Craft knowledge as a catalyst in new product development: Collaborative work of designers and craftspeople in companies

Abstract

This thesis investigates how the knowledge and skills of craftsmen are evaluated in the new product development (NPD) process in companies through the collaboration between craftsmen and designers. This thesis's primary research question is how craftsmen's knowledge is transferred to product design and new product development. This thesis focuses on the following elements of craftsmanship: First, material and production possibilities are used to define types of craftsmanship. The environmental conditions in which craftsmen work change depending on the materials used. While a glass master or metal master needs a high degree of heat, a master producing leather and shoes work in a different environment. Second, craft is formed with knowledge of the past as well as interact with today's forms of production. Therefore, it is necessary to understand this historical process so that today's forms of industrial production do not break with craftsmanship. The relationship of the master with the industry and the continuation of this relationship makes it necessary to question with whom the master collaborates. The designer is the person who collaborates with the craftsman in the NPD process. The use of the craftsman's knowledge and skills in the companies discussed in this thesis is the result of collaboration with the designer. Craft production and industrial production seem to be separated in the 21st century. However, in some sectors, it is impossible to fully industrialise. In craft-based or craft-related industries, manufacturing processes are still influenced by craft. Today, there are individual craftspeople, craftsmen as employees working in manufacturing, craftsmen in the industry or craftsmen cooperating with the industry. Even though the industry has automated production systems, it is very important why the industry still needs the knowledge and support of the craftsman. Even in industries that are fully automated, it is useful to cooperate with craftsmen to understand the material behaviour more economically and quickly during the prototyping process. Craft knowledge and experience are also useful in semi-automatic production systems. For instance, this knowledge can be used during the moulding and prototyping process. Knowledge is the most valuable input and output feature for businesses and industry. Since craft knowledge is tacit knowledge that is transmitted through experience, transforming, and using this knowledge can be valuable and strategically important for companies. According to the craft and NPD literature in the fields of design, crafts, creative industries and management, the transfer of craft knowledge to new products or processes is possible through collaboration. This research uses a multi-case study method. One of the main reasons for the choice of this method is to understand the similarities and differences between the cases by evaluating each process in detail. In this study, the companies selected as cases are from the glassware, leather and furniture sectors that develop new products and employ or collaborate with craftsmen. In determining the companies, the presence of industrial designers and craftsmen in the NPD process were taken into consideration. In addition, the employment of industrial designers in the company was used to indicate the value they give to design and NPD. The data obtained in this study consist of the researcher's observations, field notes, semi-structured in-depth interview records and transcribed texts. The interviews were generally completed in two or three parts spread over different days. Following an in-depth interview during the first visit to the companies, any areas of uncertainty that emerged during the preliminary interview were discussed in more detail in the secondary interviews. The semi-structured in-depth interview questions are presented in the appendices at the end of this report and are divided into the following topics: (1) general information about the company, (2) information about the interviewee, (3) craftsmen's position in the company and the collaboration capabilities of the company, (4) NPD and innovation processes in the company, (5) contribution of craftsmen to NPD, (6) factors that facilitate the contribution of craftsmen and incorporate the views of stakeholders and (7) sectoral assessment and competition. Through thematic analysis, codes were created and grouped to identity and describe the themes. In the next step, the classified data were associated by comparing and demonstrating similarities. Maxqda, a computer-aided qualitative data analysis tool, was used throughout these analysis processes. As a result of the interviews, a total of 168 different codes were created. These codes were grouped into seven themes: craftsmen's features, NPD, manufacturing, collaboration with craftsmen, craftsmen's contribution to NPD, knowledge, and management/strategy. The craftsman's holistic approach to the product, combined with her/his experience in mass production in the sector, enables her/him to identify the problems encountered in the product design and production stages and find solutions to these problems. Prototyping, which is the most fundamental support that the craftsman can provide to the industry, results from this knowledge. The craftsman is also tasked with sharing her/his ideas about making and materials during the product development phase. Craftsmen's contributions to NPD are related to idea development, problem identification and problem solving through their knowledge of materials and construction methods and their contributions during the prototype stage. In both small-scale and large-scale companies, the most important contribution of craftsmen to NPD is making prototypes. A prototype enables the NPD team to discuss, develop and test the producibility of a product based on a three-dimensional object. The prototype made during product design allows the team to see the product in three dimensions and to make changes to it. In addition to their contribution to prototype creation, craft masters can also offer solutions for problems encountered during product development. In areas where craft knowledge feeds the development of new products, these collaborations occurred in three main ways in this thesis study. In the first type, craftsmen worked as employees within a large-scale company. In the second form, craftsmen supported production and NPD as outside labourers and stakeholders. In the third form, craftsmen established their own enterprise company in which they directly oversaw manufacturing. There are two essential conditions for a company to benefit from craftsmen's knowledge during the NPD process. First, the collaborating company must have a goal to develop and design new products. Second, the industry must have an ongoing need for craft knowledge and experience that craftsmen can fulfil. The craftsman supports the existence of craft by presenting his production power as a flexible model for companies that outsource production. In this way, the craftsman gains access to an environment where she/he can sell his products. In addition, craftsmen producing for different companies offer companies an opportunity to measure the trends and pulse of the market. Although companies do not always see craftsmanship as a factor that creates innovation, they understand the importance of craftsmen in their industry. The craftsman is consulted for her/his specialised knowledge in materials and construction methods in the fields of production and prototyping. This contribution, which allows the craftsman to identify and solve problems with the prototype, is critical for product development. Consequently, to continue collaboration with craftsmen in the future, companies must need or prefer to use craft knowledge. This is possible through factors such as the continuation of the need for tacit knowledge in the relevant sectors, the continuity of the importance of craftsmanship to provide rapid prototyping with real material and the value of handmade products in the market.

Bu tez, zanaatkarların bilgi ve becerilerinin, zanaatkarların ve tasarımcıların işbirliği yoluyla şirketlerdeki yeni ürün geliştirme (YÜG) sürecinde nasıl değerlendirildiğini araştırmaktadır. Bu tezin ana araştırma sorusu, zanaatkarın bilgisinin ürün tasarımına ve yeni ürün geliştirmeye nasıl aktarıldığıdır. Bu tez, zanaatkarlığın aşağıdaki unsurlarına odaklanmaktadır: Birincisi, malzeme ve üretim olanakları zanaatkarlık türlerini tanımlamak için kullanılmaktadır. Zanaatkarların çalıştığı çevre koşulları, malzeme ölçeğinde değişmektedir. Bir cam veya metal ustasının yüksek derecede ateşe ihtiyacı olurken, deri veya ayakkabı ustası farklı bir ortamda çalışmaktadır. İkincisi, zanaat geçmişin bilgisi ile şekillenmekte ve bugünün üretim biçimleriyle etkileşime girmektedir. Dolayısıyla günümüz endüstriyel üretim biçimlerinin zanaatkarlıktan kopmaması için bu tarihsel süreci iyi anlamak gerekmektedir. Ustanın endüstri ile olan ilişkisi ve bu ilişkinin devamı, ustanın kiminle işbirliği yaptığını sorgulamayı gerekli kılar. Tasarımcı, yeni ürün geliştirme sürecinde zanaatkarla işbirliği yapan kişidir. Bu tezde tartışılan şirketlerde ustaların bilgi ve becerilerinin kullanılması, tasarımcı ile yapılan işbirliğinin sonucudur. 21. yüzyılda zanaat üretimi ve endüstriyel üretim birbirinden ayrılmış görünmektedir. Ancak birtakım sektörlerde tam anlamıyla sanayileşmek imkansızdır. Zanaat temelli veya zanaatla ilgili endüstrilerde, üretim süreçleri hala zanaattan etkilenmektedir. Günümüzde, bireysel zanaatkârlardan, imalatta çalışan işçilerden, sektördeki zanaatkarlardan veya sanayi ile işbirliği yapan ustalardan bahsedebiliriz. Endüstrinin otomatik üretim sistemlerine sahip olmasına rağmen, endüstrinin neden hala zanaatkarın bilgisine ve desteğine ihtiyaç duyduğu konusu çok önemlidir. Endüstride tam otomatik bir sisteme geçilmesine rağmen prototip sürecinde malzeme davranışını daha ekonomik ve hızlı anlamak için usta ile işbirliği yapmak mümkündür. Zanaat bilgi ve deneyiminin kullanımı yarı otomatik üretim sistemlerinde de gerçekleşmektedir. Örneğin bu bilgiyi kalıplama ve prototip sürecinde kullanmak mümkündür. Bilgi, işletmeler ve endüstri için en değerli girdi ve çıktı özelliğine sahiptir. Zanaat bilgisi örtülü bilgi olduğundan ve deneyim yoluyla aktarıldığından, bu bilgiyi dönüştürme ve kullanma yeteneği şirketler için değerli ve stratejik olarak önemli olabilmektedir. Tasarım, zanaat, yaratıcı endüstriler ve yönetim alanlarındaki zanaat ve yeni ürün geliştirme literatürüne göre, zanaat bilgisinin yeni ürünlere veya süreçlere aktarılması işbirliği ile mümkündür. Bu araştırmanın yöntemi bir "çoklu vaka çalışması" yöntemidir. Bu yöntemin tercih edilmesinin ana nedenlerinden biri, her süreci detaylı bir şekilde değerlendirerek vakaların farklılıklarını ve benzerliklerini anlamaktır. Bu çalışmada, zanaatkar istihdam eden veya işbirliği gerçekleştiren ve yeni ürün geliştiren züccaciye, saraciye ve mobilya sektörlerinden şirketler örnek olarak seçilmiştir. Öncelikle şirketlerin belirlenmesinde şirketlerde endüstriyel tasarımcı ve zanaatkar yeni ürün geliştirme sürecinde bulunması dikkate alınmıştır. Ayrıca endüstriyel tasarımcıların şirkette istihdam edilmesi, şirketlerin tasarıma ve yeni ürün geliştirmeye verdikleri değeri göstermektedir. Bu çalışmada elde edilen veriler, araştırmacının gözlemleri, alan notları, yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme kayıtları ve yazıya dökülmüş metinlerden oluşmaktadır. Bu görüşmeler genellikle farklı günlere yayılmış iki veya üç bölüm halinde tamamlanmıştır. Şirketlere yapılan ilk ziyaret sırasında derinlemesine bir görüşmenin ardından, ilk görüşmelerde ortaya çıkan birkaç belirsiz alan ikinci görüşmede daha ayrıntılı olarak tartışıldı. Bu raporun sonundaki ekler bölümünde sunulacak yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme soruları şu başlıklara ayrılmıştır: (1) şirket hakkında genel bilgiler, (2) görüşülen kişi hakkında bilgiler, (3) zanaatkarlar şirketteki konumu ve şirketin işbirliği kabiliyetleri, (4) yeni ürün geliştirme ve şirketteki inovasyon süreçleri, (5) zanaatkarın yeni ürün gelişimine katkısı (6) zanaatkarın katkısını kolaylaştıran faktörler ve paydaşların görüşleri, 7) sektörel değerlendirme ve rekabet. Tematik analiz yoluyla, temaları tanımlamak için kodlar oluşturulmuştur ve gruplandırılmıştır. Bir sonraki adımda, sınıflandırılmış veriler ilişkilendirilmiş ve bu ilişkilendirme, benzerlikler karşılaştırılarak ve gösterilerek yapılmıştır. Tüm bu analiz süreçlerinde bilgisayar destekli nitel veri analiz aracı olan Maxqda kullanılmıştır. Görüşmeler sonucunda toplam 168 farklı kod oluşturulmuştur. Bu kodlar yedi tema altında gruplandırılmıştır: zanaatkar özellikleri, YÜG, üretim, zanaatkarlarla işbirliği, zanaatkarların YÜG'ne katkısı, bilgi ve yönetim / strateji. Zanaatkarın ürüne yönelik bütüncül yaklaşımı, sektördeki seri üretim tecrübesiyle birleşerek, ürün tasarım ve üretim aşamalarında karşılaşılan sorunları tespit edip bu sorunlara çözüm bulmasını sağlar. Zanaatkarın sektöre en temel desteği olan prototip üretimi bu bilgiden beslenmektedir. Ustadan ayrıca ürün geliştirme aşamasında yapım ve malzemelerle ilgili fikirlerini paylaşması istenir. Zanaatkarların YÜG'ne katkıları, malzemeler ve yapım yöntemleri hakkındaki bilgileri ve prototip aşamasındaki katkıları aracılığıyla fikir geliştirme, problem tanımlama ve problem çözme ile ilgilidir. Hem küçük hem de büyük ölçekli şirketlerde zanaatkarların YÜG'ne en önemli katkısı prototip yapmaktır. Prototip, YÜG ekibinin üç boyutlu bir nesneye dayalı olarak bir ürünün üretile bilirliğini tartışmasına, geliştirmesine ve test etmesine olanak tanır. Ürün tasarımı sırasında yapılan prototip, ekibin ürünü üç boyutlu görmesini ve değişiklik yapmasını sağlar. Zanaat ustaları, prototip oluşturmaya katkılarının yanı sıra, ürün geliştirme sırasında karşılaşılan sorunlara da çözümler sunabilir. Zanaat bilgisinin yeni ürünlerin geliştirilmesini beslediği alanlarda, bu tez çalışmasında iş birlikleri üç şekilde gerçekleşmiştir. Birinci tipte ustalar, büyük ölçekli bir şirkette çalışan olarak çalışırlar. İkinci biçim, zanaatkarların üretimi ve YÜG'ni dışarıdan bir işçi ve paydaş olarak desteklemesidir. Üçüncü biçim, zanaatkarların üretimi doğrudan denetledikleri kendi girişim şirketlerini kurmalarıdır. Bir şirketin YÜG sürecinde zanaatkar bilgilerinden yararlanabilmesi için iki önemli koşul vardır. İlk olarak, işbirliği yapan şirketin yeni ürünler geliştirme ve tasarlama hedefi olması gerekir. İkincisi, sanayinin zanaat bilgisi ve deneyimine olan ihtiyacının zanaatkarın sektörü beslediği alanlarda devam etmesi gerektiğidir. Zanaatkar, üretim gücünü fason üretim yapan şirketlere esnek bir model olarak sunarak zanaatın varlığını destekler. Bu sayede zanaatkar, ürünlerini satabileceği bir ortama kavuşur. Ayrıca farklı şirketler için üretim yapan ustalar, şirketlere piyasanın trendlerini ve nabzını ölçme fırsatı sunmaktadır. Şirketler, zanaatkar bilgisini her zaman inovasyon yaratan bir unsur olarak görmeseler de, zanaatkarların sektörlerindeki önemini anlamışlardır. Usta, üretim ve prototip alanlarında malzeme ve yapım yöntemleri konusunda bilgisine danışılan kişidir. Zanaatkarın prototiple ilgili sorunları tanımlamasına ve çözmesine olanak tanıyan bu katkı, ürün geliştirme için kritik öneme sahiptir. Sonuç olarak, gelecekte zanaatkarlarla işbirliğini sürdürmek için şirketlerin zanaat bilgisine ihtiyaç duyması veya kullanmayı tercih etmesi gerekir. Bu durumun gerçekleşmesi, ilgili sektörlerde örtülü bilgi ihtiyacının devam etmesi, gerçek malzeme ile hızlı prototip yapılabilmesi için zanaatkarlığın öneminin sürekliliği ve el yapımı ürünlerin piyasadaki değeri gibi faktörlerle mümkündür.