Bu çalısmada amaç; gelismekte olan yerel bir ülkenin (Güney) ithalat tarifesi ve emisyon vergisini birinci asamada açıkladıgı ve gelismis bir ülkeden (Kuzey) yabancı bir firmanın üretimini nerede gerçeklestirecegine ikinci asamada karar verdigi, iki asamalı oyun-kuramsal bir model kurarak, optimum dıs ticaret ve çevre politikalarını incelemektir. Yabancı firma, kendi ülkesinde kalıp Güney'e ihracat yapabilir veya dogrudan yabancı yatırım (DYY) yaparak üretimini Güney'de gerçeklestirebilir. Yerli firmanın marjinal maliyeti herkes tarafından bilinmekte, ancak yabancı firma düsük maliyetli veya yüksek maliyetli teknolojiye sahip olabilmektedir. Bu model çözümlenerek, sadece kirliligin gelismekte olan ülkeye marjinal zararı yeterince küçük ise, kirlilik yogun endüstrilerde DYY'ın yerel ülkede refah kazançları ile sonuçlanacagı gözlenir. Fakat, kirliligin marjinal zararı yüksek ise, o zaman yerel rekabet uluslar arası rekabete nazaran refah kayıpları ile sonuçlanır. Ayrıca bulunmustur ki, yabancı firmanın teknolojisi hakkında eksik bilgi varsa refah kayıpları daha büyük olabilir.