LEE- Mimari Tasarım-Doktora
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Gözat
Konu "architectural drawing" ile LEE- Mimari Tasarım-Doktora'a göz atma
Sayfa başına sonuç
Sıralama Seçenekleri
-
ÖgeÇizgiyi çekmek: Mimari çizime dair(Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2023-09-21) Bal, Bilge ; Erdem, Arzu ; 502112004 ; Mimari TasarımBu tez, mimari çizime dairdir. Mimari çizimi transdisipliner bir bakışla anlamanın ve nüfuz alanını genişletmenin somutlaşmış hâlidir. Mimari çizim, tezin araştırma konusu ve ana tartışma başlığıdır. Çizgi çekmek, hem yaratıcı bir eylemi hem bağlar kurmayı hem de bir sınır durumunu tartışmaya açmayı ifade eder. Tez, mimari çizimi bir araştırma ve deneyim nesnesi olarak; çizmeyi, yaparak düşünme ve fark etme ortamı olarak konumlandırır. Mimari çizime dair nesneleri, meseleleri, ilişkileri ve gerilimleri tartışmaya açar. Kavramı, disiplinin sınırlarına tutunan dar anlamıyla ele almak yerine yapmakla ilişkili başka eylemler, düşünceler, bakışlar, ölçekler ile bir araya getirerek genişlemiş bir zeminde tartışır. Mimari çizime dair pozisyonları çoğaltmak ve görünür kılmak için onu, türler arası bir yaparak düşünme ortamı olarak tartışmayı speküle eder. Mimari çizime dair büyük bir anlatı inşa etmek yerine çoklu öznenin bilimleri, deneysel pedagojiler ve feminist pratikler ile dayanışma içinde okumak, görmek, düşünmek, çizmek, yazmak, yapmak ve ilişkiler kurmak ile 'konumlu' bir hikâye anlatır. Mimari çizimi çok yönlü keşfe çıkar ve spekülatif bir okuma ve haritalama önerisi sunar. Bir başlangıç fikri olarak tez, mimari çizimi tartışmak ve sınırlarını soruşturmak için çizmeye dair düşünceler ile çizmek fiilini çapraz okumaya davet eden üç kesit önerir: Çizgi, çizim ve masa. Her bir kesit; çizgi, çizim ve çizimin mekânına dair spekülatif parçaların açık uçlu kümelenmeleridir ve takımyıldızlar kurar. Kesit I, çizgiye ve çizimin yapımına dair durumları tartışır, üzerine spekülasyonlar yapar, canlı çizgiler ile bir takımyıldız kurar. Mimari çizimin hâlihazır sözel, görsel ve tektonik kelime dağarcığını genişletecek bir repertuvar kurmaya girişir. Kesit II, çizime dair durumları tartışır, çizimdeki mekâna dair düşünceleri ortaya koyar, çizim pratiklerinin çoğulluğuna vurgu yapar, mimari çizimin otoportresi üzerine spekülasyon üretir, yeni ve başka görme biçimlerini çağıran kirli çizimler ile bir takımyıldız kurar. Önerdiği repertuvar ile çizimleri okumayı ve canlandırmayı, ilişkileri görünür kılmayı, hikâyeler anlatmayı dener. Kesit III, bir artifakt olarak mimari çizimi yeryüzüne eklemler, mimari çizimin yavaş yapma ve otobiyografik bir deneyim ortamı olarak yaşayan masayı speküle eder. Mimari masalar ve çizim ortamları ile diaromalar olarak bir takımyıldız kurar. Çizimin mekânsallığıyla genişleyen bir dünya kurar. Tez, araştırma zemini olarak birden fazla alanla dolanıktır: Edebiyat, antropoloji, bilişsel arkeoloji, jeoloji, sanat, felsefe, geometri, astronomi, müzik, biyoloji, peyzaj, meteoroloji, botanik, sinirbilim vd. Mimari çizimde endemik olanı, ödünç alınan ve icat edilen ile bir araya getirmeye çalışır. Araştırmanın temel motivasyonunu, bir bina ya da bir kurucu metin üzerinden yazılı ya da sözlü olanı değil, bir çizimi masaya getirme ve onun üzerinden mimarlıkları konuşmaya, düşünmeye, bir çizimi hem yeniden çizerek hem de yeniden okuyarak etrafında bir dünya kurmaya başlama düşüncesi oluşturur. Araştırmanın sınırını, yavaş çekilerek yapılan çizgiler ve ortamlar oluşturur. Araştırmada çizgi çekmek, bilinçli ve akıllı bir eylemdir. Ancak tez, bu yaşam dolu eylemlilikle insan ve insan olmayan ayrımını pekiştiren ve insanın baskın olduğu bir türcülük tartışması yapmayı amaçlamaz. Fakat ağırlıklı olarak mimari çizime insanın eylemliliğinin katkısını ve etkilerini araştırır, insan olmayanın katkısına da içermek için potansiyel bir ilk zemin yaratır. Araştırma kapsamında ele alınacak ve bir araya getirilecek çizgiler, çizimler ve masalar, sadece birer örnek değil bilinçli bir kurgudur. Araştırma, mimari işler olarak çizgilerin ve çizimlerin bir diyalogu olduğunu, birbiriyle konuştuğunu öne sürer. Araştırma, zamansal olarak belli bir döneme odaklanmaz. Çizgiye bakışı, ölçek ve tür açısından çeşitlendirir: masa, harita, kesit, plan, görünüş, siluet, diyagram, storyboard, film, kinetik çizim, çizim-model (drawdel), eskiz, perspektif, örgü, dikiş, resim, defter, tel konstrüksiyon, kısa hikâye, deneme, şiir, mağara gravürü vb. Kendi disiplininin yapma ve okuma biçimlerine başvuran çizimler kadar disiplininden olmayan ve disiplinsiz çizimleri de seçkisine katar. Araştırma, çizgileri okumak ve okuduğu çizim parçalarını ve çizimleri birleştirmek için deneysel bir yol-yordamla çalışır. Çizimlere bakmak için spekülasyon, tansiyon ve pozisyon olmak üzere üçlü bir denklem önerir. Çizimleri bir araya getirmek için takımyıldız bakışını benimser. Yavaşlık, el, çizgi, yüzey, derinlik, yakın bakış, madde, durum, öznellik ve yapım biçimi bu denklemin önemli bileşenlerdir. Bu yaklaşım, bir çizime bir düzlük değil "X, genişlik/araştırma; Y, yükseklik/katmanlaşma; Z, derinlik/yorumlama" ile mekânsal olarak bakmayı ister. Tez sonuç yerine mimarlık çizimlerine dair bu araştırma kapsamında önerilen spekülatif açık-uçlu okuma ve haritalama ile çizgi odaklı bir mimarlık kuramı tartışması yapar. Araştırmanın devamı olarak mimari çizimi anlamaya dair alınabilecek kesitlerin çoğaltılabileceğini öngörür.
-
ÖgeUn-claiming the experience of the ends of the projected image: The loss and the survivals of architectural drawing in the shadow of projection(Graduate School, 2024-07-09) Avanoğlu, Emine Bahar ; Şentürer, Ayşe ; 502162005 ; Architectural DesignThis artistic research is presented around three chapters. Taking departure from the recent predictions of the end of the projected image and from the threat of the loss of drawing in architecture, it starts with a "wound-reading" of architectural drawing, which interrogates the wounds and survivals of architectural drawing in the shadow of projection. This wound-reading is an attempt to re-read and re-write my contextual studies, my theoretical readings, writings and artistic practices, not only in order to reflect on, interpret and understand my work, but also to share this process in a communicative manner, encouraging myself (and the reader) to palp the skin of my readings, and have an intimate understanding of the body of my reading. My wound-reading indicates mainly four constellations of quasi-artistic practices to discuss the complex experiences of loss/remain: 1) Anachronic collapse of the bodies of the past with the bodies of the present, 2) Estrangement, denial of the historical (patriarchal) passage, a historicity through an emotional charge, 3) Residues of being there, tracing the essence of corporeal touch 4) Recitations, drawing through lyric voice. Meanwhile, my wound-reading indicates a two-folded charge of remain/loss of architectural drawing: the loss and survival of the projective drawing as a historically repressed embodied practice, the loss and the survival of the projective drawing through unclaimed memories from childhood of the traumatic transition into the orders of the adult. Relying on this wound-reading, I continue with two coeval trials approaching a set of 'aged/'dead' drawings to un-claim the experience of their ends. With the intention to unfold the unclaimed characteristic of these experiences, I prefer to pursue a fictional indirectness instead of a historical scholarly study of archival materials. One of these trials tracks our repressed embodied engagement with an 'aged' projective drawing, astrolabe, while my other trial is an intimate embodied act of drawing that I perform mainly as a drawer, unfolding a fictional drawing table, for the investigation of the 'malady' of a set of 'dead'/'aged' drawings that have been historically categorized into the childhood of images: fragments of a set of Ottoman miniatures, the so-called 'ends' of which are rather controversial. In both of these trials, the lyric 'I's, by taking part in a quasi-historical imagination, test the limits of 'being there' in historical time. Where in time are the 'I's located in relation to a drawing? I think that these 'I's emerge as one of the para-scientific wit[h]nesses of the loss and survivals of architectural drawing.