Ev / Yaşama Mekanı: Afet Sonrası Gereksinimler

Abstract

İnsan için “barınma” vazgeçilmez bir gereksinim, “ev” ise bu gereksinimin karşılandığı en “özel” mekandır. Ev, dünyaya gelinen, geleceğe hazırlanılan, yeni bir ailenin kurulduğu yerdir. Ev anaçtır, koruyandır. Ev bir anılar deposu, kültürün yansıması, düşlerin kaynağıdır. Ev, kişinin kimliğinin simgesi, hem yalnızlığı hem de sosyal hayatıdır. Ev, gereksinimler bütününün hamurudur. Afet, insanın en “özel” mekanı olan evinin kaybına sebep olan ve önceden hazırlıklı olunması gereken durumdur. Deprem, Türkiye için en yıkıcı afet, kişilerin “evini yitirmesine” en büyük sebep, ancak nedense hep hazırlıksız yakalanılan olgudur. Afet sonrası evini yitirmek bir “şok” oluşturur; “depremzede” ise, bu şoku yaşayan insanın yeni kimliğidir. Depremzede bir enkaz altında ailesi, geçmişi, geleceği, umutları yatan kimsedir. Dünya üzerindeki “yer”ini kaybetmiştir. İlk şoku atlattıktan sonra acil gereksinimleri karşılanan depremzedenin, eğitim, ulaşım-haberleşme, ortak yaşama alanı, iş, fiziksel ve ruhsal sağlık gereksinimleri yanında “barınma” gereksinimi vardır. Depremzede acil barınakta kısa bir süre kaldıktan sonra, kendisini yeniden “yuva” diyebileceği yeni bir eve hazırlayan “geçici” bir konuta yerleştirilmelidir. Aslında amaç depremzedeyi “uzun süreli” barınacağı bir konuta kavuşturmak olsa da, Türkiye’de geçiş dönemi için yapılan geçici konutlar uzun süreli olarak kullanılmaktadır. “Kendin Kur” sistemli geçici konut önerisinde amaç, depremzedenin tekrar eviyle arasında bir bağ kurmasına yardımcı olmak, böylece onu hayata tekrar bağlamaktır. Uzun süreli kullanılacağı düşünülerek tasarlanması gereken geçici konutlar, “Kendin Kur” sistemindeki gibi hem kullanıcı gereksinimlerini önemsemeli, hem de kişiyle evi arasında ki bu bağın kurulmasına yardımcı olabilmelidir. Sonuç olarak, bu tez çalışmasında “Afet Konutu” sorununun çözümüne bir katkı sağlanmaya çalışılmıştır.

For human “to take a shelter” is an important need that he/she can’t give up and the “house” is the most “special” space to receive his/her needs. House is where human born, prepares for the future and the place where a new family forms. House is like a mother who protects. House is full of memories, it reflects the culture and it is the source of the dreams. House is the symbol of the personal identity. House is human’s loneliness and the social life at the same time. House is the dough of human needs. Disaster is the reason for the loss of the human’s special space “home”. Everyone has to be prepared for its effects before it happens. Earthquake is the most destructive disaster for Turkey and it’s the reason for the loss of the houses. After the disaster to lose the house is a “shock” for a person whose new personal identity changes into an “earthquake victim”. He/she is the one who lost his family, past, future and hopes because of an earthquake. He/she lost his/her “place” in the world. After the effects of the first shock, his emergency needs must be received. Then his educational, communicational, common social space, work, physical and psychological needs must be received. Besides of all there is a need for a space to “shelter”. After dwelling in an emergency shelter for a short period of time, he has to stay in a “temporary house” in order to appropriate a new “house” as a “home”. In Turkey temporary houses are used for a long period of time, but in fact the goal must be permanent housing. “Self Build” Project’s destination is to make a connection between earthquake victim and a new house to help him/her to begin a new life. So temporary houses must be designed (as it is in the “Self Build” Project) according to human needs after a disaster, so that the connection between a person and a house can be obtained. As a result, this study’s main goal is to give a hand to solve the problem of disaster housing.