Katılımcı Kent Yönetimi Yerelliği Yeniden Keşfetmek Diyarbakır Örneği

Abstract

Bu tez kapsamında, küreselleşme ve kentlere yansımaları ile yeni kamu yönetimi sistemi dikkate alınarak; katılımcı yönetim yaklaşımı, Diyarbakır kent merkezi özelinde analiz edilmiştir. Araştırma yöntemi kapsamında örgütlü gruplarla ve yurttaşlarla iki ayrı anket çalışması ve Diyarbakır Yerel Gündem 21 Gençlik Meclisi ve Kadın Meclisinin koordinasyon kurulu üyeleriyle yarı yapılandırılmış iki dar grup toplantısı yapılmıştır. Araştırma sonucunda, vatandaşların mahalle, ilçe ve kent ölçeğinde yeterince iyi olmayan enformasyon düzeyinde katılım algılamasına sahip olduğu ve kent yönetiminden duyarlılık düzeyinde bir katılım talebinde bulunduğu görülmüştür. Genel olarak sosyoekonomik ve konut ve çevre kalitesi iyileştikçe katılım algılamasının olumlu yönde değiştiği ve kamu hizmetlerine daha fazla ulaşan, kamu hizmetlerinden daha fazla şikâyeti olan ve yerel yönetim birimlerini ulaşılabilir bulan kesimlerin daha fazla katılım talebinde bulunduğu tespit edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda örgütlü gruplar üzerinden gerçek anlamda bir katılımın sağlanamayacağı tespit edilmiştir. Yine muhtarlıkların mevcut haliyle mahalle ölçeğinde etkinliği olmayan bir yapıda oldukları görülmüştür. Tüm bu sonuçlardan, duyarlılık düzeyinden öteye, diyalog ya da ortak yönetişim düzeyinde bir katılım için, STK’ların ve halkın büyük bir kesiminin desteğine sahip belediyelerin, kendi isteği ve iradesiyle, kentsel politikaları belirleme, uygulama, izleme ve denetleme yetkisini halkla paylaşacağı bir sürecin gerekli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Elbette belediyeleri böylesi bir sürece zorlayacak ve egemenlik hakkını talep edecek örgütlenmiş geniş halk kesimlerinin ortaya çıkması bunu daha da mümkün kılacaktır.

The scope of this thesis, by considering the globalization process and its reflections on the cities and new public administration system; the participant administration concept has been analyzed in particular to Diyarbakir city Centrum. Within the scope of the research methodology, two questionnaires are initially filled in with organized groups and citizens; and two focus group meetings are held, which are separately structured with the Youth Assembly and Women Assembly of the Diyarbakir Local Agenda 21. As a result of the research, it is seen that the citizens have a participation perception at an insufficient information level in general at county, district and city scale and there is a participation demand at a sensitivity level from the urban administration. It is detected that in general, the participation perception changes positively as the socio-economic, spatial and environmental quality improves and the groups that have more access to the public services, that have more complaints about the public services and found the local administration units more accessible, had demanded participation more. As a result, it is detected from the analysis made that it won’t be possible to maintain a true participation over the organized groups. Yet, the headman’s offices are seen to have an ineffective structure at county scale with their present frame. From all these results, it is understood that to maintain participation at dialogue or common governance level beyond the sensitivity level, a process is required where the municipalities having the support of the NGOs and majority of the society will share their authorization to determine, implement, monitor and audit the urban policies with the society with its own will and wish. Of course presence of a large organized society groups which will force the municipalities for such a process and demand the sovereignty right will make this more possible.