Yeni Ankaralı Müzik Anlayışı Ve Eğlence Pratiklerinin Dönüşümü

Abstract

Yapılan bu çalışma, iki temel konu üzerinden tartışmaya açılmıştır. Bunlardan ilki, belirli bir coğrafî alan içinde, gelenek ile modernite arasında şekillenip, popüler kültürden beslenen ve 1980 sonrası farklı bir üslûpla kendini gösteren yeni Ankaralı müzik anlayışıdır. Burada bu müziği var eden ve diğer müzik anlayışlarından ayıran tüm dinamiklerin detaylı olarak belirlenmesi çalışmanın en önemli odak noktasıdır. Bu müziğin kendisini özgürce ifade edebilecek mekânlara, ritüellere ve pratiklere sahip olması ise, araştırmayı temellendiren ikinci faktördür. Söz konusu bu hedeflere ulaşmak için nitel araştırmaya dayalı bir metodolojik yöntem esas alınmıştır. Ayrıca pozitivist metodolojinin karşısında duran fenemoloji, etnometodoloji ve sembolik etkileşim gibi düşünce okulları çalışmayı nitel bir perspektife yönlendiren diğer unsurlardır. Etnografik yöntem ve alan araştırmasına dayalı müzik etnografisi ise, tezin temel metodolojik yaklaşımıdır. Alan araştırması sürecinde elde edilen veriler; gözlem, görüşme ve sözlü tarih gibi nitel veri toplama teknikleri ile toplanmıştır. Elde edilen bulgular ışığında, temelini gelenekten alan Ankaralı müzik eğlence pratiklerinin kültürün rasyonelleşmesi, metalaşması ve modernleşmesi bağlamında bir tüketim nesnesine dönüştüğü; bunun yanında müziksel dinamikler ve eğlence ritüelleri açısından kendini her dönemde yeniden inşa ederek temsili varlığını sürdürdüğü görülmektedir.

This study develops arguments on two basic issues. The first one is the new Ankaralı musical understanding, which is embodied between tradition and modernity in a specific geographical region, fostered by popular culture and asserted with a different style in the post-1980 period. The most important focus of the study is the designation of all the dynamics which bring this music into being here and differentiate it from other musical understandings in detail. This music having special sites, rituals and practices for freedom of expression, is the second base of the research. So as to realize the aims, a perspective based on qualitative research is taken up. Furthermore, schools like phenomenology, ethnomethodology and symbolic interactionism which stand against positivist methodology are other elements pulling the research towards a qualitative perspective. The basic methodological approach of the dissertation is ethnography of music, which is based on ethnographic methodology and field research. The data were gathered with qualitative techniques of observation, interview and oral history throughout the field research. In the light of obtained findings, it is seen that Ankara music entertainment practices that take its roots from tradition, were transformed into a consumption object within the scope of rationalization and commoditization of these practices and culture as well as continuing its representative existence by rebuilding itself in terms of musical dynamics and entertainment rituals.