Masif Ahşap Parklerin Boyutsal Kararlılığının Araştırılması

Abstract

Bu çalışmada; döşeme kaplama malzemesi olarak en sık kullanılan malzemelerden biri olan masif ahşap parkelerin boyutsal ve geometrik kararlılığı araştırılmıştır. Doğal yapısı gereği su ve su buharı ile etkileşimde bulunan ahşap malzemenin yaşadığı boyutsal ve geometrik değişimlerin incelenmesi amacıyla meşe ve sapelli ağaç türlerinden iki farklı genişlikte elde edilen malzemelere ön deneyler ve deneyler uygulanmıştır. Ön deneylerde (20x20x30) mm boyutundaki numunelerin yoğunluk, radyal ve teğet doğrultuda genişleme ile daralma değerleri belirlenmiştir. Deneyler kısmında (250x50x15) ve (250x90x15) mm boyutlarındaki masif parke taslakları %85 ve %35 bağıl nem değerlerinde şartlandırılıp boyutsal ve geometrik kararlılık değişimleri belirlenmiştir. Bu aşamada numunelerin bir kısmına farklı oranlarda oluk açılmış, bir kısmı da sistire edilip her sistirenin ardından tekrar şartlandırılmıştır. Burada amaç bu uygulamaların boyutsal ve geometrik kararlılıktaki etkisini araştırmaktır. Ayrıca hiçbir uygulamaya maruz kalmayan bir numune grubu da karşılaştırma yapmak amacıyla aynı şekilde şartlandırılmıştır. Deneylerin ardından numunelerde oluşan boyutsal ve geometrik değişiklikler elde edilen literatür bilgileri ve yapılan istatistiki test bulguları ile birlikte değerlendirilmiştir. Sonuç olarak; parkelere oluk açılmasının geometrik ve boyutsal kararlılığın iyileştirilmesinde fayda sağlamadığı belirlenmiştir. Ancak yine de oluk açma işlemi alt yüzün belirlenebilmesi ve tutkallama sırasında yapışma yüzeyini artırması açısından tavsiye edilmektedir. Parkenin sistire edilip ardışık şartlandırmalara tabi tutulması geometrik ve boyutsal kararlılığın artmasına etki ettiği bulunan bir diğer sonuçtur. Buna göre; masif parkenin sistire edilmesinde sakınca bulunmamaktadır. Ayrıca ardışık olarak farklı iklim koşullarında kalan malzemenin boyutsal ve geometrik kararlılıklarında artma eğilimi olduğu, bu çerçevede masif parke taslaklarının daha stabil olması açısından döşeneceği yerin iklim koşullarında bir süre bekletilmesi önerilebilir.

The subject of this thesis study is the dimensional and geometrical stability of solid wood parquet. For determining the dimensional and geometrical stabilization of specimens which were obtained from oak and sapelli, pre-tests and tests were carried on. Three type of pre-test were carried; determination of density, determination of radial and tangential shrinkage and swelling of wood. In the laboratory tests; the specimens were conditioned at %85 and %35 relative humidity values, then the dimensional and geometrical stability changes were measured up to standard. In this stage; channels were grooved at different percentages to a group of specimens; also a group of specimens were scraped with a floor sander and after every scraping a new cycle performed. There is also a group of specimens which does not have channels and which didn’t get scraped; only conditioned. Here the aim is searching the effect of channels and scraping on the dimensional and geometrical stability of wood. After the experimental program; the results were being evaluated together with the literature and statistical test diagnosis. As a result; it is determined that grooving channels to solid wood parquets is not advantageous in improving the dimensional and geometrical stability of wood. Still; for the determination of the bad surface and for increasing the adhesion surface while gluing, the grooving of the channels is a necessity. Another result is; the dimensional and geometrical stability of the specimens which were scraped and exposed to different climate conditions successively improved. Also; in general the dimensional and geometrical stability of the specimens which are exposed to different climate conditions successively improved.