Stratejik Dış Ticaret Politikaları Ve Teknoloji Transferi

Abstract

Çalışmanın amacı, oyun teorisinden faydalanılarak çeşitli koşullar altında oluşturulmuş modelleri çözmek suretiyle iki firma arasında teknoloji transferinin yapılıp yapılamayacağını belirlemektir. Firmaların teknolojiyi transfer etmek yerine AR&GE yapması durumu ayrıca incelenmiştir. Teknoloji transferi ile ilgili modellerde birbirinden farklı iki ülkede faaliyet gösteren ve benzer ürünler üreten iki firmanın, üçüncü bir ülke pazarında Cournot rekabeti yaptığı ve devletlerin de bu firmaları dış ticaret politikası araçlarından biri olan sübvansiyonla desteklediği varsayılmıştır. AR&GE modeli için de benzer kabuller yapılmıştır. Teknoloji transferi olmadığı durumda yenilik büyük çaplı ise teknolojik açıdan geride olan firma üretim maliyetinin yüksek kalması nedeniyle üretim yapamamakta ve bu nedenle diğer firma pazarda tekel halini almaktadır. Yeniliğin küçük veya büyük çaplı olmasına bağlı olmaksızın her iki teknoloji transfer yöntemi için de firmalar arasında teknoloji transferi yapılmamaktadır. Bunun yanında küçük çaplı yenilik hali için sabit ödemeli teknoloji lisansı yönteminde teknolojik açıdan geride olan firmanın bulunduğu ülke hükümeti, firmasını sübvanse etmek yerine vergilendirmektedir. Yeniliğin küçük çaplı olması ve AR&GE yapılması halinde bulunan üretim miktarları ve firma karları, teknoloji transferi olmadığı durumundakilere oranla daha yüksektir. Aynı durum sosyal refah seviyeleri açısından da geçerlidir. Fiyat ise teknoloji transferi olmadığı durumdakine göre daha düşüktür. Yeniliğin büyük çaplı olması halinde ise teknolojisi daha geride olan firma, ülkesi tarafından desteklemediğinden dolayı üretim yapamamakta ve bu nedenle diğer firma pazardaki tekel halini korumaktadır.

The aim of this study is to analyze the feasibility of the transfer of technology between two firms by solving different models, formed under several conditions, using game theory. The consequences of research and development are analyzed separately by forming and solving another model. In the technology transfer models, it is assumed that two firms, each located in one country, produce homogenous goods and compete a la Cournot in a third-country-market. It is also assumed that these firms are supported by means of a foreign trade policy tool subsidy. Similar assumptions are made for R&D model. In the case of drastic innovation and no licensing, technologically backward firm will drop out of the market because of its high production cost. So technologically advanced firm will become a monopoly in the market. No matter if the innovation is a non-drastic or a drastic one, technology will not be transferred between the firms in either methods. At the same time in the case of non-drastic innovation, if technology is assumed to be transferred by fixed-fee licensing, the government supporting the technologically backward firm will tax its firm instead of subsidizing it. In the case of non-drastic innovation and R&D, the profits and the quantity levels of the firms in equilibrium are found higher than the ones with no technology transfer case. It is also valid for social welfare levels. But for price the result is just the opposite. In the case of drastic innovation and R&D since the government of the technologically backward firm does not support its firm, it will not be able to produce. So the technologically advanced firm will continue to be the monopoly in the market.