Gelişen Teknolojilerin Dijital Sanat Alanında Oluşturduğu Yeni Temalar Ve Mimarlığa Katkıları

Abstract

Bilişim ve iletişim teknolojilerindeki gelişmeler, günümüzde, toplumların sosyal yapılarında yeni bir dönüşüm gerçekleştirmiştir. Bilgi alışverişini kolaylaştırmak üzere yeni iletişim sistemleri oluşturulmuş, bu durum toplumda sosyo-kültürel değişime neden olmuştur. Bilgiye ulaşma aracı olarak yaşama girmiş olan bilgisayarlar, hayatın her alanında, ve bununla beraber sanat alanında da kullanılmaya başlanmıştır. Analog yapıdan bilgisayarın dijital ortamına geçildiğinde, sanat eserine müdahale edebilme, yeniden düzenleme gibi değişimler yaratan teknoloji, mimarlık alanında da etkisini göstermiştir. Bu değişim süreci ile birlikte mimarlık dünyasında yeni kavramlar gündeme gelmiştir. Oluşan yeni kullanıcı profiline göre yeni mekan ihtiyaçları ortaya çıkmıştır. Yeni ifade teknikleri oluşmuş, geleneksel tasarım sürecinin dışına çıkılmış, yeni estetik arayışlarına girilmiş, fiziksel ortamlarda denenemeyen çalışmalar yapılmaya başlanmıştır. Bu tezin hedefi, dijital medya ve sanat alanında gelişen bu kavramların oluşum sürecini incelemek ve mimarlıkta nelere karşılık geldiğini, hangi konulardan bahsettiğini araştırmaktır. Bu iki disiplin arasındaki ilişkileri açıklamak amacıyla, günümüz mimari örnekleriyle genel bir değerlendirme yapılmaktadır. Mimariye yapay zeka, sanallık, sanal mimarlık, siber mimarlık, interaktif mimarlık gibi temalar katan dijital teknolojilerin kullanım alanları ve kapsamının da son dönemde oldukça arttığı gözlemlenmiştir. Bilgisayar teknolojisi, ultrasonik sensörler, üç boyutlu kamera ve projeksiyon sistemleri, data ekipmanları ve sanal gerçeklik sistemlerinin kullanılması ile fiziksel mekan-sanal mekan arasında melez bir birleşim ortaya çıktığı görülmüştür. Bunun sonucu olarak roller arasında içiçe geçen bir değişimin olduğu ve sanatçıların ve mimarların, bilişim teknolojilerinden yararlanabilmeleri için, bu teknolojilerin uzmanı kişiler ile ortak çalışmalar yapmaları gerektiği saptanmıştır. Bununla beraber, ‘dijital sanat-mimarlık’ ilişkisinin geleceğine bakıldığında, yeni teknolojilerin gelişimlerini sürdürmeye devam ederken popüler kültürle olduğu kadar gündelik hayatla da bütünleşeceği gözlemlenmiştir. Bölüm 1’de problemin tanımı ve çalışma alanı, kapsamı ve çalışmanın yöntemi açıklanmıştır. Bölüm 2’de öncelikle dijital teknoloji ve sanallık kavramları açıklanmış, daha sonra dijital sanat, tarihi ve gelişimiyle beraber incelenmiştir. Bölüm 3’te, dijital sanat formlarının sınıflandırılması ‘dijital görüntüleme, heykel, enstalasyon, animasyon ve video, ses ve müzik, yazılım sanatı ve net sanatı başlıkları altında tanımlanmıştır. Bu formların sanat alanına getirdiği yeni temalar ‘yapay zeka, sanal gerçeklik, arttırılmış gerçeklik, sibermekan ve interaktivite’ olarak açıklanmıştır. Bölüm 4’te ‘dijital teknoloji – mimarlık’ ve ‘disiplinlerarası mimarlığın gelişimi’ alt başlıklarıyla mimarlığın dijital sanatlarla ilişkisi araştırılmıştır. Bu ilişkiler daha sonra güncel mimari örneklerin incelenmesiyle değerlendirilmiştir. Bölüm 5’te saptamaların yorumu yapılmış ve konu alanına ilşkin önerilerde bulunulmuştur. Tezin ileriye dönük mesajları, kullanılabilirliği ve önemi belirtilmiştir.

Developments in informatics and communication technologies have caused the realization of a new transformation in the structures of today’s societies. New communications systems have been developed for the purposes of facilitating the exchange of information in global scale, and consequently this has resulted in a socio-cultural transformation in these societies. Computers that have been introduced into our lives initially for accessing information, have eventually started being used in every field of our every-day lives as well as in the fields of art. Through technology, it has been possible to make a transition from analogue to digital environment, enabling intervention and revisions to art pieces, and technology has also showed its affects in the field of architecture. With this transition, new concepts in the world of architecture have emerged. New requirements for space have been introduced as a result of newly created user profiles. New expression techniques have been developed, traditional design processes have been abandoned, search for new esthetics has commenced, and new studies that could not have been tested in the physical world in the past have been started. The aim of this thesis is to investigate the formation process of these new concepts in the digital media and the field of art, and to probe into what they correspond to in architecture and which subjects they encompass. In order to explain the relationship between these two disciplines, a general appraisal is made using present day architectural examples. It is lately observed that the use and scope of digital technologies, that have added new themes to architecture such as artificial intelligence, virtuality, cyberspace, interactivity, have considerably increased. With the use of computing technology, ultrasonic sensors, 3-D camera and projection systems, data equipment and virtual reality, a hybrid synthesis between the physical space-virtual space has emerged. As a consequence, it is established that there is an intermingled transformation between the roles, and in order to benefit from the informatics technology, the architects and the artists need to work in close cooperation with informatics technology specialists. In parallel, looking at the future of the ‘digital art – architecture’, it is observed that new technologies will continue to develop whilst integrating with the popular culture as well as with the daily lifestyle. Section 1: Deals with the definition of the problem, the work area, the scope and the methodolgy of this research work. Section 2: Primarily gives an explanation of digital technologies and virtual concepts, followed by investigation of digital art complete with its history and development. Section 3: Provides definitions under the headings of classification of digital art forms, digital imaging, sculpture, installation, animation and video, sound and music, software art, and net art. The new themes introduced by these forms are studied and expanded under the headings of “artificial intelligence, virtual reality, augmented reality, cyber space, and interactivity”. Section 4: Studies the relationship between architecture and digital arts under the sub-headings of “digital technology – architecture” and “development of multidisciplinary architecture”. These relationships are further appraised based on studying current examples. Section 5: The findings of this research work are discussed and commented upon, and suggestions and recommendations are made in relation to the study with particular reference to applicability and significance.