Gecekonduda Kadının Konutu Kullanımı Ve Değerlendirmesi

Abstract

Kadınların konumu ancak 20 yy.son çeyreğinde dikkat edilen bir konu halini almıştır. Dünyada 1975’te yapılmaya başlanılan kadın kongreleri ve 1980’lerdeki feminist yaklaşımların da etkisi ile araştırmalar kadınlara yönelmiş ve günümüze kadar özellikle Üçüncü Dünya Ülkelerinde kadınların çevreleri ve konutları ile etkileşimleri üzerine birçok çalışmalar yapılmıştır. 80’ler dünyada olduğu gibi Türkiye’yi de feminist akım etkisi altına almıştır. Türkiye ‘de 1990’lar gecekondulu kadınlar üzerine yapılan çalışmaların daha hız kazandığı ve farklı araştırmaların yapılmaya başlandığı bir dönem olarak karşımıza çıkmaktadır. Kadınların kente geliş, tutunma ve adaptasyon süreci içerisinde yaşadıkları, göç olgusu ve iş hayatına katılımları sosyo kültürel açıdan farklılaşmalara neden olmaktadır. Bu kapsamda İstanbul’da 1970’li yılarda oluşmuş ve üzerinde çeşitli çalışmaların yapıldığı Pınar Mahallesi’nde gerçekleştirilmiştir. Gecekondudaki kadınlarının evleri ile ilgili görüşleri ve katkıları incelenmek istenmiştir. Bu açıdan bakıldığından çalışan kadınların çalışmayan kadınlara göre farklı tecrübelerinin ve imkanlarının olmasından dolayı araştırma bu iki kadın gurubu arasında yapılmıştır. Kadınların evlerini değerlendirmedeki etkenler, toplumun kadın ve konutu ilişkilendirmesi, kadının konut içindeki konumu, kadın için evin önemi, mekan düzenlemeleri ve kullanımları üzerine yoğunlaşmıştır.

The position of women could only be a matter of concern in the last quarter of 20th century. Thanks to the women conferences which were first held in 1975 and feministic approaches adopted in 1980’s, researches have been conducted in this area and there has been a significant amount of study regarding the relationship between the women and their environment including their domiciles in the third world countries. . In 1980’s, as it did in the whole world, feministic trend significantly affected Turkey. 1990’s was a period in which researches dealing with women who live in gecekondu gained momentum and different kinds of studies were carried out. The problems that women face after their arrival in the city and during their adaptation to city life, the notion of migration and their participation in working life result in socio-cultural differences. There have been changes in their social lives, their positions at home, and their attitudes in and out of house. These changes have affected the place and their behaviors, consequently resulting in alterations. Within this context, this research was conducted on Pınar Quarter, which was founded in 1970’s and on which various researches had been carried out. It was desired to examine the thoughts of the women living in gecekondu about their dwellings and their contribution to them. When we look from this point of view, as it is normal that there are differences between the working women and those who do not work; the research includes the comparison of those two groups. It focuses on the active factors during the assessment of the house, the fact that the society associate woman and the domicile, the position of woman in the house, the importance of the house for woman, and the design and the assessment of place.