FBE- Restorasyon Lisansüstü Programı - Doktora
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Gözat
Yazar "Akın, Nur" ile FBE- Restorasyon Lisansüstü Programı - Doktora'a göz atma
Sayfa başına sonuç
Sıralama Seçenekleri
-
Öge1840-1912 Yılları Arasında İzmir Ve Selanik’teki Kentsel Ve Mimari Değişim(Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013-01-09) Gençer, Ceylan İrem ; Akın, Nur ; 452132 ; Restorasyon ; RestorationBu çalışma, 1839 Tanzimat Fermanı sonrasında Osmanlı İmparatorluğu’nun geçirdiği değişim sürecinin, Akdeniz’deki iki önemli liman kenti olan İzmir ve Selanik’teki kentsel ve mimari yansımalarının tespit edilerek karşılaştırılmasını amaçlamaktadır. 19. yüzyılın ikinci yarısında devlet eliyle yapılan planlama müdahaleleri kapsamında, yangınlarla yok olan yerlerin ve yeni yerleşime açılan alanların şehircilik ilkelerine uygun olarak yeniden inşa edilmesi, mevcut yolların genişliklerinin düzenlenmesi gibi çalışmalar İzmir ve Selanik’te gerçekleşmiştir. Ayrıca her iki kentte, tramvay, demiryolu, şehir hatları vapurları gibi yeni ulaşım sistemleri ile elektrik, havagazı, su gibi altyapı hizmetlerinin kurulması söz konusu olmuştur. Bu dönemde İzmir ve Selanik’te belediyenin kurulması, kentsel örgütlenme anlayışını değiştirmiştir. Üstelik ekonomik gücünü temsil eden kesimlerin bu örgütlenmede yer alması, her iki kentin artan ticaret hacmini karşılaması zorunluluğu ve inşa edilen demiryolları aracılığıyla art alanların kıyılara bağlanması, İzmir ve Selanik’te çağın gerektirdiği “modern” rıhtım ve liman tesislerinin yapılmasına yol açmıştır. Bu çalışma kapsamında, İzmir ve Selanik kentsel ve mimari değişimlerin odak noktası olan rıhtım ve liman projeleri, örnek kentsel yenileme çalışmaları olarak değerlendirilmiştir. Selanik’in 1917’de ve İzmir’in de 1922’de geçirdiği büyük yangın, her iki kentin merkezinde yaşanan değişimin izlerini önemli ölçüde silmiştir. Günümüzde İzmir ve Selanik’te mevcut olan mirasın korunabilmesi için, bu çalışma kapsamında her iki kentin ortak geçmişinden elde edilen verilerin değerlendirilmesi gerekmektedir.
-
ÖgeGazimağusa Kaleiçi’nin Tarihsel Süreç İçindeki Kentsel Gelişimi Ve Değişimi(Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Uluca, Ege ; Akın, Nur ; Restorasyon ; RestorationGazimağusa Kaleiçi, kuruluşu çeşitli kaynaklarda adına rastlanan antik Arsinoe kentine kadar uzanan ve 648’de Salamis Kenti’nden yoğun göçle hızlı bir nüfus artışına sahne olan bir yerleşim merkezidir. 13.-15. yüzyıllar arasında, bölgenin önemli ticaret merkezlerinden birine dönüşen Gazimağusa, kozmopolit bir kent kimliği kazanmıştır. 1500 yıla yakın geçmişinde çok farklı yönetimlerin etkisine giren kent, farklı kentsel ve mimari yaklaşımlara da ev sahipliği yapmıştır. Bu çalışmanın amacı, yüzyıllar boyunca farklı kültürel ve sosyal birikimlere sahip toplumların ve yönetimlerin yerleştiği ve birarada yoğrularak çok yoğun bir mimari doku oluşturduğu bu kentin, tarihsel süreç içerisindeki gelişim ve değişiminin araştırılması ve ortaya konmasıdır. Bu amaçla farklı dönemlere ait gravür, maket, harita, fotoğraf gibi görsel malzemelerin yanı sıra çok sayıda tarihi yazmalar, gezgin notları, noter kayıtları gibi tarihsel kaynaklardan da yararlanılmıştır. Kentle ilgili çeşitli veriler birarada değerlendirilmiş ve mevcut maket, gravür ve haritalar üzerinden analizler yapılmıştır. Yapılan analizlerden yararlanılarak farklı dönemler için kent restitüsyonları üretilmiştir. Çalışmada, yerleşimin kentsel dokusu içerisinde yoğun olarak yer alan anıtların kent mekânları ile ilişkilerine ve kentteki tarihsel gelişim süreci içerisinde çevreleriyle karşılıklı etkileşimlerine de yer verilmiştir. Bu bağlamda, tarih süreci içinde değişen kullanımlarıyla ve toplumsal önemleriyle birlikte, kentle ilişkileri de değişen anıtların, farklı dönemlerde üstlendikleri işlevler üzerinde de durulmuştur. Sonuç olarak, kentin 13. yüzyıldan günümüze nasıl bir gelişim süreci geçirdiği, liman ve kentsel gelişim ilişkisi, kentsel mekânlarla anıtların fiziksel ve işlevsel kronolojisi ortaya konmuştur.
-
ÖgeTarihi Süreklilikte Kentsel Katmanlaşmanın Belgelenmesi Bağlamında Kayseri Kent Merkezi(Fen Bilimleri Enstitüsü, 2009-12-11) Hovardaoğlu, Seda Çalışır ; Akın, Nur ; Restorasyon ; RestorationKentler, ilk yerleşildikleri andan itibaren uygarlıklar tarafından defalarca yeniden üretilseler de, tarihi birikimlerini belleklerinde sürekli olarak saklarlar. Diğer bir ifadeyle, bu sosyal ve fiziki sürecin sonuçlarını, yer altında ve üstünde açığa çıkmış ya da gizlenmiş tarihin izleri olarak geleceğe aktarırlar. Bu bağlamda her kentin geçmişiyle ilişkisi, katmanlaşarak günümüze ulaşan bir tarihi birikim olarak değerlendirilebilir. Kentlerin bu anlamda, yerel ve uluslararası düzeyde geleceğe ışık tutan geçmişle bağlantısının ortaya çıkarılması ve geleceğin planlanmasında bu tespitin sonuçlarından yararlanılması amacıyla kentsel katmanlaşma bağlamında belgelenmesi gerekmektedir. Bu çalışma, mekanın sadece fiziki boyutunu ele alacak şekilde, geçmişi binlerce yıl öncesine dayanan çeşitli uygarlıkların bir arada veya ard zamanlı olarak yaşadığı Kayseri kentinin geçmişle bağlarını sistematik olarak ortaya çıkarabilmek amacıyla, katmanlaşma bağlamında kentin belgelenmesini amaçlamıştır. Yapılan inceleme ve değerlendirmeler sonucunda, geçmişi yaklaşık 4500 öncesine dayanan kentin, merkezinin ise en az 1500 yıldır yerleşilen bir alan olduğu belirlenmiştir. Özellikle 1950’lerden itibaren hızlı bir kentsel yenileme sürecine başlanmış olmasına rağmen, sınırlı sayıda tarihi yapı ve grupların günümüze ulaştığı kentte, tespiti yapılmamış ve düzenli arkeolojik çalışmalara konu olmamış birçok tarihi değer yer almaktadır. Bunların belli bir sistem içerisinde ele alınarak, kurumlar arasında sıkışan ve değerlendirilemeyen bilginin ve kişilerin yere ait düşüncelerinin bir kültür envanteri projesi kapsamında kentsel katmanlaşma bağlamında bir araya getirilmesi gerekli olmaktadır. Bu süreç, yerel olduğu kadar yerel üstü bilgi ağlarına da eklemlenme kabiliyetine sahip, kurumsal işbirliğine dayalı sürekli güncellenebilen bir sistematik bilgi oluşturulması şeklinde yorumlanabilir. Çalışmada bu bakıştan hareketle, tepedeki Kanes ile eteklerindeki Karum arasında Kanes’in Karumu gibi tepedeki Mazaka ve eteklerindeki Caesarea ya da Argaios’un Mazakası ve devamında Mazaka’nın Kayserisi (Caesarea Mazaca) yönünde gelişen Dini, Yönetimsel ve Ticari Kent ilişkisinin ve dönemsel değişimlerinin katmanlaşma bağlamında bir belgeleme önerisi geliştirilmiştir. Bu şekilde doğru ve güvenilir tarihi bilginin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. İlgili tüm veriler, alan çalışmaları ve kentsel gelişim ile birlikte değerlendirilerek, tarihi süreklilikte fiziksel anlamda kentsel değişim kronolojik olarak açıklanmaya çalışılmıştır.
-
ÖgeTürkiye’de Gayrimenkul Eski Eserler Ve Anıtlar Yüksek Kurulu Sonrası Kültür Mirası Korumasının Gelişimi Ve Uygulama Sorunları(Fen Bilimleri Enstitüsü, ) Durukan, İpek ; Akın, Nur ; Restorasyon ; RestorationTürkiye’de kültür ve tabiat varlıklarının korunmalarını sağlamak üzere kararlar almakla yetkili tek kurum 1951 yılında Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinde oluşturulmuş ve halen Kültür ve Turizm Bakanlığı bünyesinde yer alan koruma kurullarıdır. Söz konusu kurulların uygulama alanını yönlendiren kararlarının tarihsel süreçte incelenmesi, izlenen koruma politikasını göstermesi açısından önem taşımaktadır. Bu nedenle, tez kapsamında Türkiye’de 2003 yılında sayısı 20’ye ulaşan koruma kurullarından biri olan Adana Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun görev alanında yer alan kültür ve tabiat varlıkları hakkında 1951-2002 yılları arasında alınan 6186 kararın içerik analizi yöntemiyle incelenmesi bu şekilde izlenen politika ve bu süreçte karşılaşılan sorunların ortaya koyulması hedeflenmiştir. Kültür ve tabiat varlığı korumasında, 1950’li yıllarda merkezde örgütlenen karar organının karşılaştığı sorunlar, 1983 yılı sonrasında merkez örgütünün yanı sıra bölge ölçeğinde örgütlenme politikasının olumlu ve olumsuz yanları, mevcut yasal ve kurumsal yapıdaki aksaklıklar, kararları etkileyen etmenler, uygulama öncesinde karşılaşılan sorunların uygulama alanına etkileri saptanmış çözüm önerileri sunulmuştur.
-
ÖgeTürkiye’de Planlı Kırsal Yerleşmelerin Tarihsel Gelişimi Ve Erken Cumhuriyet Dönemi Planlı Kırsal Mimarisinin Korunması Sorunu(Fen Bilimleri Enstitüsü, 2009-02-12) Eres, Zeynep ; Akın, Nur ; Restorasyon ; RestorationBu çalışma ile, Erken Cumhuriyet Dönemi’nde ülkenin her alanda çağdaşlaşması için devlet tarafından kırsal alanda gerçekleştirilen planlı ve kapsamlı imar faaliyetleri incelenmiş ve bu planlamaya konu olan mimarinin mimarlık, kültür ve toplum tarihi açısından taşıdığı değer ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda günümüze kadar ulaşan az sayıda yapının korunması ve yaşatılması için öneri geliştirilerek, Erken Cumhuriyet Dönemi’nin bu önemli, ancak unutulmakta olan zengin mimarlık mirasının toplumsal bellekteki yerinin pekiştirilmesi amaçlanmıştır. Bu dönemin ilk aşamasında 1923–1930 yılları arasındaki uygulamalar ülke ölçeğinde daha çok tekil köyler kurmak ve mevcut köylerin mimarisini yeniden düzenlemek biçiminde gelişirken, 1930’dan itibaren “devletçilik dönemi” olarak da adlandırılan zaman diliminde daha örgütlü ve planlı bayındırlık işleri gerçekleştirilmiştir. Bu çerçevede 1934 yılında kurulan Trakya Umumi Müfettişliği tarafından gerçekleştirilen uygulamalar, bölgesel ölçekte ilk kalkınma projesi olarak önem taşımaktadır. Tez kapsamında Trakya’da yürütülen alan araştırması ile, 26 köyde 45 yapı belgelenmiş, bu mimarinin işlev, plan, yapı sistemi ve malzeme özellikleri tanımlanarak, çeşitliliği ortaya konulmuştur. Muratlı ve Arizbaba köyleri de oldukça iyi korunmuş yerleşmeler olarak sit ölçeğinde incelenmiştir. Bu çalışma, çağdaşlaşma sürecindeki Türkiye’nin mimarlık kültürünün bir bütün olarak değerlendirilebilmesi için kırsal mimarlık örneklerinin de kentlerdeki örnekler gibi ayrıntılı bir biçimde belgelenerek koruma projelerinin geliştirilmesinin önemini orta koymuştur.