İşe Devamsızlık İle Kurum Kültürü Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı işe devamsızlık ile kurum kültürü arasındaki ilişkiyi incelemektir. İşe devamsızlık batılı toplumlarda uzun zamandır bir araştırma sahası teşkil etmektedir. Yalnızca işçilerin yokluğunun yüksek maliyetlere ve üretkenlikte kayıplara sebep olmasından dolayı değil, işe devamsızlığın, iş yerindeki bazı başka problemleri ifade eden bir gösterge olması sebebiyle de böyle bir çalışmaya gerek görülmüştür. Gerek ölçüm yapmanın ve güvenilir veriler toplamanın zorluğu, gerek çalışanlar ve işyerleri ile iyi bir iletişim ve koordinasyon içinde olma ihtiyacı ve bunlara ilaveten nispeten uzun gözlem süreleri ile problemin çok değişkenli, karmaşık yapısı sebebiyle bu çalışmada işe devamsızlığı ölçmek için çalışanların devamsızlık eğilimleri ölçülmüş ve bulgular çalışanların algıladıkları kurum kültürü ile kıyaslanarak bu iki değişken arasında bir ilişki olup olmadığı araştırılmıştır. Kurum kültürü tanımlarken Hofstede’in dört boyutlu kültür sınıflandırmasından yararlanılarak bu alanda yeni bir yaklaşım denenmiştir. Yapılan araştırma ortaya koymuştur ki cinsiyet ile işe devamsızlık arasında bir ilişki vardır: kadın çalışanların işe gelmeme eğilimi erkeklere oranla daha yüksektir. Ayrıca yine bulunmuştur ki, her 2 beyaz yakalıdan birinin iş kırma eğilimi yüksektir. Bir diğer önemli sonuç cinsiyet ayrımcılığının erkekler üzerinde bir etkisi olmamasına karşın kadınların işe devamsızlık eğilimini olumsuz etkilediğidir. Yine bu araştırma sonucunda, çalışanlar arasındaki rekabet ve hırs ortamının ve iş yerindeki hiyerarşi ve otoritenin çalışanların işe devamsızlık davranışı üzerine doğrudan bir etkisi olmadığı ortaya çıkmıştır.

This study aims to assess the relationship between employee absenteeism and company culture. Employee absenteeism has been a research field in most western societies for a long time. Not only because of high costs and productivity losses associated with employees’ absence, but also as a result of the fact that absenteeism is an efficient indicator of other problems in the work place, such a study was considered as useful. As a result of the difficulties in measuring and obtaining reliable data, the need of proper communication and coordination with employees and companies, relatively long observation times and multi-variant structure of the problem, absenteeism was measured via absence proneness and the results have been compared with perceived company culture of the employees in order to investigate any relationship between these two variables. As a novelty, company culture was defined with four dimensions that Hofstede used to classify cultures. The survey proved that gender is a factor that affects employee absenteeism, as women are more prone to be absent in comparison with men. It was also found that 1 out of every 2 white-collar employee has a high tendency to be absent. Another significant result is that sexual favoritism within an organization has a negative affect on absence behavior of women employees while having no impact on men. Hierarchy and authority, as well as interpersonal competition among employees, seemed to have no relation with absence tendency of neither men nor women.