Bu çalışmada, Antik dönemden günümüze kadar belleklerimizde oluşan mimar imajının temel özellikleri belirli eşikler ele alınarak yorumlanmaya çalışılmıştır. Bu sayede mimar üst kimliği diye tanımlanan spekülatif kavramın hem eski dönemlerdeki mimar mitlerinin dönüşümü sonucu hem de çağın teknolojik ve ekonomik dinamiklerine uygun biçimde düzenlenerek tümel bir yapıya sahip olduğu tartışılmış ve birçok özelliği bünyesinde barındıran bu üst kimliğin günümüze kadar ki sürekliliği araştırılmıştır. Genel olarak tarihçilerin, mimarlık okullarının ve meslek odaları ile kuruluşların algılattıkları mimar tarifi üzerinden üst kimlik tanımının sürekliliği incelenmiştir. Ancak mimar üst kimliği varsayımının ispatlanması gibi bir çaba söz konusu değildir. Çalışmadan çıkarılabilecek en önemli sonuç, varsayılan üst kimliğin, mimarlığın kaçınılmaz doğası gereği olduğunun fark edilmesidir.