Türk müziği devlet konservatuvarı keman eğitimi üzerine

Abstract

Keman eğitiminin teknik ve müzikal olarak doğru yapılmasına katkı sağlaması düşünülen bu çalışma, bünyesinde bulundurduğu objektif ve yapıcı yaklaşımla Türk Müziği Devlet Konservatuvarı ailesi için önemli atılımlar yapabilme platformunu yaratma amacını da güdmektedir. Ülkemizin kemanla tanıştığı ilk günlerden ( 1830'lar ) bu güne süre gelen bir ekol yaratma amacı çalışmanın da amacı olmuştur. Bu sebeple, meşk sistemindeki eğitim şekli incelenmiş, müziğe katkıları ve zararları hakkında sorgulama yapılmıştır. Bunu yaparken tamamen keman dersinin ve öğrencilerinin eğitimdeki yararları ön plana alınmış ve Türk müziği Devlet Konservatuvarı orjinli Keman Ekolü ülküsünün meşalesinin yakılması için çalışılmıştır. Çalışmanın giriş bölümünde Türk Müziği Devlet Konservatuvarı Keman eğitimi ile ilgili olarak, keman çalmanın mı, yoksa öğretmenin mi daha önemli olduğu üzerinde durulmuş, kavramlara açıklık getirilmeye çalışılmış ve çalışmanın kapsamı hakkında bilgiler verilmiştir. II. bölümde, meşk sisteminden söz edilerek, mekân ve yöntem kavramlarına açıklık getirilmeye çalışılmıştır. Ayrıca bu sistemden doğan sorunlar üzerinde durulmuştur. III. Bölümde Konservatuvar çalgı yüksek ve temel bilimler keman öğrencileri arasında, okulun genel eğitim ilkelerine değinmeden sadece esas meslek dersleri hakkında bir anket yapılmış ve problemlerinin kendi ifadelerinden öğrenilmesi sağlanmıştır. Söz konusu problemlere ve kurumun keman eğitiminin genel sorunlarına ayrıntıya inmeden net çözümler önerilmiştir. Bu çözümlerin detaylanmamasının en önemli sebebi, çalışmanın genelinin bir metod değil sadece yapılması gerekenlerin hatırlatılması amacının yazar tarafından ön planda tutulmasından kaynaklanmaktadır. IV. Bölümde keman eğitiminde olması gereken ölçütler üzerinde durularak, uygulama örnekleri ile açıklamalar yapılmıştır. xi Sonuç Bölümünde ise, elde edilen bilgilerin ve bulguların ışığı altında, hiç kimseyi hedef almadan ideal bir keman eğitimi için gerekli öneriler yapılmıştır. Bu öneriler doğrultusunda yapılan keman eğitimi sonucu, Türk Müziği Devlet Konservatuvarı orijinli keman ekolünün oluşacağı ve bunun sayısız faydalar sağlayacağı görüşüne varılmıştır.

This project, which is intended to contribute to the proper structuring of violin teaching on both the technical and musical levels, aims to create a platform for important advances for the State Conservatoire of Turkish Music, an institution noted for its objective and creative approach. The project also aims to define a school of playing and teaching that covers the period from the violin's first introduction to our country (in the 1830's) to the present day. This is why the oral tradition of teaching has been examined, the merits and defects of which have also been questioned. Primary consideration has been given to the benefit of violin lessons in the students' education and it is hoped that this project will be the starting point in realizing the ideal of a violin school originating at the State Conservatoire of Turkish Music. The first part of the study examines the comparative importance of performance versus the teaching of the violin, attempts to clarify concepts and provides information on the scope of the project. The second part looks at the oral tradition of teaching and explains the concepts of time and place. Moreover, the problems originating from this system are considered. The third part includes an opinion poll among students of the superior performance and the main curriculum courses, on their principal subjects of study, without touching on the school's general educational principles. This has made it possible to learn of their problems in their own words. Clear-albeit not very detailed- solutions to the problems originating from violin teaching at the school have been suggested. xn The main reason for the lack of detail here, is the author's aim of drawing attention to what needs to be done rather than suggest a whole method of teaching. The fourth part consists of the standards necessary in the teaching of the violin, demonstrating their application with examples. The final part of this project uses the information obtained to make suggestions for an ideal system of violin teaching. This is done without aiming to criticise anyone in particular. The author is convinced that the suggestions made here will make it possible for a violin school originating at the State Conservatoire of Turkish Music to come into existence, with the countless benefits this will bring.