Çağdaş Konutun Olay Örgüsünü Kentsel Dinamikler Bağlamında Yeniden Okuma: İstanbul, Viyana, Amsterdam

Abstract

Bu çalışma, günümüzün transmodern paradigma olarak tanımlanan ve küresel ölçekte değişen düşünme biçimleri, kentsel-mekansal örüntüleri ve yeni kent anlatılarını yönlendiren bir çerçevede, çağdaş konutun oluşum stratejilerini (olay örgüsünü) yeniden okumaya dayalıdır. Yeniden okuma, küreselleşmenin kent yapılarına getirdiği değişim / dönüşüm olgusunu tetikleyen fragmanlar eksen alınarak, düşünümsel bir çerçeve modele dayanan ve çağdaş konutu kent ve alımlayıcı arasında beliren yeni ilişki ağları üzerinden disiplinlerötesi bir yaklaşımla anlama ve yorumlama çabasıdır. Çalışmada, kent yaşamının parçalılığını vurgulayan ve fragmanlar olarak tanımlanan kavramlar üzerinden kent-konut-insan ilişkilerinin birbirine eklemlenme sorunsalı tartışılmaktadır. Amaç; fragmanların çağdaş konutta geçici ve dönüştürücü birer potansiyel oluşlarına değinerek, değişen koşullar altında konutun yeniden anlamlandırılmasına yöneliktir. Bu oluşum, Deleuze ve Guattari’nin bir anti-yapı olarak tanımladığı köksap (rizom) kavramı ile örtüşen; üç boyutlu bir anlatı sorgulama mekanının yaratımı ile ilgilidir. Bu çalışma bir yeniden okuma modeli önerisi olarak; araştırmacının da alımlama sürecinin önemli bir parçası olduğu; dünyayı gözlemlemek ve açıklamaktan çok, anlama ve yorumlamaya dayalı olan “fenomenolojik ve yorumsamacı” bir yaklaşımla, sanatsal araştırmanın da teknikleri kullanılarak ele alınmaktadır. İstanbul Narcity, Viyana Donau City ve Amsterdam Doğu Liman Bölgesi konut örneklemleri üzerinden yapılan görüşmeler ve eşzamanlı olarak gerçekleştirilen disiplinlerötesi deneysel bir çalışma ile çağdaş konutun olay örgüsünde hız, deneysellik ve esneklik fragmanlarının dönüştürücü etkenler olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada, “içerik” ve “ ifade” haline gelen fragmanların bir “aradalık” durumuna işaret ettiği, geleceğin kentlerinde konut alanlarının belirsizlikler karşısında göstereceği esneklik açısından bir planlama stratejisi olarak imgesiz bir durum yarattığı ileri sürülmektedir.

This study is a re-reading of the narrative of contemporary housing in terms of changing global ways of thinking, urban-spatial patterns and new urban narratives shaped by the the context of transmodern paradigm. Such a re-reading is an effort to understand and interprete new relations between contemporary housing, city and the perceiver through a transdisciplinary approach. This approach is grounded on emerging fragments of change / transformation, globalization has brought forth to urban structures and depends on a reflexive methodology frame. In the study, the problematic of articulation of urban-housing-perceiver relations is argued through fragments which emphasize fragmentation of urban life. The aim is to generate a new meaning of contemporary housing in terms of changing conditions by referring the ephemerality and transformative potentiality of fragments. This formation is about creation of a three dimensional narrative inquiry space and overlaps with rhizome term defined as an anti-structure by Deleuze and Guattari. As a proposal of a model of re-reading, this study is discussed within a phenomenological and hermeneutical approach where the researcher is an important part of perception process and based on understanding and interpreting using techniques of artistic research, rather than observation and interpreting the world. It is envisaged within realized in-depth interviews in Istanbul Narcity, Vienna Donau City and Amsterdam Eastern Dockland housing exemplars and a simultaneously realized transdisciplinary art project that; speed, experimental and flexibility fragments are transformative factors in contemporary housing narrative. It is implied that, fragments which have become “content” and “expression” sign an in-between condition and as a flexible planning strategy in housing narrative create an imageless state and future cities across ambiguities.