover the differences in the use of self-regulated learning strategies and motivational factors between high and low-achieving industrial design students in the 3rd-year industrial design studio course. We applied a convergent mixed methods design with Scale on Self-regulation in Learning (i.e., self-report questionnaire) and semi-structured interviews to gain a comprehensive understanding of students' strategy use. The integrated analysis of quantitative data from 47 industrial design students and qualitative data from 16 industrial design students demonstrated differences between high and low achieving design students' self-regulated learning skills in relation to the use of metacognitive, motivational, and behavioral strategies. Building on the first phase, in the second research phase of this thesis, an experimental research study was conducted. An intervention study that was developed based on the findings of the first phase was conducted to promote self-regulated learning strategies in an industrial design studio. Similar to the first phase, a convergent mixed-method research design was applied while collecting data from the intervention study through both quantitative (i.e., pre and post-test self-report questionaries, grades of the students, and feedback questionary) and qualitative methods (i.e., semi-structured interviews). The analysis of this phase aimed to explore the impact of the intervention study on students' design learning process in a design studio, particularly on gaining self-regulated learning skills and design performances of the students. The integrated analysis of the quantitative and qualitative data on self-regulated strategy changes revealed that design students who engaged with an intervention that is aimed at supporting self-regulated learning strategies demonstrate increases in metacognitive strategies (i.e., goal planning, self-monitoring, and self-evaluation); motivational strategies (i.e., self-efficacy, goal orientation, and task value), and behavioral strategies (i.e., seeking information and seeking help). Besides, the quantitative analysis (i.e., grade comparisons) demonstrated that design students who engaged with an intervention that is aimed at supporting self-regulated learning strategies demonstrate increased grades compared to the students who did not engage with the intervention in the same studio class. In brief, the intervention study supporting self-regulated learning strategies in industrial design studios had a developmental effect on students' engagements with some of the self-regulated learning strategies and on their design performances. Questioning the claims of the learner-centered and constructivist approach to studio education, this study has moved the focus to learner autonomy using a self-regulation approach. The findings helped to understand the variability of students' learning styles and delineate areas of self-regulated learning strategies that should be strengthened to support students – especially underachievers. The explanatory and experimental studies that were conducted in this dissertation aimed to provide design educators, students, and researchers with a foundation to understand the self-regulated learning strategies in the industrial design studio. Instead of providing instructions with generalizable conclusions, the findings of this dissertation should be read in the light of the research context. The implications are shared to assist with design educators and learners with regards to several facets of teaching, learning, and searching in industrial design education. Besides, with the guidance of the findings, and based on the self-regulated learning theory, a model for the self-regulated learning process regarding the relationship between and within the three design studio actors (i.e., design learner, design project, and design studio) could be proposed. This model suggests that the communication between the actors of the design studio can be regulated through self-regulated learning strategies. In this sense, experience sharing as a motivational activity to develop social self-efficacy, watching self-recordings as a metacognitive strategy for self-realization of deficiencies, and meta-studio activities as a behavioral strategy to strengthen the accessibility of the studio environment were proposed as self-regulated learning activities which can be engaged in the studio process. To the best of our knowledge, this study is known to be the first to examine SRL strategies quantitatively and qualitatively through SRL intervention in an industrial design studio. Hence, through this study, we anticipate our contribution in two levels. First, by providing insights from design studio education, which is a creativity-focused learning environment with natural learning conditions and simulation of real-life, this study contributes to the education literature. Second, regarding the ongoing deep changes in both educational, theoretical, and practical aspects of design -which is signifying a new order of design and a new generation of designers who tend to become decision-makers- this study fills a gap within the existing body of design pedagogy and instruction in industrial design relative to self-regulated learning. It highlights the importance of students' self-awareness, learning strategy preferences, and motivational aspects in the studio education process. Design studios will not fulfill their potential to foster SRL skills through the signature pedagogy unless individual student differences are paid attention to. Studio education needs improvement to encourage students to develop their learning skills. The implementation of SRL strategies based on individual differences in design learning environments can help to improve the design performance, especially, of less accomplished students.

Sürekli değişen dünya şartları, ekonomiyi ve toplumu yönlendirmek için derin bilgi ve beceriler gerektirmektedir. Dolayısıyla yirmi birinci yüzyıl, farkındalığı ve karmaşık problemlerle başa çıkma becerisi yüksek öğrenenlere ihtiyaç duymaktadır. Öğrencilere bu becerileri kazandırmak tüm eğitim seviyelerinde önemlidir. Yüksek öğrenimde endüstriyel tasarım stüdyo eğitimi, tasarım pratiğinin temel özelliği olan karmaşık ve gerçek problemlerle başa çıkabilme yetisi kazandırabilmesi sebebiyle, ihtiyaç duyulan bu becerileri sağlayabilen nadir disiplinlerdendir. Değişen ve dönüşen yetkinlikler ile, üstbilişsel, motivasyonel ve davranışsal stratejileri kapsayan öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımı, akademik becerilere katkısı nedeniyle son kırk yıldır büyük ilgi görmektedir. Bu akademik beceriler, öğrenme stratejileriyle ilgili yetkinlikleri teşvik eder. Akademik başarı için öz düzenlemeli öğrenme becerilerinin değeri farklı alanlarda gözlemlenmektedir. Ancak, tasarım stüdyosu eğitiminde nadiren doğrudan incelenmiştir. Bu tez, endüstriyel tasarım öğrencilerinin öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini geliştirmek için 3. sınıf endüstriyel tasarım stüdyosunda öz düzenlemeli öğrenme deneyimini araştırmıştır. Öz düzenlemeli öğrenmenin sosyal-bilişsel bakış açısıyla desteklenen bu çalışmada nicel ve nitel veri toplama ve analiz yöntemlerinin kullanıldığı iki aşamalı karma yöntem araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırmanın her adımında çeşitli araştırma soruları kullanılmış ve temel araştırma sorusu olarak "Öğrencilerin tasarım performansını geliştirmek için, öz düzenlemeli öğrenme stratejileri açısından verimli bir tasarım öğrenme ortamı nasıl tasarlanabilir?" sorusu hedeflenmiştir. Bu tezin ilk araştırma aşamasında, 3. sınıf endüstriyel tasarım stüdyosu dersinde yüksek ve düşük başarılı endüstriyel tasarım öğrencilerinin öz düzenlemeli öğrenme stratejileri kullanımındaki ve onları etkileyen motivasyonel faktörlerdeki farklılıkları incelemek üzere keşfedici araştırma tasarımı uygulanmıştır. Öğrencilerin strateji kullanımı hakkında kapsamlı bilgi elde etmek için Öğrenmede Öz Düzenleme Ölçeği (öz bildirim anketi) ve yarı yapılandırılmış birebir görüşmeler ile paralel karma yöntem tasarımı uygulanmıştır. 47 öğrenciden elde edilen nicel verilerin ve bu öğrencilerin 16'sından elde edilen nitel verilerin bütünleşik analizine göre, yüksek ve düşük başarılı tasarım öğrencilerinin üstbilişsel, motivasyonel ve davranışsal stratejilerin kullanımına ilişkin öz düzenlemeli öğrenme becerileri arasında farklılıklar olduğu ortaya çıkmıştır. Tezin ikinci araştırma aşamasında deneysel bir araştırma çalışması yapılmıştır. Endüstriyel tasarım stüdyosunda öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini teşvik etmek için ilk aşamanın bulgularına dayalı olarak geliştirilen bir müdahale çalışması uygulanmıştır. Birinci aşamaya benzer şekilde, müdahale çalışmasının verileri hem nicel (ön ve son test öz bildirim anketi, öğrenci notları ve geri bildirim soruları) hem de nitel yöntemlerle (yarı yapılandırılmış birebir görüşmeler) toplanarak paralel karma yöntem araştırma tasarımı uygulanmıştır. Bu aşamanın analizi, uygulanan öz düzenleme müdahalesinin öğrencilerin tasarım öğrenme süreci üzerindeki, özellikle öz düzenlemeli öğrenme becerileri ve tasarım performansları üzerindeki etkisini araştırmayı amaçlamıştır. Nicel ve nitel verilerin bütünleşik analizine göre, stüdyoda öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini geliştirmeyi amaçlayan bir etkinliğe katılan tasarım öğrencilerinin üstbilişsel stratejilerinde (hedef planlama, kendini izleme ve öz değerlendirme); motivasyonel stratejilerinde (öz-yeterlik, hedef yönelimi ve göreve verilen değer) ve davranışsal stratejilerinde (bilgi arama ve yardım arama) artış gözlemlenmiştir. Ayrıca, öğrencilerin stüdyodaki performansları üzerinden aldıkları puanlar kullanılarak yapılan karşılaştırmalı nicel analiz göstermiştir ki, stüdyoda öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini geliştirmeyi amaçlayan bir etkinliğe katılan tasarım öğrencileri, aynı stüdyoda olup etkinliğe katılmayan öğrencilere kıyasla daha yüksek puanlar elde etmişlerdir. Özetle, endüstriyel tasarım stüdyolarında öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini destekleyen müdahale çalışması, öğrencilerin öz düzenlemeli öğrenme stratejilerinin bazılarında ve tasarım performansları üzerinde gelişimsel bir etkiye sahiptir. Stüdyo eğitiminin öğrenci merkezli ve yapılandırmacı yaklaşım iddiasını sorgulayan bu çalışma, odağı öz düzenleme yaklaşımı kullanarak öğrenen özerkliğine kaydırmaktadır. Çalışmanın bulguları öğrencilerin öğrenme stillerinin değişkenliğini anlamayı sağlamakta ve özellikle stüdyoda başarısız olan öğrencileri desteklemek için güçlendirilmesi gereken öz düzenlemeli öğrenme stratejilerini tanımlamaya yardımcı olmaktadır. Bu tezde yürütülen bu açıklayıcı ve deneysel çalışmalar, endüstriyel tasarım stüdyosunda öz düzenlemeli öğrenme stratejilerinin anlaşılabilmesi için bir temel sağlamayı amaçlamıştır. Genellenebilir sonuçlar yerine, bu tezin bulguları araştırma bağlamı ışığında okunmalıdır. Çalışma sonucunda endüstriyel tasarım stüdyosunun öğretme, öğrenme ve araştırılma yönleriyle ilgili olarak tasarım eğitimcileri, öğrencileri ve araştırmacıları için çıkarımlar paylaşılmıştır. Ayrıca, bulguların rehberliğinde ve öz-düzenleyici öğrenme teorisine dayalı olarak, üç tasarım stüdyosu aktörü (tasarım öğreneni, tasarım projesi ve tasarım stüdyosu) arasındaki ilişkiye ilişkin öz-düzenleyici öğrenme süreci için bir model önerisi yapılmıştır. Bu modelde, tasarım stüdyosunun aktörleri arasındaki iletişimin öz düzenlemeli öğrenme stratejileri aracılığıyla düzenlenebileceği belirtilmektedir. Bu anlamda, sosyal öz yeterliliği geliştirmeye yönelik motivasyonel bir etkinlik olarak deneyim paylaşımı, eksikliklerin fark edilebilmesi için üstbilişsel bir strateji olarak öz kayıtların izlenmesi ve stüdyo ortamının erişilebilirliğini güçlendirmeye yönelik davranışsal bir strateji olarak meta-stüdyo etkinlikleri stüdyo sürecine dahil edilebilecek öz düzenlemeli öğrenme etkinlikleri olarak önerilmiştir. Bu çalışmanın endüstriyel tasarım stüdyosunda öz düzenlemeli öğrenme müdahalesi yoluyla öz düzenleme stratejilerini nicel ve nitel yöntemlerle inceleyen ilk çalışma olduğu bilinmektedir. Bu bağlamda çalışmanın literatüre katkıları iki yönden açıklanabilir. İlk olarak, bu tez çalışması doğal öğrenme koşulları ve gerçek hayatın simülasyonu ile yaratıcılık odaklı bir öğrenme ortamı olan tasarım stüdyosu eğitiminden eğitim literatürü için iç görüler sağlamaktadır. İkinci olarak, yeni bir tasarım düzenini ve karar verici olmaya meyilli yeni nesil tasarımcıları ifade eden tasarımın hem eğitimsel hem teorik hem de pratik yönlerinde süregelen derin değişimlerle ilgili olarak, bu çalışma mevcut tasarım pedagojisi bünyesinde ve endüstriyel tasarım öğretiminde öz düzenlemeli öğrenme ile ilgili bir boşluğu doldurmaktadır. Stüdyo eğitiminde öğrencilerin öz farkındalıklarının, öğrenme stratejisi tercihlerinin ve stüdyodaki motivasyonel etkenlerin önemini vurgular. Tasarım stüdyosu, öğrenci farklılıklarına dikkat edilmediği sürece, imza pedagojisi aracılığıyla öz düzenleme becerilerini geliştirme potansiyelini gerçekleştiremeyecektir. Stüdyo eğitimi, öğrencileri kendi öğrenme becerilerini geliştirmeye teşvik etmek için iyileştirilmelere ihtiyaç duymaktadır. Tasarım öğrenme ortamlarında bireysel farklılıklara ilişkin öz düzenleme stratejilerinin uygulanması, özellikle daha az başarılı öğrencilerin tasarım performansının iyileştirilmesine yardımcı olacaktır.