LEE- Müzikoloji ve Müzik Teorisi-Doktora
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Gözat
Son Başvurular
1 - 5 / 19
-
ÖgeCirculation of âşık music in Turkey in 2000s: The legacy of Âşık Mahzuni- Âşık Nesimi(Graduate School, 2024-09-16)This thesis explores how the actor-networks, which re-enact the legacies of Mahzuni and Nesimi across various contexts and circumstances, have contributed the excessive circulation of âşık music in the 2000s. Each chapter is structured as a stand-alone article, offering distinct approaches and perspectives on the research questions regarding the circulation of âşık music in the 2000s. Chapter one is a self-reflexive ethnography of how I arrived at this thesis topic. This long journey reflects the many people, stories, events, instruments, and diverse experiences from my past that have shaped this academic research. By using Actor-Network Theory (ANT), I aim to demonstrate how my journey—shaped by dynamic networks and continuous influences—has impacted both my theoretical and methodological choices. ANT serves as a powerful tool because it helps me understand how my relationships with various actors are continuously reshaped. This approach allows me to dynamically explore the connections between my personal life story, the research networks I've engaged with, and how they have influenced the development of this thesis. The second chapter examines how important research on âşıks and their traditions, particularly that of Mehmed Fuad Köprülü, continues to shape the general historical narrative and serve as a guiding reference for subsequent scholarship. The chapter uses Actor-Network Theory (ANT) to critique presuppositions about âşıks and their traditions in order to understand how Köprülü's canon is actively transmitted and reconciled in contemporary research networks. Through a rigorous analysis of translations that bring together âşıks (human entities), objects (non-human entities), and discourses (non-corporeal entities), a more inclusive perspective of the past is offered, distancing itself from an exclusionary historical narrative through ANTi- History. I argue that the concept of tradition in Turkish, gelen-ek, [coming-addition] is a multi-layered interface for historiographical critique. It helps to understand the influence of actors on the production of knowledge about the past and serves as a tool for interpreting the politics of actor-networks that have a transformative impact on history-making processes. The importance of this chapter for Mahzuni and Nesimi is that it shows that although certain norms of the âşıklık tradition intersect with their stories, they reconstructed their creative agency in the context of the processes, events, and people with whom they interacted during their time. This chapter thus, highlights that their story of âşıklık that extend beyond conventional narratives, and the need to consider them from a perspective transcends the established narratives. The third chapter focuses on how Mahzuni and Nesimi's legacy became multilayered through the actors who re-enacted their works after their deaths. It examines how their songs shaped different imaginaries of the âşıks as non-human actors. To understand this dynamic process, the concept of genrefication invites us to consider the multilayered nature of Mahzuni and Nesimi's legacy and their âşıklık in an emancipatory context, particularly through the various versions of their songs. Two of Mahzuni and Nesimi's most widely circulated works were selected as case studies to illustrate this. In the in-depth interviews, open-ended questions were asked to the actors portraying Mahzuni and Nesimi, establishing a relationship between the theoretical framework and the research question. The study emphasizes the different ontological pluralism that Mahzuni and Nesimi's works have acquired and how they have different imaginations as an âşık, songs, and singers. In the fourth section, Mahzuni's life is analyzed from different aspects in the context of the actors' enactments of Mahzuni's own discursive legacy [Creator's Wish: Transformed Me]. The ontological diversity created by the versions of songs is interpreted as a richness, leading to the definition that the sum of all versions of a song constitutes the song itself. This process contributes to making Mahzuni's legacy multi-layered. The fifth chapter examines the co-existence of Nesimi and the cura instrument through the influences of both Nesimi and the different actors who played the bağlama instrument after him. This mutually constitutive process, conceptualized as Nesimi's curafication and the cura's Nesimification, is discussed in the final chapter of the thesis. In-depth interviews for this chapter were conducted with a range of individuals, including soloists, bağlama players, instrument makers, and instrument method writers. Through these interviews, the background of Nesimi's story, referred to as his "instrument and tuning," is analyzed in a relational context. This active process, which continued after Nesimi death, is explained through conceptual tools of Latour and Barad and then reconceptualized in a holistic manner using the term of Devri Daim [Perpetual Cycle], which holds deep significance in Alevi culture. Devri Daim shed light on the ongoing, transformative interactions between Nesimi, his instrument, and the broader networks of actors who enact his legacy. This perspective emphasizes the intertwined nature of the human and non-human actors that shape Nesimi's legacy, highlighting the dynamic and relational processes that define their contributions to âşık music. To summarize, Mahzuni's distinctive approach to interaction and his declaration of it as a heritage were particularly influential in motivating those who re-enacted his legacy. During the interviews, the performers highlighted Mahzuni's melodic richness and his skill in blending it with powerful lyrics. This feature is one of the primary factors in the circulation of his works and, by extension, âşık music. Additionally, the widespread dissemination of Mahzuni's voice and versions of his works across media, including TV series and movie soundtracks, party election music, tribute albums, TikTok trends, has diversified his legacy. In a digital world where these iterations resonate with audiences, it is inevitable that other actors seek to benefit from contribute to this legacy. Especially in the 2000s, the use of folk music, particularly âşık music, in TV series, and the frequent inclusion of significant âşıks such as Mahzuni and Nesimi in mainstream TV series, created a broad pool of experience for audiences. This extensive exposure significantly contributed to the circulation of âşık music and the continuation of interest in it, positioning âşıks as the object of a much wider networks. Moreover, availability of Mahzuni and Nesimi's recordings, both old and new, through video hosting sites (YouTube, Facebook, Vimeo, etc.), streaming services, and digital platforms has allowed every generation to engage with genres that fit the Mahzuni and Nesimi imaginary. This has brought the âşıks to a much wider audience. The transmissive role of an âşık like Nesimi in the formation of a genre identified as Alevi music, along with his inspirational aspect in terms of timbre, repertoire, and cura performance technique within the network, where the search for bağlama performance gained great momentum, had a significant impact in differentiating him from other âşıks. All these stories focus on the relational contextualization of ontological diversity that emerges through transformation, change, practices, alongside the active circulation of a musical genre in this process. Mahzuni and Nesimi's story is not just merely one of âşıklık; it allows to observe a range of phenomena, such as the transformation of folk music in Turkey in terms of sound, the differences in the representation of âşıklık in urban environments, and the mediation of genre experimentation in the music industry. Thus, Mahzuni and Nesimi are not simply figures within linear âşıklık tradition bound to specific circumstances, but actors collectively constructed through the effects of their practices across different time, contexts and assemblages. By examining two such unique âşıks, it becomes possible to describe the circulation of âşık music through a sociology of associations that brings together different sources of knowledge, history, people, instruments, sounds, materials, and visuals.
-
ÖgeÇatışan toplumlarda ve barışın inşasında müziğin rolü(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2024-09-30)Dünya genelinde kültürlerarası saygı, hoşgörü ve anlayış eksikliği ciddi bir sorun teşkil etmektedir. Bu sorunların kökeninde siyasi yapılanmalar, tarihsel çatışmalar, ideolojik farklılıklar ve göç gibi faktörlerin oluşturduğu önyargılar yatmaktadır. Belirtmek gerekir ki farklı kültürler arasındaki anlaşmazlıkların giderilmesi, başta siyaset alanının sorumluluğundadır. Buna göre çatışmanın çözümü ve barışın sağlanması diplomasi gibi iletişimi artıracak faaliyetlerle mümkün olacaktır. Ancak siyaset alanındaki çalışmaların tıkandığı noktada iletişimi artıracak farklı araçlar barışın inşasında katkı sağlayabilir. Bu sebeple araştırmamızın amacı; müziğin ortak bir dil yaratarak toplumlararası kültürel bariyerleri nasıl aşabileceğini ve toplumsal çatışmaları çözmedeki rolünü detaylı bir şekilde incelemektir. Özellikle milliyetçi hareketler ve ideolojik kutuplaşma, toplumları bölebilmekte ve anlaşmazlıkları daha da derinleştirebilmektedir. Bu nedenle çatışmanın çözümünde etkili olamayan siyasi kurumlara alternatif çözümler aramak, barışçıl politikaların geliştirilmesine katkı sağlayacaktır. Müziğin, tarih boyunca insanları bir araya getirme ve engelleri aşma konusunda önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Müzik, insanlar arasındaki kültürel ve dilsel farklılıkları aşarak, ortak bir zemin yaratma potansiyeline sahiptir. Bu bağlamda, müzik sadece sanatsal bir ifade aracı değil, aynı zamanda toplumsal ve kültürel birleştirici bir güç olarak da değerlendirilebilir. Müzik yoluyla ortak bir dil yaratmak, aynı zamanda ortak bir kültür oluşturmak anlamına da gelmektedir. Bu düşünceden hareketle doktora tez çalışmamız boyunca, müziğin işbirliği ve ortak değerler yaratma konusundaki becerilerini incelemeye aldık. Araştırma, Daniel Barenboim, Edward Said, Zülfü Livaneli ve Mikis Theodorakis gibi önemli figürlerin müzikal ve entelektüel katkılarını ele alarak, müziğin kültürlerarası diyalog ve uyumu nasıl teşvik edebileceğini göstermektedir. Kısaca tezimiz, çatışma ortamındaki toplumlarda müziğin birleştirici rolünü vurgulamaktadır.
-
ÖgeBiyokültürel evrim modeli: Müzik uygulamaları(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2023-09-08)Evrim, doğada gözlemlenebilen bir doğa yasasıdır ve evrim teorileri, evrimin nasıl işlediğini açıklamaya çalışan bir dizi bilimsel ifadedir. Darwin'in teorisi, doğal seçilim ve dallanan evrim fikriyle öne çıkmaktadır. Evrim ve evrimsel biyoloji, tüm türlerin ortak bir atadan geldiğini ortaya koyarak doğadaki değişimleri açıklamaya çalışır. Ancak evrim teorisi, tarihte "Sosyal Darwinizm "in manipülatif çıkarımıyla birlikte ırksal hiyerarşiyi meşrulaştırmak için kullanılmıştır. Kültürel evrim üzerine yapılan çalışmalar, müzik, ırk ve toplumun basitlikten karmaşıklığa (çoğunlukla doğudan batıya) doğru evrildiğini varsaymıştır. "Evrensel Darwinizm" ve "Darwinci Dinamikler" olarak kavramsallaştırılan evrim, sadece biyolojide değil, evrenin her alanında gerçekleşebilen bir doğa yasasıdır. Bilgisayar bilimlerinde kullanılan evrimsel algoritmalar ve memetik, kültürel DNA gibi kültürel evrim teorileri de aynı ilkeleri kullanır. Kültürel analiz, antropoloji, arkeoloji, ekonomi, psikoloji ve biyoloji gibi çeşitli disiplinlerde kültürel evrimi anlamaya yardımcı olur. Kültürel evrim çalışmaları, kültürel özelliklerin aktarımını ve kültürün evrimini anlamak için kullanılmıştır. Memetik ve kültürel DNA gibi kültürel evrim teorileri, kültürel aktarımı anlamak için evrimsel ilkeleri kullanır. Ancak bu teoriler kültürel özelliklerin evrimini tam olarak açıklayamamaktadır. "Biyokültürel Evrim" modeli, kültürel evrime modern sentez perspektifiyle yaklaşılması gerektiğini vurgulamaktadır. Ayrıca bilimsel disiplinler arasında çelişki olamayacağı ve doğrulanmış bilgilerin diğer alanlar için de geçerli olduğu belirtilmektedir. Model, insan evriminde sosyal, biyolojik ve ekolojik fırsatların iç içe geçtiğini öne sürüyor. Kültür ve biyoloji birbirini dönüştürdüğü için "kültür" yerine "biyokültür", kültürel ürünlere de "biyokültürel ürünler" denmesi öneriliyor. "Biyokültürel Evrim" modeli, biyokültürel ürünlerin karmaşık sistemlerdeki geri bildirim döngüleri yoluyla ortaya çıktığını öne sürmektedir. Karmaşık sistemler, bileşenlerinin yerel etkileşimlerinin bir sonucu olarak merkezi kontrol olmaksızın kendilerini organize eden ve ortaya çıkan fenomenler veya davranışlarla sonuçlanan sistemlerdir. Biyokültürel ürünler de organizmalar, beyinler ve sosyal yapılar gibi ekolojik, karmaşık, uyarlanabilir ve dinamik sistemlerde belirirler. Bu ürünler, geri bildirim döngülerinden etkilenerek evrim dinamiklerinde merkezi bir rol oynamaktadır. Biyolojik evrimden farklı olarak biyokültürel evrimde ortaya çıkan veri, enformasyon ve bilgi üretim aşamaları bilinçli seçilim süreçlerini de içerir. İnsanlar biyokültürel ürünler aracılığıyla seçilmiş bilgileri aktarırken, bu aktarım süreci hem anlık, tesadüfi ve amaçsız mutasyonlara hem de bilinçli, amaçlı ve tesadüfi olmayan mutasyonlara uğrayabilir. Karar verme mekanizmasının seçilim, çeşitlenme ve aktarım mekanizmaları üzerinde etkisi vardır. Model, biyokültürel ürünlerin karar mekanizmalarının seçilmesi, çeşitlendirilmesi ve uygulanması yoluyla evrimleştiğini öne sürmektedir. Bilginin aktarımı (modeldeki karşılığı: bilgi kalıpları) karmaşık ve değişken bir süreçtir. Örneğin model, enerji korunumunun, işlevsel bağlantıların ve aynı bilgi işleme süreçlerinin bilginin seçimi ve aktarımındaki rolünü vurgulamaktadır. Beynin enerjiyi koruma arzusu, işlevsel bağlantılar kurma ihtiyacı ve organizmalardaki aynı bilgi işleme süreçleri, bilginin seçimi ve aktarımında benzerlik eğilimini artıran faktörlerdir. Model, benzerlik ve aynılık arasında ayrım yapmakta ve bu ayrımın yaratıcılığa ve yeniliğe olanak sağladığını vurgulamaktadır. Model, biyokültürel ürünlerin seçimi ve aktarımı için bilgi kalıplarının eşleşmesinin gerekliliğini vurgular. Adaptasyon, ürünün hayatta kalmak için çevrenin baskı unsurlarıyla baş edebilme yeteneğidir ve adaptasyon çoğunlukla ürün bilgilerinin eşleşmesi ile gerçekleşir. Model, bir önceki ürüne bağlılığı koruyan kademeli değişikliklerin radikal değişikliklerden daha etkili olduğunu vurgulamaktadır. Model, biyokültürel ürünlerin seçimi ve aktarımı için sosyal etkileşimin önemini vurgulamaktadır. Sosyal etkileşim, karmaşık sistemlerde seçim sürecinin önemli bir parçasıdır ve sosyal biliş kavramını içerir. Karmaşık sosyal sistemlerde değişim sistemleri, inançlar, gelenekler ve davranışlar ancak sosyal bilişe sahip organizmaların etkileşimleriyle, herhangi bir merkezden talimat almadan, yerel olarak oluşturulan ağların geri bildirimi yoluyla belirir.
-
ÖgeA generative theory of makam music: An integrated cognitive and semiotic approach to compositional analysis(Graduate School, 2024-12-13)The modern understanding of makam theory and analysis is presented in a generally prescriptive framework, based on a mixture of traditional knowledge, individual perspectives, and modern cultural reforms and ideologies. This study offers an alternative view of traditional makam music that focuses on Classical Ottoman Turkish art music repertoire. Instead of presenting a rival system of prescriptive makam theory, the author proposes a relatively empirical approach to makam music analysis based on principles of human cognition. In doing so, this theory identifies makam identities based on a hierarchy of the most cognitively salient musical events in a composition. The theoretical basis of A Generative Theory of Makam Music (GTMM) is Lerdahl and Jackendoff's A Generative Theory of Tonal Music (GTTM), which guides reductional and prolongational analysis according to a system of generative rules that are derived from principles of musical cognition. The generative approach to makam music thereby evaluates which generative rules are universal to both tonal and makam music idioms, which rules require adaptation, and which rules need to be created anew. This study additionally supplements and develops the system of generative makam theory with the integration of semiotic analysis based on an original system of Greimassian semiotic squares. These semiotic squares have been created to identify and represent significant elements of makam syntax and their interrelationships throughout each stage of generative analysis. The result is a system of analysis that explains the cognition of makam music through generative rules, which are corroborated by semiotic squares that explain relationships between musical events in a composition. This thesis is composed of four main chapters. The first chapter involves a preliminary evaluation of modern makam theory in order to establish the need for a cognitive approach to makam analysis. Theories of musical cognition are then evaluated in comparison to the place and purpose of generative theory in makam music. The second chapter begins with an outline of GTMM, and continues with an exploration of the connection between semiotic theory and musical cognition. After the function and significance of the original system of sixteen semiotic squares is established, a short foray into the aesthetics of Turkish makam music in relationship to traditional arts is conducted in order to supports the cognitive claims of generative makam music analysis. The third chapter develops GTMM, using similar four categories of analysis as the GTTM model, recognizing the division between local and global levels of analysis. Firstly, Grouping analysis focuses the cognitive principles that structure melodic organization at relatively local levels. The second local parameter of analysis, Usûl (rhythmic cycles), establishes the perception of beat structures within usûl identities, drawing upon ethnographic research conducted by the author. The relative salience of musical events according to usûl structures is then considered in analysis. Both local parameters of analysis are combined in Time-Span Reduction, which explains how events are reduced into a global hierarchy. Building upon this reductional hierarchy, Prolongational Reduction explains the tension and release scheme of salient events that manifest as central perde in makam analysis. The fourth chapter concludes with a selection of ten exemplary compositional analyses in Rast and Buselik makams. In these analyses, the principles established in the third chapter are applied to determine the essential seyir, or melodic progression, suggested by each makam composition. There are several conclusory points drawn from this thesis. Firstly, generative analysis of makam music provides a means of defining the essential progression of a makam according to the cognitive reality of the listener. In this manner, theoretical dogma is avoided while traditional wisdom regarding makam structure and identity is verified. Secondly, the GTMM model functions with its generative rules alone, or can be supported with semiotic analysis. GTMM theory therefore proposes a method of semiotic analysis that is compatible with cognitive theory, utilizing the semiotic square in a novel way. Finally, GTMM provides a standard of analysis from which to compare historical makam identities. In the analyses provided in the fourth chapter, a change in conception of both Rast and Buselik makams can be observed, with a more drastic evolution suggested by the analyses of compositions in Buselik makam. The proposal for a Generative Theory of Makam Music is expected to open the way for further studies in makam theory, music cognition, and musical semiotics.
-
ÖgeHüseyin Sadettin Arel'in Türk makam müziğinde çok seslilik düşüncesi: "Beşleme No. 1" eserinin analizi(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2024-01-09)İTÜ Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Müzikoloji ve Müzik Teorisi Anabilim Dalı Müzikoloji ve Müzik Teorisi Programında doktora tezi olarak hazırlanan bu çalışmada; Hüseyin Sadettin Arel'in bestecisi olduğu Beşleme No. 1 adlı eser ele alınmıştır. Bu doğrultuda, çok seslilik, çalgı kullanımı ve çalgısal müziğin Türk makam müziğindeki izdüşümleri tarihsel açıdan incelenmiş ve Arel'in bestecilik düşüncesi çerçevesinde Beşleme No. 1'in müzikal analizi yapılmıştır. Eserin bestelendiği tarihten itibaren müzikal olarak ilk kez ele alınması, dönemin çok seslilik anlayışını makamsal müzik doğrultusunda anlamak açısından önemli bir kapı aralamıştır. Çalışmamız bu doğrultuda beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüme tekabül eden giriş bölümünün ardından gelen ikinci bölümde özellikle 20. yüzyılın ilk yarısında ortaya çıkan geleneksel çalgı orkestralarının kimlik ifadesindeki yeri ele alınmıştır. Bu doğrultuda çeşitli toplumların bağımsızlık mücadelesinde geleneksel çalgı orkestralarının rolü incelenmiştir. Özellikle 19. yüzyılda yükselişe geçen milliyetçilik ve eşzamanlı olarak ele alabileceğimiz rasyonelleşme düşüncesi hem dünyada hem de ülkemizde önemli etkiler yapmıştır. Müzik açısından baktığımızda rasyonelleşmenin müziği notaya alma, kaydetme, arşivleme gibi modernleşmenin emarelerini pekiştirdiğini söyleyebiliriz. Milliyetçilik ise hem kimlik açısından kendini ortaya koyma, hem de dünyaya 'kendini kanıtlama' ya da 'meşruiyet' kazandırma doğrutulsunda müziği ve müzisyenleri şekillendirmiştir. Daha sonra edvar adı verilen eski nazariyat kaynaklarında çalgıların teorik alandaki yeri ele alınmıştır. Edvar kitaplarında özellikle ses sisteminin çalgılar üzerinden anlatılması ve organolojik bilgiler verilmesi çalgı bilimiyle teorinin paralel seyrettiğini gözler önüne sermiştir. Bu meyanda Kanuni Hacı Arif Bey, Tanburi Cemil Bey, Ali Rifat Çağatay ve Şerif Muhittin Targan gibi çalgısal müziğe hem beste alanında, hem de teorik olarak çalışmalar kazandırmış isimlerin eserleri incelenmiş ve Arel'in kemençe beşlemesi fikrine giden süreç irdelenmiştir. Çağatay'ın ud triosu geleneksel Türk makam müziği çalgıları için çok sesli olarak bestelenmiş ilk eser olması sebebiyle özellikle ele alınmış ve Çağatay ile Arel'in çalışmalarında Türk makam müziğinin çok seslendirilmesi konusundaki ortak noktalar tespit edilmiştir. 1923'te kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin rasyonel düşüncesi dönemin sanat ve müzik çevresini de şüphesiz etkilemiştir. Bu doğrultuda yeni kurulan cumhuriyetin dünyaya kendini kabul ettirme hatta 'ispat' çalışmaları kaçınılmaz olmuştur. Bunun sonucunda ortaya çıkan müziğin çok seslendirmesi bu sürecin en önemli müzikal ayaklarından biridir. Bu çerçevede var olan müzikleri çok seslendirme ve çok sesli bir 'Türk müziği' inşa etme çalışmaları hızla ivme kazanmıştır. Çok seslendirme çalışmalarının ilk basamağını 'Türk beşlileri'nden başlatabiliriz, bununla beraber Türk makam müziği bestecilerinden de bahsedebiliriz. Bu kişilerden ön plana çıkan isimlerden biri şüphesiz Hüseyin Sadettin Arel'dir. Çalışmamızın üçüncü bölümü Arel'in hayatı, yayıncılığı ve besteciliğini kapsamaktadır. Özellikle Öztuna gibi Arel hakkında kapsamlı biyografi çalışmaları yapan yazarlar referans gösterildiğinden, Arel'in yayıncılığı ve besteciliği daha detaylı ele alınmıştır. Şehbal, Türklük Dergisi, Musiki Mecmuası gibi yayınlarda hem yöneticilik, hem de yazarlık yapan Arel'de Tanzimat düşüncesinin rasyonel tavrı öne çıkmaktadır. Bu doğrultuda dönemin önemli müzik ve edebiyat yazarları bu dergilerde yer almış ve 'milli' kimlik ve kültürü oluşturma konusunda önemli gelişmeler yaşanmıştır. Özellikle Fransızca müzik terimlerinin bizzat Arel tarafından Türkçeye çevrilmesi dikkat çeken noktalardandır. Arel'in besteciliği ise hem didaktik, hem de yenilikçidir. Yazdığı eserlere tasviri isimler vermesiyle impresyonist bestecilere yaklaşan Arel, çok sesli eserlerinden başka dönemin Türk makam müziği bestekârlarında görülmeyen partisyon kullanımı, hız ve gürlük terimleri, metronom belirteci gibi detaylı nota yazımı ile Türk makam müziği besteciliğine yeni bir bakış açısı getirmiştir. Bu meyanda geleneksel sazları makamsal çok seslilik içinde kullanmasıyla da, ilk örnek ve kanımızca didaktik eserler vermiştir. Kanımızca bu eserlerin müzik estetiğinden ya da müzikal ifadeden çok, Türk makam müziği bestecilerine örnek teşkil olma amacı daha yüksektir. Arel kemençe beşlemesi projesini hem organolojik olarak, hem de bestecilik açısından oluşturmuştur. Batı müziğindeki yaylı dörtlü ve beşlilerden ilham alarak oluşturduğu kemençe beşlemesi için yazdığı müzik örnekleri, dönemin çok seslilik anlayışının Türk makam müziğine tatbikinin ilk örneklerindendir. Çalışmamız dördüncü bölümünde Arel'in Beşleme No. 1 adlı eserinin müzikal analizi kapsamlı olarak ele alınmış ve Arel'in besteciliği çerçevesinde Türk makam müziğinde çok seslilik anlayışı irdelenmiştir. Beşlemenin analizi makam dizilerinin romen rakamlarıyla derecelendirilmesi doğrultusunda klasik armoni yöntemiyle yapılmıştır. Makam dizileri hem anahtar kullanımı hem de makamsal yapıların çok seslilik çerçevesinde bestelenmesiyle Arel'in 'şed makam' kavramı doğrultusunda tespit edilmiştir. Bölümün devamında analiz yönteminden bahsedilmiştir. Bu doğrultuda kullandığımız terimler, makam yapıları, şed makam (göçürülmüş) ele alınmış ve hangi çerçevede kullanıldığı açıklanmıştır. Bu meyanda AEU sistemine dayalı Türk makam müziğinde bir tam sesin 9 komaya eşit bölünmemesinden kaynaklı olarak karşımıza çıkan majör, minör, eksilmiş ve artmış akor yapılarının dışındaki akorlar eser içinde belirtilmiştir. Bu akorlar koma farklılıklarından kaynaklı olarak tonal müzik çerçevesinde değerlendirilemeyeceğinden dolayı, tespit edilen yapılar; Tip-1, Tip-2, Tip-3… olarak isimledirilmiştir. Akor tiplerinin belirlenmesi; makamsal müzik kapsamında klasik armoni yöntemiyle çok sesli olarak bestelenen eserlerdeki akorların majör, minör benzetmelerinden arınmasını sağlamıştır. Böylelikle örneğin Rast makamı içinde bir akorun hem koma değeri olarak, hem de Rast makamının perdeleri çerçevesinde tespit edilmesi olanaklı hale gelmiştir. Beşinci bölümde Beşleme No. 1 adlı eserin müzikal analizi yer almaktadır. Analiz; çok seslilik anlayışını, kullanılan makamları ve makamsal yapı içindeki akorları, kullanılan teknik terimleri içermektedir. Bu meyanda AEU sistemine uyan ve uymayan yapılar, çift çeşni ve makamlı kullanımlar, tonal müzik unsurları tespit edilmiş ve örneklendirilmiştir.