LEE- Kimya Lisansüstü Programı
Bu topluluk için Kalıcı Uri
Gözat
Konu "Analytical chemistry" ile LEE- Kimya Lisansüstü Programı'a göz atma
Sayfa başına sonuç
Sıralama Seçenekleri
-
ÖgeAnalytical studies on bioactive components of natural materials(Graduate School, 2024-02-12) Adımcılar, Veselina ; Berker Erim, Bedia F. ; 509172014 ; ChemistrySince historical eras, plants have been considered the most valuable resource in nature due to their high nutritional value as food and their healing properties. Many plants are classified as herbal medicines as a result of their use as traditional remedies. The various healing properties of plants have been discovered and documented over time, and these medicinal plants have been used for the treatment of heart diseases and skin problems, lowering high cholesterol and sugar levels in the blood, and also curing cold-like symptoms. Today, the demand for medicinal plants persists. These plants not only grow in the geography where they originated, but they have propagated across many parts of the world. Plants are rich in phenolic compounds, and carotenoids, as well as vitamins and minerals, and they mostly have antioxidant and anticancer effects. A diet rich in plants is crucial for maintaining health, but identification and isolation of the bioactive components are also necessary for the production of new products and drug formulations, as encouraged by the World Health Organization (WHO). Türkiye has different climates and ecological conditions in different regions, which leads to a rich plant flora. Thus, the determination of the bioactive constituents in local medicinal and aromatic plants is especially significant and contributes to their commercial and export value. Determination and separation of the active ingredients and components in medicinal plants, herbs, and spices have been studied by using many analytical techniques. A relatively new but also very powerful technique, capillary electrophoresis (CE), which was introduced in the 1980s, facilitates studies in this field. Diminution of the sample and solvent consumption, very short analysis time, and high resolution are highlighted as the advantages of CE. The separation principle depends on the formation of a bulk flow in capillaries under high voltage during separation, where all analytes separate within the column according to their relative motion. Moreover, traditional medicinal plants and some plants with therapeutic effects attract great attention as a good source of additives in food products and the development of some food packaging materials. Large polymeric molecules derived from living organisms or from their products are called biopolymers, which are extensively used for this purpose due to their non-toxic nature and biodegradability. Nowadays, the development of novel materials with desirable properties is achieved by using biopolymer blends, and enhancement of the protective properties of the materials with the addition of natural extracts and products has become a highly investigated research area. The studies are focused on limiting the use of plastics and diminishing waste accumulation; however, replacing them with safer alternatives and increasing food protection with natural additives also meet consumers' demands. In the first part of the thesis study, two important bioactive components khellin and visnagin amounts were determined in 5 different plant parts of Ammi visnaga L. and Ammi majus L., two plants used as traditional herbal medicine. A micellar electrokinetic chromatography (MEKC) method was successfully applied and completed in 8.5 minutes. Separation conditions were optimized, 20 mM borate, 20 mM SDS and 5% (v/v), and pH 9.6. Detection of the species was carried out with a UV detector at 245 nm wavelength. There are a limited number of studies on the determination of khellin and visnagin from A. visnaga and A. majus flowers. However, this study is the first report on the determination and comparison of the khellin and visnagin contents of these two plants grown in Türkiye in their five different parts, namely: flowers, leaves, roots, seeds and stems, as well as the determination of the antioxidant properties applied to the plant extracts. Linear calibration curves were constructed and regression coefficients were calculated as 0.997 and 0.998 for khellin and visnagin, respectively. The applied method was successfully validated, and the amounts of khellin and visnagin in the samples were calculated in the range of 1.60 to 22.60 mg g-1 dry weight of the plant. The limit of detection (LOD) of the method was calculated as 0.83 mg L-1 for khellin and 0.99 mg L-1 for visnagin. Visnagin was found only in A. visnaga and its amount was found to be between 5.80 and 18.50 mg g-1 dry weight of the plant. The antioxidant power of the extracts was determined by the DPPH method, which measured the ability to react with the 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl radical, and the highest effect was found in the flowers of both species, followed by the seeds and leaves. In the second part of the thesis, a capillary electrophoresis method was developed to determine the amounts of rosmarinic and carnosic acids, in 14 Salvia species obtained from various regions of Anatolia. There are numerous literature studies on the determination of Salvia ingredients grown in various regions and countries. However, this study covers 14 Salvia species growing in Anatolia were examined and the correlation between the amount of bioactive species and antioxidant properties was reported. Optimized separation conditions were 20 mM borate and pH 9.6. A silica capillary column with an effective length of 59 cm was used for separations, and the detection of the analytes was carried out with UV detection at a wavelength of 210 nm. The migration time for carnosic acid was 4.1 minutes, while for rosmarinic acid was 5.8 minutes. Linear calibration curves were constructed for both analytes and the regression coefficients were calculated as 0.998 for rosmarinic and carnosic acids. The detection limit of the method was calculated as 1.86 mg mL-1 for rosmarinic acid and 1.72 mg mL-1 for carnosic acid. Recovery studies were carried out for the validation of the method, and the values were found to be between 94.8% and 101% for rosmarinic acid and 90.2% and 96.7% for carnosic acid. While rosmarinic acid contents in Salvia species were found to be between 1.08 and 18.70 mg g-1 dry plant, carnosic acid was found to be 11.00 mg g-1 dry plant in only one Salvia specie. The antioxidant power of the extracts was determined using the iron (III) ion-reducing antioxidant power method (FRAP) and the DPPH method, in which the 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl radical is used and the ability of the studied substance to undergo radical reactions is measured. The Follin-Ciocalteu method was used for total phenolic substance determination. The correlation between rosmarinic acid content and DPPH method results is 0.77, and the correlation between rosmarinic acid content and FRAP method results was found to be 0.82. In the third part of the thesis, vinegars which were obtained by fermentation of various fruits were used as safe and non-toxic solvents to produce chitosan-based, non-toxic, biodegradable materials with improved properties. Since chitosan is a natural biopolymer and obtained by the deacetylation of chitin, which is abundant in the shells of crustaceans, and dissolves in dilute solutions of organic acids, films were prepared by dissolving 1% (w/v) chitosan in vinegar and water ratio of 1:1 (v/v). Chitosan was also preferred due to its antimicrobial and non-toxic properties, and its physical and mechanical properties are compatible with the desired coating materials. In this study, kinds of vinegar produced from pomegranate, apple, grape and hawthorn fruits were used. The spectroscopic, physical and mechanical properties of these films were compared with each other. It was observed that vinegar films had the ability of blocking ultraviolet rays in the range of 200 to 350 nm, and especially the increase in the elasticity of the film prepared with pomegranate vinegar was obtained. An 11-fold increase in the antioxidant power of the film prepared with pomegranate vinegar, determined by the 2,2-Diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH) method, was observed compared to the control film i.e. chitosan film prepared in commercial acetic acid. It was also determined that prepared films showed a higher antimicrobial effect against gram-positive and gram-negative bacteria, compared to the control film. Materials prepared with four vinegar varieties showed improved antimicrobial, antioxidant, optical and elastic properties, and they are promising in the application of these materials as potential and economical food packaging materials. In the fourth and last part of this thesis, a potential biopolymer-based food packaging material was produced by using the extract of the purple basil (Ocimumbasilicumpurpurascen). Aromatic basil leaves, known for their antioxidant, antiviral and antibacterial properties, are rich in phenolic compounds, minerals, vitamins, and anthocyanins, which are the pigments responsible for the strong purple color of the plant. The chemical structures of the anthocyanins change with pH variation, and as a result, color changes are observed. Thus, the prepared material is non-toxic and biodegradable, and it can be used as a natural indicator for the determination of food freshness. In order to provide the desired physical properties of the material, pectin and alginate biopolymers were used together. Films were prepared by mixing 1% (w/v) pectin and 0.5% (w/v) alginate with purple basil extract in 1:1 (v/v) water in a total volume of 30 mL for 5 hours. The polymer mass was formed. It was prepared by adding 1:1 glycerol by mass and dissolving it, then pouring it into petri dishes and drying it. In order to prevent the obtained biopolymeric films from dissolving in water, the films were cross-linked with CaCl2 solution. The optical, spectroscopic and physical properties of the obtained material (swelling, water solubility, water vapor permeability, moisture content analysis), antioxidant and antimicrobial properties, and the release of anthocyanins over time were evaluated. In addition, it was tested with a real food sample to see if this material could detect food spoilage as expected. The resulting material showed high antioxidant properties and antimicrobial power against both gram-positive and gram-negative bacteria and was observed to block ultraviolet light. It has been proven that its physical properties are close to the values stated in the literature for these materials and that it is a potential food packaging material with a potential natural indicator feature, with the color change that accompanies food degradation, which is also accompanied by pH change.
-
ÖgeBerilyum(II) iyonuna karşı seçici ve hassas yeni kimyasal sensörlerin geliştirilmesi(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2024-06-13) Yavuz, Özgür ; Yılmaz, İsmail ; 509182278 ; KimyaBerilyum, yüksek erime noktası ve yüksek oksitlenme direncine sahip olma, düşük yoğunluk ve korozyona karşı yüksek dayanıklılığı gibi üstün özelliklerinden ötürü savunma, nükleer reaktör endüstrisi, uzay, havacılık, otomotiv, petrokimya ve telekomünikasyon gibi pek çok alanda yaygın olarak kullanılan metaldir. Öte yandan, berilyum metali radyoaktif olmadığı halde en toksik element olarak bilinmektedir ve belirli dozda berilyuma maruz kalmış işçilerde Kronik Berilyum Hastalığı görülme riski oldukça yüksektir. Uluslararası Kanser Araştırma Ajansı (IARC) kansere sebebiyet veren ajanlar sınıflandırmasında berilyumu 2A grubunda sınıflandırılmıştır. Dünyada ortalama maruz kalma miktarı 0,9 ppb olup bu değer ABD'nin bir kurumu olan Mesleki Güvenlik ve Sağlık İdaresinin standardı olan 2 ppb değerinin altındadır. Berilyum, kadimiyum ve kurşun gibi diğer toksik özelliğe sahip metallerle kıyaslandığında, çalışılan bölgelerde izin verilen maruziyet düzeyi 100 kat daha az olması gerektiği belirtilmiştir. Tüm bu sebeplerden ötürü, yoğun endüstrileşme bölgelerinde ultra eser miktarda berilyumun dikkatle takibi insan sağlığı ve çevrenin korunumu açısından oldukça önemlidir. Literatürde eser miktarda Be2+ nin tayini için voltametri, potansiyometri (iyon-seçici membran elektrot olarak), spektrofotometri, florometri, atomik absorpsiyon spektrometrisi, elektron yakalama dedeksiyonlu gaz kromatografisi, induktif eşleşmiş plazma kütle spektrometrisi (ICP-MS), induktif eşleşmiş plazma atomik emisyon spektrometrisi (ICP-AES) ve fotonükleer aktivasyon gibi yöntemler mevcuttur. Fakat bu yöntemlerin birçoğu, yöntemin hassasiyetinin düşük olması, matriks dayanıklılığın zayıf olması, uzun zaman alması, uygulamadaki zorluğu ve yüksek maliyet gibi sebeplerden dolayı çok kullanışlı ve pratik görülmemektedir. Özellikle eser miktarda berilyum tayininde kullanılan elektrotermal AAS veya ICP-MS gibi cihazlar oldukça pahalı ve karmaşık yapıda olup doğru ölçümler yapabilmek için iyi yetişmiş ve deneyimli operatörlere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu nedenlerden ötürü özellikle son yıllarda Be2+ iyonunun tayininde seçici, ultra hassas, uzun ömürlü, kısa cevap süreli ve geniş doğrusal aralıklı gibi analitik özelliklere sahip yeni kimyasal sensörlerin geliştirilmesine ve en önemlisi pratik uygulamalarına yönelik çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Buna bağlı olarak, tez çalışmaları kapsamında orjinal nitelikte kimyasal problar geliştirilmiş ve bu çalışmalar boyunca elde edilen tüm bileşikler NMR, FTIR, kütle spektroskopisi (MALDI-TOF ve HRMS), X-ışını kırınımı analizi, dinamik ışık saçılımı gibi iyi bilinen yöntemlerle karakterize edilmiştir. Çalışmalarımızda tasarlanan problar için iskelet yapı olarak ftalosiyanin makrohalkası seçilmiştir. Bu yapı fotokimyasal ve fotofiziksel olarak oldukça kararlı olup, tasarlanan problara uzun ömürlü olma özelliği sağlamıştır. Ftalosiyanin molekülü sahip olduğu konjuge 18-π elektron sistemiyle görünür bölgede şiddetli absorpsiyon ve emisyon yapmaktadır. Ayrıca çevresel ve çevresel olmayan konumlardan fonksiyonlandırılabilmesi ve sayısız merkez metal seçeneği ile bu bileşikler fotofiziksel ve fotokimyasal olarak istenilen özelliklere sahip olacak şekilde sentezlenebilmektedir. Tez çalışmasında, ftalosiyanin makrohalkası türevlendirilirken periferal konumlarına 9-taç-3 eter, ve N,N-dimetil aminofenil grupları ilave edilerek, bu tez kapsamında asimetrik yapıda ftalosiyanin molekülleri elde edilmiş (P—A3BZnPc, Q—A3BZnPc ve O—A2B2ZnPc) ve bu moleküller Be2+ iyonunun seçici ve hassas olarak tespiti için kullanılmıştır. Tez çalışmaları kapsamında, probların iskelet yapısını oluşturan ftalosiyanin makrohalkasına doğrudan bağlı 9-taç-3 eter, ve N,N-dimetil aminofenil gruplarının seçilme sebebi şunlardır: (1) 9-Taç-3 eter molekülünün, sahip olduğu halka çapı büyüklüğü ve uygun konformasyonal yapısı sayesinde, Be2+ iyonunlarını seçici bir şekilde bağlama özelliği literatürde kanıtlanmıştır. Tasarlanan kimyasal sensörün Be2+ iyonuna karşı seçiciliği benzo-9-taç-3 eter yapı üzerinden sağlanmıştır. (2) Makrohalkaya doğrudan bağlı 9-taç-3 eter ve N,N-dimetil aminofenil grupları, asimetrik ftalasiyanin moleküllerinin floresans kabiliyette olmasını sağlamıştır. (3) Ftalosiyanin makrohalkasına bağlı taç eter sayısında ayarlamalar yaparak, ligand-metal etkileşim kuvvetinin değişimi ve buna bağlı kimyasal sensörün hassasiyetindeki değişim incelenmiştir. (4) Makrohalkaya bağlı N,N-dimetil aminofenil gruplarının kuaternize edilmesiyle suda çözünebilir yapıda kimyasal prob (Q—A3BZnPc) geliştirilerek sulu ortamda analiz imkanı sağlanmıştır. Bu tez çalışmasıyla, tüm bu yaklaşımların sonucunda ftalosiyanin moleküllerine dayalı, iki farklı yöntem (UV-Vis ve floresans) kullanılarak eser miktarda Be2+ tayini gerçekleştirilebilmiştir. Elde edilen problar, çeşitli iyonlar varlığında (Li+, Na+, K+, Cs+, Mg2+, Ca2+, Sr2+, Ba2+, Mn2+, Fe2+, Fe3+, Co2+, Ni2+, Cu2+, Zn2+, Cd2+ ve Pb2+) herhangi bir yanıt vermezken, Be2+ varlığında ciddi değişimlere uğramış, UV-Vis ve floresans yöntemleri ile bu değişimler takip edilmiştir. Be2+ ilavesinden sonra, UV-Vis spektrumunda P—A3BZnPc probuna ait ana Q bandında (685 nm) belirgin bir düşüş gözlemlenirken, 731 nm'de yeni bir bant oluşmuştur. Floresan spektrumunda ise, proba ait 702 nm'deki ana emisyon bandının Be2+ ilavesiyle önemli oranda azaldığı görülmüştür. Diğer metal iyonlarının varlığı probun cevabını etkilemeyerek herhangi bir girişime sebebiyet vermemiştir. P—A3BZnPc molekülünün, Be2+'nin kantitatif analizi için uygulanan UV-Vis titrasyon metoduyla birlikte, 731 nm de oluşan yeni band ve 685 nmdeki azalan Q bandının oranına karşı (A731/A685), Be2+ konsantrasyonu grafiğe dökülerek doğrusal bir kalibrasyon eğrisi elde edilmiş (3,99×10-7 M – 1,96×10-5 M (4-199 ppb)) ve tayin edilebilme sınırı (LOD= 3α/eğim) 2,85×10-7 M (2,86 ppb) olarak hesaplanmıştır. Floresans çalışmasında prob için azalan floresans şiddetine karşı, Be2+ konsantrasyonu ile doğrusal bir kalibrasyon grafiği elde edilmiş (2,0×10-7 M – 7,95×10-6 M (2-81 ppb)) ve tayin edebilme sınırı 2,54×10-7 M (2,6 ppb) olarak hesaplanmıştır. Q—A3BZnPc probu için ise Be2+ ilavesinden sonra 690 nmde ana Q bandında ciddi oranda düşüş ve 745 nmde yeni bir absorpsiyon bandı oluşmuştur. Floresans spektrumunda ise proba ait 706 nm'deki ana emisyon bandının Be2+ ilavesiyle ciddi oranda azaldığı görülmüştür. Q—A3BZnPc molekülünün Be2+'nin kantitatif analizi için uygulanan UV-Vis titrasyon metoduyla birlikte, 690 nmdeki azalan Q bandının şiddetine karşı (A690), Be2+ konsantrasyonu grafiğe dökülerek doğrusal bir kalibrasyon eğrisi elde edilmiş (1,6×10-6 M – 2,5×10-5 M (16-256 ppb)) ve tayin edilebilme sınırı 1,7×10-6 M (17,23 ppb) olarak hesaplanmıştır. Floresans çalışmasında ise, azalan floresans şiddetine karşı, Be2+ konsantrasyonu ile doğrusal bir kalibrasyon grafiği elde edilmiş (5,70×10-6 M – 5,98×10-5 M (58-598 ppb)) ve tayin edebilme sınırı 1,41×10-6 M (14,3 ppb) olarak hesaplanmıştır. O—A2B2ZnPc probu için Be2+ ilavesinden sonra 694 nmde ana Q bandında ciddi oranda düşüş ve 746 nmde yeni bir absorpsiyon bandı oluşmuştur. Floresans spektrumunda ise proba ait 712 nm'deki ana emisyon bandının Be2+ ilavesiyle ciddi oranda azaldığı görülmüştür. O—A2B2ZnPc molekülünün Be2+'nin kantitatif analizi için uygulanan UV-Vis titrasyon metoduyla birlikte, 746 nmde oluşan yeni band ve 694 nmdeki azalan Q bandının oranına karşı (A746/A694), Be2+ konsantrasyonu grafiğe dökülerek doğrusal bir kalibrasyon eğrisi elde edilmiş (8,0×10-7 M – 1,6×10-5 M (8-160 ppb)) ve tayin edilebilme sınır değeri 2,5×10-8 M (0.25 ppb) olarak tespit edilmiştir. Floresans çalışmasında ise, azalan floresans şiddetine karşı, Be2+ konsantrasyonu ile doğrusal bir kalibrasyon grafiği elde edilmiş (2,0×10-7 M - 7,95×10-6 M (2-81 ppb)) ve tayin edebilme sınırı 1,5×10-7 M (1,5 ppb) hesaplanmıştır. Ayrıca tüm problar için gerçek örneklerde analiz, musluk suyu örneklerinde yüksek geri kazanım değerleriyle gerçekleştirilmiştir. Bunlara ek olarak P—A3BZnPc probunun polimerik ve O—A2B2ZnPc probunun oligomerik yapıları DFT kullanılarak Gaussian programı vasıtasıyla kuantum mekaniksel olarak incelenmiştir.
-
ÖgeMetiyonin biyomolekülü ile modifiye edilmiş kromenilyum -siyanin floresan probun sentezi, çevrede ve canlı hücrelerde cıva(II) analizi uygulamaları(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2023-12-21) Alçay, Yusuf ; Yılmaz, İsmail ; 509152018 ; KimyaStandart koşullarda sıvı halde bulunan cıva, nanometre, termometreler, barometre, kozmetik ve amalgam yapımı gibi birçok alanda kullanılan bir metaldir. Cıva elementel, inorganik ve organik formlarında bulunmakta olup, her biri farklı özelliklere sahiptir. Elementel hali, sıvı halde ve düşük emilim riskine sahip formudur ancak buhar basıncına sahip olduğundan cıva buharı, akciğerde emilim riski gösterebilir. İnorganik cıva, geçmişte ilaç olarak da kullanılmış, çözünürlükleri ile orantılı olarak zehirli türlerdir. Canlılar için en zehirli formu olan organik cıva türevleri ise, insan vücudunda tümöre sebebiyet verebilir. Ağır metal türleri arasında canlılığı en çok tehdit eden türlerden bir tanesi olan cıva, biyoparçalanırlığının düşük olması ve besin zincirinde birikiyor olması sebebiyle, canlılar için olumsuz etkiler meydana getirebilmektedir. Cıva birikimi, bağışıklık sistemi bozukluğu, organ iflası, biliş ve hareket kaybı, DNA hasarı, kanser ve sakat doğumlar gibi anomalilere neden olabilir. Dünyanın çeşitli bölgelerinde cıva kaynaklı vakaların ortaya çıkmasıyla birlikte cıvanın sağlığa zararlı bir tür olduğu ortaya konmuş ve bu konuda çalışmalar dünya çapında ilgi görmeye başlamıştır. Günümüzde iş yerlerinin daha sıkı denetlenmesiyle birlikte, insanlara çeşitli cıva formlarının maruziyetinin azaltılması mümkün olmuşsa da, hala cıva zehirlenmesi kaynaklı hastalıklar görüldüğünden, bu tür durumlar için müdahaleler önemli bir yer tutmaktadır. Düşük konsantrasyon değerlerinde bile zehirli olabilen cıvanın, etkin olarak tayini için günümüzde atomik absorpsiyon spektroskopisi, indüktif eşleşmiş plazma/atomik emisyon spektrometresi gibi cihazların yanı sıra florometrik ve kolorimetrik sensörler de kullanılmaktadır. Cıvanın hassas olarak tayini için, rodamin, siyanin, BODIPY, kromenilyum-siyanin gibi platformlar prob tasarımında kullanılmıştır. Kromenilyum-siyanin boyaları yakın kızılötesi bölgede absorpsiyon ve emisyon yapan, ksanten halkasına sahip bir boya tipidir. Rodamin bileşiklerinde olduğu gibi yüksek kuantum verimi ve molar absorpsiyon katsayısı gibi üstün fotofiziksel özelliklere sahip olmasının yanı sıra, siyanin boyalarındaki gibi yakın kızılötesi bölgesinde çalışılabilme imkanı sunmaktadır. Kromenilyum-siyanin boyaları rodamin boyalarında olduğu gibi uygun analit varlığında spirohalka açma kapama mekanizmasıyla birlikte analiz yapmaya uygundur. Rodamin boyalarındaki yakın kızılötesinde çalışılamama problemi ile siyanin boyalarındaki düşük kuantum verimi problemleri kromenilyum-siyanin boyaları ile önemli ölçüde aşılmıştır. Kromenilyum-siyanin boyaları, karboksilik asit formunda iken, geniş bir pH aralığında yüksek absorpsiyon ve emisyon şiddetine sahipken, yüksek pH değerlerinde (>11) sprilakton oluşumu sebebiyle düşük absorpsiyon ve emisyon şiddetine sahiptir. Amid formu göz önüne alındığında ise, asidik pH değerlerinde spirohalka açık formda ve yüksek emisyona sahipken, bazik koşullarda ise spirolaktam formunda ve düşük emisyona sahip bir formda yer almaktadır. Bu yüzden fizyolojik koşullarda halka kapalı-açık geçişleri üzerinden çalışmaya uygun bileşikler olarak görülmektedir. Kromenilyum-siyanin boyaları farklı bileşiklerin bağlanması ile farklı fotofiziksel özelliklere sahip olarak, florofor dizaynı için kullanıma uygundur. Bu çalışmada seçici, hassas, hızlı ve geniş bir doğrusal aralıkta Hg2+ analizi yapabilmek maksadıyla, yeni tip kromenilyum-siyanin tabanlı bir prob olan CSME ile çalışılmıştır. CSME (Metil (2S)-2-(((1Z,2E)-2-(((E)-6'-(dietilamino)-3-okso-4'-(2-((E)-1,3,3-trimetilindolin-2-iliden)etiliden)-1',2',3',4'-tetrahidrospiro[isoindolin-1,9'-ksanten]-2-il)imino)etiliden)amino)-4-(metiltiyo)butanoat) probu 6 kademelik bir reaksiyon üzerinden sentezlenmiştir. 3-Dietilaminofenol ve ftalik anhidritten başlanarak ilk kademede bir benzofenon türevi olan 1 numaralı bileşik toluen varlığında 3-dietilaminofenol ve ftalik anhidritin kaynatılmasıyla sentezlenmiştir. Bir sonraki kademede kromenilyum türevi olan 2, 1 numaralı bileşiğin sülfürik asit ve siklohekzanon varlığında kaynatılmasının ardından perklorik asit varlığında çöktürülmesiyle elde edilmiştir. 2 numaralı bileşiğin asetik anhidrit içerisinde Fischer aldehit ile tepkimesi sonucunda çalışmadaki ana iskelet yapısı olan CS2 elde edilmiştir. BOP ve hidrazin hidrat ile tepkimeye sokulan CS2, spirolaktam yapısındaki CS2H yapısını meydana getirmiştir. Devamında CyR bileşiğini oluşturmak için CS2H, THF içerisinde, glioksal ile tepkimeye sokulmuştur. Nihai ürün olan biyokarakter taşıyan CSME ise metiyonin metil esterinin nikel(II) nitrat varlığında CyR ile tepkimesi sonucunda sentezlenmiştir. Sentezi gerçekleştirilen tüm ürünler, 1H-NMR, 13C-NMR, kütle spektroskopisi, FTIR gibi çok bilinen spektral yöntemlerle karakterize edilmiştir. CSME probu çeşitli metal iyonlarının (Li+, Na+, K+, Cs+, Mg2+, Ca2+, Sr2+, Ba2+, Mn2+, Fe2+, Fe3+, Co2+, Ni2+, Cu2+, Zn2+, Cd2+ ve Pb2+) ve anyonların (SO42-, CN-, CO32-, S2-, Cl-, NO3-, EDTA2-, AcO-, SCN-, Br- ve I-) varlığında yanıt vermezken, Hg2+ varlığında sulu asetonitril ortamında UV-görünür bölge spektroskopisinde 711 nm dalga boyunda bir absorpsiyon artışı gözlenirken, floresan spektroskopisinde 740 nm dalga boyunda bir emisyon artışı görülmüştür. Bu değişimlerle birlikte uçuk sarı renkli çözelti, yeşil renge dönüşmüştür. Yakın kızılötesi bölgede UV–görünür bölge spektroskopisinde 6,29 × 10−8 – 1,86 × 10−4 M ve floresan spektroskopisinde 9,49 × 10−9 – 1,13 × 10−5 M aralıklarında çalışabilen CSME, 4,93 × 10−9 M (0,99 ng/mL) LOD değerine sahiptir. Hg2+ analizini, floresan ve UV-görünür spektroskopilerinin yanında cep telefonu uygulaması yardımı ile içme ve musluk suyu örneklerinde de yüksek geri kazanım değerleriyle birlikte gerçekleştirilmiştir. CSME probu ve Hg2+ arasındaki etkileşim DFT kullanılarak Gaussian programı vasıtasıyla kuantum mekaniksel olarak incelenmiştir. 3T3 hücrelerinde görüntüleme yapılarak biyolojik uygulamalarda kullanılması mümkün olmuştur.