Kübist Biçim Fov Renk Birlikteliğinin İrdelenmesi

Abstract

Pablo Picasso, Braque ve diğer kübist sanatçılar resmettikleri nesnelerin göründükleri gibi değil oldukları gibi resmedilmesi gerektiğini düşünüyorlar. Zaman zaman resmettikleri şeyin ön yüzünü gösterdikten sonra yan ve arka görüşlerini de resmettikleri ön düzlemin yanma getirip (yapıştırıyor) resmediyorlardı. Bir dönemde, önceki dönemin aksine resimdeki figürler hiç anlaşılmıyor, ki benim resimlerimde kesinlikle figür espas ayrımı barizdir ve bu benim resmimin özelliğidir. Bu arada renkler yeşilimsi griler, kahve griler gibi tonlardan oluşuyor. En son atılan siyan kontürler biçimi belirliyordu. Fovizmde de konu neredeyse tam tersinden okunuyor; renk tuvalin en önemli değerini temsil eder, biçim ikinci plandadır. Kübist biçim Fov renk birlikteliği birçok sanatçının (Vlaminck, Picasso, Matisse, Delaunay'ın) irdelediği konulardan biri oldu. Bazen eleştirmenler olumladı, bazen de bu iki akımın bir arada olmayacağı ileri sürüldü. Olmamasının nedeni olarak da biçimin öne çıktığı kübizm kendini anlatabilmek için saf renklerden vazgeçmiş grilerin, kahve tonlarının hakim olduğu tuvaller oluşturmuştu. Fov akımı da saf, canlı ve parlak renklerin hakim olduğu tuval düzleminde biçimi ikinci plana atmıştı. Benim de gerçekleştirmeye çalıştığım resimde tek problem olarak karşımıza çıktı. Bazen biçimleri yumuşatıp fovist sterilizasyonlara biçimde abartma ve deformasyonlara gittim ve yer yer canlı, parlak ve saf renk değerlerinden vazgeçip, saf renklere en yalan grilere az olmakla birlikte başvurdum. Böylece her iki problemi çözümleme yoluna gittim.

Pablo Picasso, Braque, and other cubist artists think that the objects they depict must not be depicted as they seem but they are. From time to time, after having shown the front aspect of what they depicted, they used to bring (affix) the side and back views thereof to the front plane they did. During that era, unlike the previous one, the figures could never be understood, that in my work the figure space is absolutely marked, which is the characteristic of my painting. Meanwhile the colours consisted of shades such as greenish greys, brown greys, etc. The lastly put black contours determined the form. In Fauvism, the issue is almost fully reversed; where colour represents the most important value of the canvas, while the form is secondary. The cubist from and Fauve colour combination became one of the issues that many artists (Vlaminck, Picasso, Matisse, Delaunay) considered. Sometimes critics affirmed, sometimes it was put forward that these two movements could not coexist. The reason why not was that cubism, in which the form was outstanding, had given up the pure colours for the purpose of express it self, and given rise to canvases dominated by shades of brown. Whereas Fauve movement had given secondary emphasis to the form in the canvas plane dominated by pure, vivid and bright colours. I faced this as the sole problem in painting I tried to realise. I sometimes tried exaggerations and deformations by softening the forms to fauvist sterilisations, and gave up vivid, bright and pure colour values in places, and I had recourse to greys closest to pure colours, although seldom. Thus I chose to solve both problems.