“The Ideology Of Stones”: The Empowerment Of Kurdish Children As Political Actors In Turkey

Abstract

Bu tezde Türkiye'de taş atan Kürt çocukları meselesini inceliyorum. Tezim, Batman şehrinde çocuklarla yaptığım görüşmelere dayanmaktadır. Kürt bölgesinde özellikle geçmişte yaşanılan şiddet, çocuklara aile üyelerinin ve diğer büyüklerin anlatılarıyla ulaşıyor. Bu anlatıların, bugün devam etmekte olan şiddet; okullardaki Türkçü eğitimin çocuklarda yarattığı ters etki; Türk medyasının ayrımcı dili; ve Kürt medyasının propagandacı dili ile birleşerek çocuklarda yeni bir bellek oluşumuna neden olduğunu tartışıyorum. Hem bu etki hem de Kürt bölgesindeki çocukluğun sosyal yapısı yeni bir ?çocukluk?algısı yaratıyor. Bu çocuklar yaşadıklarından hareketle, kendilerini ?çocuk? değil ?genç? olarak görüyorlar. Böylece, kendilerinde ?yapabilirim? duygusu gelişiyor ve bu duyguyla yanlış gördüklerine karşı sokaklarda kendi inisiyatifleriyle ?yapmaya? (eylemde bulunmaya) başlıyorlar. Bu eylemlilikleri ise onları şehirlerde adım adım politik bir aktör haline getiriyor. Bu çocuklar, devlet güçlerinin yaptıklarından, devletin ?Kürtleri inkar? söyleminden, Kürt Hareketinden ve ailelerinden etkilenip şimdi bir aktör olarak bu güçleri etkiliyorlar. Ayrıca bu çocukların PKK veya BDP gibi Kürt Hareketinin aktörleriyle direk ilişkisinin olmadığını fakat eylemlerini Kürt Hareketi adına yapan yarı-otonom gruplar olduklarını söylüyorum. Bu eylemler, bir çocuğun söylediği gibi bir ideoloji oluşturuyor, taşların ideolojisini. Ve bu ideoloji, bu çocukları sokakta, yeni aktif politik muhalif bir grup haline getirip Kürt Sorunu ekseninde yeni bir süreci başlatıyor ve böylece Türkiye'de bütün siyaseti etkiliyor.

In this thesis, I examine the issue of stone throwing Kurdish children in Turkey. My argument is based on the interviews that I made with children in the city of Batman. The experienced violence in Kurdish area in the past is reached to the children by the narrations of their family members and other elders. I argue that today, these narrations connect with continuing violence; the reverse effect of Turkist Education at schools on children; the discriminatory language of Turkish media; and the propagandist language of Kurdish media and creates a new memory for children. Both that effect and the sociological structure of childhood in the Kurdish area, form a new form of ?childhood?. Those children, with their experiences, see themselves not as ?child? but as ?youth?. Thus, they get a feeling like ?I can do it? and they start to ?do it? (act) in streets with their own initiative against the wrongs what they see. These acts, step by step make them as a political actor in cities. These children were affected by what state powers did, state?s ?denying Kurds? discourse, the Kurdish Movement, and their families and now they affect these powers as an actor. Moreover, I argue that they are semi-autonomous groups, have no direct relations with Kurdish Movement actors such as PKK or BDP but they do stone throwing acts autonomously on behalf of Kurdish Movement. These acts, as a child said, form an ideology, the ideology of stones. And this ideology makes these children as a new active political opposing group in the streets and creates a new period in Kurdish Question, and thus affects the whole politics in Turkey