Gelişmekte olan ülkelerde uluslararası yeşil bina ilkelerinin adaptasyonu çerçevesi

Abstract

Son on yıldır, yeşilbinalar kıt doğal kaynakların daha etkin kullanımı ile yüksek sürdürülebilirliğe ulaşmak için önemli bir factor haline geldi. Yeşil bina kavramları gelişmenin bir sonucu olarak, bir çok ülke kendi yeşil bina konseylerini kurduve ilkelerini oluşturdu. Bu tür ilkeler inşaat sektöründe on de gelen yeniliklerden biri olarak Kabul edilmektedir. Bu tezde, gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında yeşil bina hareketinde yeni olan gelişmekte olan ülkelerde yaygın yeşil bina kurallarının nasıl uygulanabileceği üzerinedir. Bu gelişmekte olan ülkelerin yeşil bina kılavuzların kullanımı hızlandırmak için bir yol haritasına ihtiyaç duyulmaktadır. Bu tezin üç ana hedefi vardır: (1) Endonezya’da ve Türkiye de yeşil binanın benimsenmesi için bir uygulama stratejisi önermek; (2) bu stratejiyi doğrulamak ve geliştirmek için önceki çalışma ve daha ileri durumdaki ülkelerle karşılaştırmak; ve (3) gelişmekte olan ülkelerde inşaat sektöründe yaygın bir yenilik olarak yeşil bina kurallarının ne kadar kavrandığını görmek. Bu tezçalışmasında, gelişmekte olan ülkelerde yeşil bina kurallar benimsenmesi çerçevesinde üç gelişmekte olan ülke bazalınmıştır: Hindistan, Endonezya ve Türkiye. Bu üç ülke benzer şartlara sahip olduğu halde yeşil bina konusunda farklı kurallar uygulamış ve farklı ilerlemeler kaydetmiştir. Hindistan başarıyla, yeşil bina konseylerini kurmuş, kendi yeşil bina inşa kurallarını uygulamış ve yeşil bina ilkelerin benimsenmesi stratejisiyle sertifikalı yeşil bina yapımını kolaylaştırmıştır. Endonezya yeşil bina konseyini kurmuş ve yeşil bina kılavuzunu başlatmıştır. Ancak, sertifikalı yeşil binaların sayısı başkent dışında oldukça düşük ve başkentte kümelenmiş bir durumdadır. Türkiye zaten kendi yeşil bina konseyine sahiptir. Yine de, bu ülkenin uluslararası yeşil bina kurallarını örnek olarak ve mevcut olanlara dayanarak kendi yeşil bina kurallarını belirlemek için çalışmaktadır. Üstelik, sertifikalı yeşil binaların sayısı hala oldukça düşüktür._x000D_ Literatür taraması, yeşil bina hareketlerinin evrimi ve yeşil bina üzerine bir anket aracılığıyla bu tez hazırlanmaktadır.Özel sektör ve kamu sektörünü temsil eden Endonezya ve Türkiye’den 110 uzmanankete katılmaktadır. Hindistan’da 44 uzman önceki çalışmada ankete katılmaktadır. Bulgular Hindistan, Endonezya ve Türkiye de anket sonuçlarının karşılaştırılmasına dayanarak, bu tez gelişmekte olan ülkelerde oluşturulan yeşil bina kurallarının benimsenmesi hakkında bir çerçeve çizmektedir: (1) yeşil bina kuralları hakkında farkındalık oluşturmak için en yararlı kaynaklardan bilgi edinmek; (2) kişilerin ve şirketlerin yeşil bina kurallarını kabullenmesi için motive etmek, (3) teşvikler uygulamak ve yeşil bina kuralları ile ilgili sorunları çözmek; ve (4) benimseyen her kurumun durumunu yenilik uygulamaları ile tanımlamak. Sonuçta bu üç ülke, deneyimlerini gerek duydukları gelecek doğrulama verilerini sadece gelişmiş ülkelerin durumlarına bakarak oluşturmuş gibilerdir. Bununla birlikte, bu tez, önerdiği uluslararası adaptasyon çerçevesiyle, bir çok gelişmekte olan ülkede daha sürdürülebilir binaların yapımlarının yaygınlaştırılması için bir temel olarak hizmet verebilir._x000D_ Hindistan’daki, Endonezya ve Türkiye’deki araştırma sonuçlarının karşılaştırılmasına dayanarak, gelişmekte olan ülkelerde yeşil bina kuralları inşa edilmiştir. Her üç ülke için ortak temel faktörler şunlardır: (1) atölye / seminer ve toplumda yeşil bina kuralları hakkında farkındalık getirebilir bilgi kaynağı olarak eğitim; (2) toplumsal vicdan ve en önemlisi kişinin motivasyonları gibi çevre dostu uygulamaların gösterilmesi; (3) şirketin en önemli motivasyonu olarak çevre dostu uygulamaları göstermek; (4) yeşil bina kurallarının etkin uygulanması için kurumsal çerçevenin uygunluğu ve (vergi indirimi, hibe, vb) gerekli yeşil bina kılavuzların benimsenmesi için en önemli mali teşvikler; ve (5) yeşil bina ilkelerinin benimsenmesini önleyen en önemli engel olarak vergi indirimi ve hibe şeklinde teşvik eksikliği._x000D_ Yeşil bina kurallarının stratejisi konusunda Hindistan’da, Endonezya ve Türkiye’de bazı farklılıklar vardır. Eğitim ya da araştırma ile ilgili bilgi kaynakları, Hindistan için uygundur, ve eğitim, araştırma ya da popüler medya ile ilgili bilgi kaynaklarının kombinasyonu Endonezya ve Türkiye için daha uygundur. Birey ve şirketin motivasyonu hakkında konuşmak,pazar avantajı kazanmak,şirket politikası ve tanıtım değeri Hindistan üzerinde büyük etkiye sahiptir.Diğer taraftan regülatör Endenozya’da önemli rol oynar,müşteri isteğinin ve karın Türkiye üzerinde büyük bir etkisi varken. Bu özel motivasyonlar teşvik ve engelleri etkileyecektir. Eğitim ve bilgilendirme teşvikleri Hindistan ve Endonezya da önemlidirler.Ayrıca,yönetmelikler Endonezya ve Türkiye de de önemlidirler.. Buna ek olarak, yerel yönetimler Türkiye de gereklidir. Müşterinin ve inşaat sektörünün doğasındaki engeller Hindistan’ı ve Endonezya’yı etkiler. Maliye ile ilgili engel de Hindistan’ı etkiler. Regülatör Endonezya’da kaydadeğer bir rol oynadığından beri, onların tutumları Türkiye kadar bu ülkeyi de etkileyecektir. Yerel caydırıcı önlemler ve yeşil bina hareketi Türkiye de de belirleyicidir._x000D_ Genel engellere gelince, devletten, toplumdan, müşterilerden, kar amacı gütmeyen kuruluşlardan, şirketlerden, tedarikçilerden, bireylerden ve diğer açılardan engeller olarak kategorize edilebilir. Mülk sahibi, işletmeler ve finans kurumlar için hiç bir teşvik, uygun enstrümanların eksikliği (örneğin vergi iadeleri); uygun politikaların, mevzuat ve kanunların eksikliği, zayıf izleme mekanizmaları; pazar denetleyecek kurumların eksikliği, devletten kaynaklanan yatırım ve finansal destek eksikliği Hindistan’da, Endonezya ve Türkiye’de devletten kaynaklanan engellerdir. Uzun vadeli tasarruflar üzerinde faiz ve belirsiz bilgi eksikliği müşteri açısından engellerdir. Finansman sorunları ve hükümet düzeyinde teşvik yetersizliği kar amacı gütmeyen kuruluşların engelleridir. Şirketlerdeki ana engel sorunları nasıl tanımak gerektiğinin her zaman bilinmemesi eksikliğidir. Yerel standartlara sahip mevcut bina kılavuzlarının uyumluluk sorunları ve geri dönüşen materyal içeriğini etiketlemek için standart sistemlerin eksikliği. Bil-nasıl/faiz eksikliği; teşvik eksikliği, yüksek maliyet algısı; sermayeye erişim eksikliği; kısa planlama ufukları ancak uzun geri ödeme dönemleri;inşaat sektörünün muhafazakar yapısı ve yeşil teknolojilerin yeni gönüllü kabul eksikliği bireylerin engellerinin örnekleridir. Ayrıca,uluslar arası yeşil bina klavuzlarını kullanan ülkelerin genellikle karşılaştıkları diğer engeller de vardır.Bu engellerin örnekleri yerel standartlardaki LEED (Leadership in Energy and Environmental Design) veya BREEAM (Building Research Establishment Environmental Assessment Method) arasındaki uyumluluk;yerel yönergelerin eksikliği; LEED referans kodlarının çok az bilgisi (örneğin, ASHRAE - Amerikan Isıtma, Soğutma ve Klima Mühendisleri) standartların çok az bilgisi (örneğin, ASTM - Amerikan Malzeme ve Test Derneği) ve ürün sertifikasyonları (örneğin, Greenseal) ve küçük LEED kuralları içindeki gereksinimlerin çok az bilgisi._x000D_ Yeniliğin yayılması hakkında konuşmak; tez anket sonuçları Rogers modeli (2003) temel alınarak geliştirilen her uygulayıcı örgütün mevcut durumunu tanımlayan benzer kategoriler göstermektedir. Örneğin, çevre grupları ortak bir yenilikçi olarak görülür; büyük iş evleri erken benimseyici olarak hareket eder; ve ilgili ajanslar Hindistan’da, Endonezya ve Türkiye’de sık görülen erken çoğunluk gibi ticaret dernekleridir. Bununla birlikte, geç çoğunluk ve tembeller için her ülkenin farklı benimseyicileri vardır. Bununla birlikte, her bir kategorinin bölümü olarak bazı farklılıklar da mevcuttur. Hindistan a bağlı üye grupların çoğu erken benimseyen (6 grup) olarak dağıtılır; Endonezya’da ve Türkiye de bağlı üye grupların çoğu erken çoğunluk olarak yoğunlaşırken (her iki ülkede de 8 grup vardır). Bu bulgular, yeşil bina kurallarının Endenozya’daki ve Türkiye’dekinden Hindistan’da daha iyi benimsendiğini ve dağıldığını gösterdi. Yine de, bu üç ülkede yeni uyum yollarının benzer olduğundan bahsetmek hala dikkat çekicidir._x000D_ Sonuç olarak, bu tez gelişmekte olan ülkeler için yeşil bina kurallarının benimsenmesi çerçevesini genişletti. Bu, Hindistan’da (Potbhare ve ark., 2009b), Endonezya ve Türkiye’de ortak bulgular ve araştırmalara dayanarak oluşturuldu. Yeşil bina ilkelerinin benimsenmesi çerçevesinde kapsamlı faktörler ile ilgili diğer gelişmekte olan ülkeler tarafından seçilebilir üç seçenek vardır: (1) Hindistan’da, Endonezya ve Türkiye’de yalnızca ortak olan başlıca faktörleri seçmek; (2) bu kendilerine benzer koşullar ve özelliklere sahip seçilen üç ülkelerden birini seçmek; veya (3) Hindistan’daki, Endonezya ve Türkiye’deki büyük ortak faktörleri ve farklı olan diğer değerli faktörleri birleştirmek. Bu tezin sonuçları Hindistan, Endonezya ve Türkiye gibi benzer yeşil bina hareketine sahip diğer gelişmekte olan ülkeler tarafından da kullanılabilir. Hindistan, Endonezya ve Türkiye farklı koşullara sahip olmasına rağmen seçilen bu üç gelişmekte olan ülkelerde ortak yeşil bina kriterleri vardır.

Throughout last decade, green buildings became an important factor to reach higher sustainability through more efficient use of scarce natural resources. As a result of the development in green building concepts, many countries have established their green building councils and guidelines. Such guidelines are considered as one of the widely recognized innovations in the construction industry. This thesis focused on examining how green building guidelines diffuse in developing countries, which have relatively young green building movement compared with developed countries that have long history of the green building movement. These developing countries need to build adoption framework to accelerate the use of these green building guidelines.There are three objectives of this thesis: (1) to propose an implementation strategy for accelerating the adoption of green building in Indonesia and Turkey; (2) to compare them with the previous study to validate and improve the green building guidelines adoption framework for developing countries; and (3) to comprehend how green building guidelines as an innovation in construction industry diffuse in developing countries.In this thesis, adoption framework of green building guidelines in developing countries is built based on examples of three developing countries: India, Indonesia, and Turkey. These three countries have similar circumstances but made different progress with the green building guidelines. India has successfully established green building councils, built their own green building guidelines and proven that adoption framework of green building guidelines can catalyze the number of certified green buildings. Indonesia has established green building council and launched its green building guideline. However, the number of certified green buildings is quite low and centralized in the capital city. Turkey has already had its green building council. Nevertheless, this country is using international green building guidelines and working on framing their green building guidelines based on the existing ones. Besides, the number of certified green buildings is still low._x000D_ The thesis is done through a through literature review, evolution of green building movements, and a survey. There were 110 experts participated in the survey from Indonesia and Turkey representing individuals, private and governmental sectors. Survey in India was done by previous study with 44 experts participation. Based on the findings and comparison of survey’s results in India, Indonesia, and Turkey, this thesis offers adoption framework of green building guidelines in developing countries consisting of: (1) the most useful sources of information to bring awareness about green building guidelines; (2) individual’s and company’s motivation to adopt green building guidelines; (3) incentives and barriers associated with green building guidelines; and (4) “diffusion of innovation” that defines the current state of each adopter organization. As the result is developed only according to data from three countries, future verification based on other countries experiences will be necessary. Nevertheless, the international adaption framework proposed in this thesis can serve as a foundation for future progress towards more sustainable buildings in many developing countries.