FBE- Yapı Mühendisliği Lisansüstü Programı

Bu topluluk için Kalıcı Uri

http://hdl.handle.net/11527/103
İnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı altında bir lisansüstü programı olup, yüksek lisans ve doktora düzeyinde eğitim vermektedir.Yüksek lisans ve doktora programları İngilizce olarak eğitim vermektedir.

Gözat

Konu "2007 Türk Deprem Yönetmeliği" ile FBE- Yapı Mühendisliği Lisansüstü Programı'a göz atma
  • Öge
    1975 Öncesinde İnşa Edilen Mevcut Betonarme Binaların Deprem Performanslarının Belirlenmesi Üzerine Sayısal Bir İnceleme
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Erdoğan, Abdullah ; Özer, Erkan ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Bu çalışmada, ülkemizdeki orta yükseklikli mevcut betonarme binaları geniş ölçüde temsil edecek şekilde seçilen ve betonarme düzlem çerçevelerden oluşan taşıyıcı sistem modelleri 1968 Türk Deprem Yönetmeliği’ndeki esaslar çerçevesinde boyutlandırılmıştır. Tasarım yaklaşımlarının, sistem geometrisindeki farklılıkların ve beton karakteristik dayanımının binaların deprem performansına etkilerini belirlemek amacıyla, bu taşıyıcı sistem modellerinin farklı kolon tasarımları, sistem geometrisi ve beton dayanımı bakımından çeşitli alternatifleri oluşturulmuştur. Taşıyıcı sistem modellerinin deprem etkileri altındaki davranışları, malzeme bakımından doğrusal olmayan teori çerçevesinde incelenmiş, deprem performanslarının belirlenmesi amacıyla yapılan hesaplamalarda performans noktası ve plastik mafsalların dönme değerleri 2007 Türk Deprem Yönetmeliğinde tanımlanan Artımsal Eşdeğer Deprem Yükü Yöntemi yardımı ile elde edilmiştir. Plastik şekildeğiştirmelerin değerlendirilerek kesit ve eleman hasar bölgelerinin belirlenmesinde de, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği uygulanmış ve alternatif çözümler arasında çeşitli karşılaştırmalar yapılmıştır. Yapılan parametrik sayısal uygulamalar, 1968 Türk Deprem Yönetmeliği’ne uygun olarak boyutlandırılan ve inşa edilen yapılarda yeterli performans düzeyinin sağlanamadığını göstermektedir. Ayrıca, beton karakteristik dayanımındaki yetersizliklerin ve yapıların projelendirilmelerinin geçerli yönetmeliklere uygun olarak yapılmamasının binaların deprem performansını önemli ölçüde, olumsuz olarak etkilediği belirlenmiştir.
  • Öge
    2007 Türk Deprem Yönetmeliğine Göre Boyutlandırılmış Bir Yapının Deprem Performansı Analizi
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Kocaöz, Hamza ; Girgin, Konuralp ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Bu çalışmada, betonarme yapıların deprem etkileri altındaki performans düzeylerinin belirlenmesi amacıyla 2007 Türk Deprem Yönetmeliği esaslarına göre bir yapı boyutlandırılmıştır. Yapının deprem etkileri altındaki davranışı, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’nde tanımlanan doğrusal hesap yöntemi ve doğrusal olmayan hesap yöntemlerinden Artımsal Eşdeğer Deprem Yükü Yöntemi ile incelenmiştir. Doğrusal hesap yöntemi ile kolon ve kirişlerin etki/kapasite oranları, doğrusal olmayan hesap yöntemi ile yapının performans noktası ve plastik mafsalların dönme değerleri elde edilmiştir. Elde edilen değerler 2007 Türk Deprem Yönetmeliğinde öngörülen sınır değerleri ile karşılaştırılarak kesit hasar bölgeleri tespit edilmiştir. Yapılan parametrik sayısal uygulamalar, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’ne göre boyutlandırılan yapının hem doğrusal hesap sonucunda, hem de doğrusal olmayan hesap sonucunda can güvenliği performans düzeyinde çıktığını göstermektedir. Böylece, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’nde yapı önem katsayısı I=1.0 olan yapılar için tasarım depreminde öngörülen can güvenliği performans düzeyi sağlanmaktadır.
  • Öge
    2007 Türk Deprem Yönetmeliği‘nde Revize Edilen Doğrusal Yöntemin Doğrusal Olmayan Yöntem İle Parametrik Olarak Karşılaştırılması
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 2009-11-24) Çınar, Sebla ; Özer, Erkan ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Yüksek Lisans Tezi olarak sunulan bu çalısmada, ülkemizdeki orta yükseklikli mevcut betonarme binaları temsil etmek üzere seçilen bir grup yapı sistemi ve bunların çeşitli alternatifleri üzerinde, mevcut binaların deprem performansları doğrusal olmayan hesap yöntemi ile ve 2006 Türk Deprem Yönetmeliğinde yayınlandıktan sonra 2007 Türk Deprem Yönetmeliğinde revize edilerek yenilenen doğrusal elastik hesap yöntemi ile parametrik olarak değerlendirilmiş ve elde edilen sonuçlar karşılaştırılmıştır. 2007 TDY’nde öngörülen doğrusal hesap yöntemi ile elde edilen sonuçlar, 2006 TDY doğrusal hesap yöntemi ile elde edilen sonuçlara göre daha düşük hasar seviyeleri gösterirken, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’nde yer alan doğrusal ve doğrusal olmayan hesap yöntemleri ile belirlenen kesit hasar bölgeleri belirli ölçüde benzerlik göstermektedir. İki yöntemin sonuçlarının farklılık gösterdiği elemanlardaki değişim taşıyıcı sistemin boyutlandırıldığı yıllara ve tasarımda kullanılan deprem yönetmeliklerine bağlı olarak değişmektedir.
  • Öge
    Bina Deprem Performanslarını Değerlendiren Yöntemlerin Karşılaştırılması
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Yıldız, Demir Hüseyin ; Yüksel, Ercan ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Bu çalışmada, ilgili yönetmelik koşullarına göre boyutlandırılmış bir betonarme düzlem çerçeve ile mevcut az katlı betonarme yapı stoğunu belirli ölçüde temsil eden bir düzlem çerçevenin deprem performanslarının belirlenmesi için, Deprem Bölgelerinde Yapılacak Binalar Hakkında Yönetmelik 2007’de tanımlanan doğrusal yöntemlerden Eşdeğer Deprem Yükü Yöntemi, doğrusal olmayan yöntemlerinden Artımsal Eşdeğer Deprem Yükü Yöntemi ve Zaman Tanım Alanında Hesap Yöntemi uygulanmış ve her üç yöntemle elde edilen sonuçlar karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’nde önerilen bu üç yöntem ile belirlenen kesit hasar bölgeleri, göz önüne alınan taşıyıcı sistem modellerinde, belirli oranda birbirine yakın sonuçlar verdiği saptanmıştır.
  • Öge
    Mevcut Betonarme Binalarda Beton Karakteristik Dayanımının Ve Sargı Donatısının Deprem Performansına Etkisi Üzerine Sayısal Bir İnceleme
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Maltaş, Pınar ; Özer, Erkan ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Bu çalışmada, ülkemizdeki orta yükseklikli mevcut betonarme binaları geniş ölçüde temsil edecek şekilde seçilen ve betonarme düzlem çerçeveden oluşan bir taşıyıcı sistem modeli 1975 Türk Deprem Yönetmeliği’ndeki esaslar çerçevesinde boyutlandırılmıştır. Beton karakteristik dayanımı ve sargı donatısındaki farklılıkların binaların deprem performansına etkisini belirlemek amacıyla, bu taşıyıcı sistem modelinin beton dayanımı ve sargı donatısı bakımından çeşitli alternatifleri oluşturulmuştur. Taşıyıcı sistem modellerinin deprem etkileri altındaki doğrusal olmayan davranışları, malzeme bakımından doğrusal olmayan teori çerçevesinde incelenmiş, deprem performanslarının belirlenmesi amacıyla yapılan hesaplamalarda performans noktası ve plastik mafsalların dönme değerleri 2007 Türk Deprem Yönetmeliğinde tanımlanan Artımsal Eşdeğer Deprem Yükü Yöntemi yardımı ile elde edilmiştir. Plastik şekildeğiştirmelerin değerlendirilerek kesit ve eleman hasar bölgelerinin belirlenmesinde de, 2007 Türk Deprem Yönetmeliği uygulanmış ve gerekli karşılaştırmalar yapılmıştır. Yapılan parametrik sayısal uygulamalar, 1975 Türk Deprem Yönetmeliği’ne uygun olarak boyutlandırılan ve inşa edilen yapılarda yeterli performans düzeyinin sağladığını göstermektedir. Buna karşılık, sargı donatısındaki ve beton karakteristik dayanımındaki yetersizliklerin binaların deprem performansını önemli ölçüde olumsuz olarak etkilediği belirlenmiştir.
  • Öge
    Tdy2007 De Belirtilen Düşey Süreksizlik Durumunun Zaman Tanım Alanında İncelenmesi
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 2012-02-16) Can, Çağdaş ; Girgin, Konuralp ; 423570 ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Bu çalışmada TDY07’nin 2.3.2.4 maddesi zaman tanım alanında hesap yöntemi ile incelenmiş ve çalışma sonunda elde edilen sonuçlar açıklanmıştır. Çalışmada TDY07 ve TS-500’e uygun olarak tasarlanarak boyutlandırılmış düşeyde B3 tipi süreksizliğe sahip 8 katlı bir konut yapısı üzerinde çalışılmıştır. Yapı üzerinde analizlerin uygulanması aşamasında 3 boyutlu sistemde çalışmak yerine düşey süreksizliğe sahip düzlem çerçeveler üzerinde çalışılmıştır. Analiz sonuçlarında kritik kesitlerde oluşan etkiler irdelenmiştir. Düzlem çerçevelerin kritik kesitlerinde oluşan kesit tepkileri ilk olarak eş değer deprem yükü yöntemi ile doğrusal analiz gerçekleştirilerek bulunmuştur. Zaman tanım alanında ise analizler hem doğrusal hem doğrusal olmayan iki şekilde de gerçekleştirilmiştir. Zaman tanım alanında doğrusal olmayan ve doğrusal analizlerin uygulamasında yatay deprem etkilerinin yanı sıra depremin düşey etkileri de hesaplarda göz önünde bulundurulmuştur. Gerçekleştirilen analizler sonunda eş değer deprem yükü yöntemi analizlerinden elde edilen sonuçlar zaman tanım alanında doğrusal olmayan ve doğrusal analizlerden elde edilen sonuçlarla ayrı ayrı karşılaştırılmıştır.
  • Öge
    Yüksek Binaların 2007 Türk Deprem Yönetmeliği Ve İstanbul Yüksek Binalar Deprem Yönetmeliği'ne Göre Tasarımı Üzerine Sayısal Bir İnceleme
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 2010-07-01) Munzuroglu, Mustafa ; Özer, Erkan ; Yapı Mühendisliği ; Structural Engineering
    Yapı sistemlerinin deprem etkileri altındaki yapısal performanslarının belirlenmesinde, doğrusal ve doğrusal olmayan hesap yöntemleri kullanılabilmektedir. Doğrusal hesap yöntemleri dayanım esaslı, doğrusal olmayan hesap yöntemleri ise şekildeğiştirme ve yerdeğiştirme esaslıdır. Doğrusal teoriye göre hesapta, malzemenin doğrusal-elastik, yerdeğiştirmelerin çok küçük olduğu varsayılmakta ve bu varsayım ile süperposizyon ilkesi uygulanabilmektedir. Doğrusal olmayan hesapta ise malzemenin doğrusal-elastik sınır ötesindeki davranışı hesaba katılmakta, diğer bir deyişle, bünye bağıntılarının doğrusal olmadığı gözönünde tutulmaktadır. Bunun sonucunda, doğrusal olmayan teoride süperpozisyon ilkesi uygulanamamaktadır. Yapı mühendisliğindeki ve malzeme bilimindeki gelişmeler, bilgisayar teknolojisindeki ilerlemeler mühendislerin deprem hareketlerini ve depremin yapılar üzerindeki etkilerini daha gerçekçi ve aslına uygun olarak belirlemesine katkıda bulunmaktadır. Bu gelişmeler, yapı sistemlerinin deprem etkileri altındaki doğrusal olmayan davranışlarının daha yakından izlenmesine ve göçme güvenliklerinin daha gerçekçi bir şekilde belirlenmesine de olanak sağlamaktadır. Bu tez kapsamında, betonarme binaların can güvenliği deprem performansının 2007 Deprem Yönetmeliği’ nde tanımlanan doğrusal yöntemlerle ve henüz taslak aşamasında olan İstanbul İli Yüksek Binalar Yönetmeliği’ nde tanımlanan doğrusal olmayan yöntemlerle belirlenmesi amacına yönelik olarak, 42 katlı, üç boyutlu bir bina taşıyıcı sistem modeli boyutlanarak analiz edilmiş ve elde edilen sonuçlar karşılaştırılmıştır. Altı bölümden oluşan yüksek lisans tezimin birinci bölümü, konunun açıklanmasına ve konu ile ilgili çalışmaların gözden geçirilmesine ayrılmış, çalışmanın amacı ve kapsamı hakkında bilgi verilmiştir. İkinci bölümde, yapı sistemlerinin doğrusal ve doğrusal olmayan davranışları incelenmiş, doğrusal olmayan sistemlerin hesap yöntemleri gözden geçirilmiştir. Malzeme bakımından doğrusal olmayan betonarme sistemlerinin iç kuvvet-şekildeğiştirme bağıntıları verilmiş, doğrusal olmayan şekildeğiştirmelerin belirli kesitlerde toplandığı varsayımına dayanan plastik mafsal hipotezi ve doğrusal olmayan şekildeğiştirmelerin sistem üzerinde yayılı olduğunu gözönüne alan fiber eleman analojisi irdelenmiştir. Bu kapsamda bina taşıyıcı sistemlerinin doğrusal olmayan davranışları incelenmiş ve bu davranış üzerinde etken olan faktörler açıklanmıştır. Bunun yanında, dinamik analizde kullanılan deprem kayıtlarının seçimi ve ölçeklendirilmesi konusunda bilgi verilmiştir. Üçüncü bölümde binaların performansa dayalı tasarımı hakkında genel bilgi verilmiştir. 2007 Türk Deprem Yönetmeliği’ nde yer alan bina deprem performans düzeyleri ve kullanılan analiz yöntemleri gözden geçirilmiş, bu çalışma kapsamında kullanılan Zaman Tanım Alanında Doğrusal Olmayan Analiz Yöntemi açıklanmıştır. Dördüncü bölümde, yüksek binaların performansa göre tasarımı konusundaki çeşitli uluslararası yaklaşımlar irdelenmiştir. Bu bağlamda, İstanbul İli Yüksek Binalar Yönetmelik Taslağı ile özellikle Amerika’ da depremselliği yüksek olan Los Angeles şehri için hazırlanmış olan yüksek binalar yönetmelik taslağı hakkında bilgi verilmiştir. Beşinci bölüm sayısal incelemelere ayrılmıştır. 42 katlı bir binanın üç boyutlu bir hesap modeli hazırlanmış, DBYBHY-2007 de yer alan doğrusal yöntemle tasarımı ve İstanbul İli Yüksek Binalar Yönetmeliği Taslağı’ nın can güvenliği hedef performans seviyesine göre doğrusal olmayan analizi yapılmıştır. Altıncı bölüm bu tez kapsamında varılan sonuçları içermektedir. Çalışma kapsamında elde edilen sonuçlar bu bölümde açıklanmış ve değerlendirilmiştir.