Public Interiority Through Urban Moblity: Design Approaches For Railway Stations In İstanbul

Abstract

The starting point of the study is the importance of interior architectural design discipline as a force that can positively affect the urban wellbeing in metropolitan cities. The notion of publicness or being public and the public spaces that have an essential and inevitable part in the daily urban life, defines the potentials that interior architectural design in terms of enhancing the urban wellbeing. In this context, the concept of urban interior and urban interior practices which also includes the characteristics of public and interior spaces, are considered an efficient tool for improving the urban environment. In this thesis, it is suggested that transportation nodes, which are accepted as the intersections of everyday urban life, as well as urban mobilities and public life, are also urban and public interiors. Based on the hypothesis that transportation nodes accepted as urban and public interiors, public transport structures have been specified due to their direct relation with the concept of urban wellbeing. On this purpose, railway stations which are parts of urban setting from the initial phase of the transformation process of metropolitan cities are selected as the main areas of the study. The aim of the study is to compare the existing conditions of urban and public interiors among selected transportation nodes and then discuss design approaches to improve them. The study offers a relatively experimental approach on evaluating the quality of urban and public interiors. Also, it is intended that the developed method would be beneficial for further studies about urban and interior spaces.

İç mimari tasarım disiplininin büyük kentlerde kentsel refahı (urban wellbeing) olumlu yönde etkileyebilecek önemli bir güç oluşturması, bu çalışmanın çıkış noktasıdır. Kamusallık kavramı ve günlük kent yaşamında içlerinde bulunmanın kaçınılmaz olduğu kamusal alanlar, iç mimari tasarımın kentsel refahı artırma yönündeki potansiyellerini tanımlar. Bu bağlamda, kamusal ve iç mekanların özelliklerini de içeren kentsel iç mekan kavramı ve kentsel iç mekan uygulamaları, kentsel çevrenin iyileştirilmesinde etkili bir araç olarak kabul edilmektedir. Bu tezde, günlük kentsel yaşamın, kentsel hareketliğin ve kamusal yaşamın kesişimi olarak kabul edilen ulaşım düğümlerinin (transportation nodes), aynı zamanda kentsel ve kamusal iç mekanlar olduğu ileri sürülmektedir. Ulaşım düğümlerinin kentsel ve kamusal iç alanlar olduğu hipotezine dayanarak, kentsel refah kavramıyla doğrudan ilişki kurması nedeniyle toplu taşıma istasyon yapılarının üzerinde durulmuştur. Bu amaçla, metropollerin dönüşüm sürecinin başından itibaren kentsel çevrenin bir parçası olan demiryolu istasyonları, çalışmanın odak noktası olarak seçilmiştir. Çalışmanın amacı, seçilen ulaşım düğümleri arasında mevcut kentsel ve kamusal iç mekan koşullarını karşılaştırmak ve daha sonra iç mekan kalitesini geliştimek için tasarım yaklaşımları önermektir. Çalışma, kentsel ve kamusal iç mekanların kalitesinin değerlendirilmesinde nispeten deneysel bir yaklaşım sunmaktadır. Ayrıca, geliştirilen yöntemin kentsel ve iç mekanlarla ilgili daha fazla araştırma için faydalı olması amaçlanmıştır.