Arayüzde Araştırma

Abstract

Derive, derive’e çıkanın günlük işlerini bırakarak kendisinin etraftaki dikkat dağıtıcı şeyler tarafından sürüklenmesine izin verdiği bir gezinme tekniğidir. Uyguladıkları metodları kendilerinin icat etmediklerini belirtirler. Derivecilerin amaçları, bu metodları uygulayarak onları sistematize etmektir. Metodların uygulanması bir roldür. Guattari, öznenin önüne bireyin sınırlarını aşan bir harita çizmekten bahseder. Derivede bu harita, metodların uygulanması ile oluşur. Yarı-soyut, bir malzemeyi, malzemenin işe yararlılık özelliğini kaldırarak kullanmaktır. Burada malzemenin tasarlandığı amacından kayması önemlidir. Spandrel doğrudan tasarlanmamış, tasarımın yan ürünü olan bir uzamdır. Spandrelin kullanılması aslında tasarlanmamış bir uzamın kullanılması demektir. Bu sebeple aslında yapı da spandrel kullanıldığı zaman tasarlandığı amacından kaymaktadır. Soleri, ölçek ile mimarlık arasında ilişkiyi, aç bir insanın döşenmiş bir masaya oturmasına izin vermeyen bir sistemin, insani olmaması ve boyutların ulaşılabilirliği ölçüsünde insani ya da insan dışı olması ile kurar. Spandrel uzamı, ulaşılabilirliği ile ölçek yaratmaktadır. Derivede ise hareket kendi ölçeğini oluşturmaktadır. Yuvarlak Dünya çizimlerinde, ölçeklerin çok değişik şekillerde kurulduğu görülür.

Derive comes from drifting. It is a technique to wander around in the city without having a goal. Moving is to pursue seeing what is their own image. Derive is a distraction that is formed of the interaction between the observer and the observed object. Interface is handled in the thesis to be the part of the program that communicates with the worker. The screen is challanged with the third dimension that goes beyond the surface of the screen. As the back face of the windows opened on the screen is not to be viewed, the screen is equaled to a face. The set-up of the screen organizes the windows in a dimension that gives depth to the screen. This dimension, however, is not related to perspective, instead it is related to projection. The projection is studied with models. In these models the unknown back face of the windows on the screen and the unknown space between the windows are handled as a place in which people appear. The unavoidable functionally empty extents are studied working on models. The models are called ‘the models in the gap’, referring to ‘parallax gap’. Parallax gap describes the extent which is displayed through a certain way of seeing which enables to see all the aspects of something together on eachother. The models are studies of how a possible settlement would look like in these gaps. As these gaps exist in the screen, it can be questioned what these models stand for.