Evsel Atıksularda Koi Fraksiyonasyonu Ve Partikül Boyut Dağılımı Arasındaki Korelasyonun İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmada Ataköy evsel atıksu arıtma tesisinden 18.01.2006 ve 23.03.2006 tarihlerinde giriş ve çıkış akımlarından alınan örneklerde karakterizasyon çalışmaları uygulanmıştır. Karakterizasyon çalışmaları haricinde KOI fraksiyonları derinlemesine incelenmiştir. Ardışık filtrasyon/ultrafiltrasyon fiziksel ayrım aracı olarak kullanılmıştır. Ayrıca partikül boyut dağılımı ve KOI fraksiyonasyonu arasındaki korelasyon biyolojik arıtılabilirliğin bir göstergesi olarak incelenmiştir. Elde edilen partikül boyut dağılımı temelli KOI fraksiyonasyon profilleri evsel atıksuyun karakterinin ortaya çıkmasına yardımcı olmaktadır. PBD temelli-KOI fraksiyonasyon profillerinden çıkarılan tanıma göre 2 nm’nin altındaki boyuta sahip olan çözünmüş kısımda giriş akımında olan çözünmüş inert KOI ve çözünmüş kolay ayrışan organik madde olduğu gözlenmiştir, bu sonuçlar, respirometrik analizler ve Orhon ve diğ., (1999) tarafından geliştirilmiş inert KOI deneyleriyle de desteklenmiştir.

In this study characterization studies performed on the domestic sewage for two sets from the influent and the effluent flow of the Atakoy WWTP on 18.01.2006 and 23.03.2006. Apart from these characterization studies, COD fractions have been profoundly observed. Sequential filtration/ultrafiltration has been used as a physical segregation tool. It also explores the correlation between particle size distribution (PSD) and COD fractionation, as an index for biological treatability. Profiles obtained through PSD based-COD fractionation serve as the fingerprints for domestic wastewater. PSD-based COD fractionation profiles identify the soluble range below 2 nm as the size interval housing both the soluble inert COD initially present in the wastewater and soluble easily biodegradable organic matter as also supported by the metabolic fractionation attained through the resiprometric analyses and the inert COD determination with the method proposed by Orhon et al., (1999).