Özel Çevre Koruma Bölgeleri Ve Uygulamaları

Abstract

Çevre koşullarının bozulması, günümüzde Dünyanın ortak sorunu olarak kabul edilmektedir. Bu nedenle karar alıcı durumunda olan Kamu Yönetimleri, çevre sağlının korunması ve devamını sağlamada sorumluluklarının farkına varma gerekliliğini duymuşlardır. Çevre korumada ilke, bulunduğumuz mekanda ve üzerinde yaşadığımız dünyada ekolojik dengeyi bozmadan faaliyetlerimizi sürdürmektir. Bu nedenle tüm ülkeler ortak alınan kararları kendi iç hukuk düzenlerine göre değerlendirerek yerine getirme istekliliğini göstermek durumundadır. Başka bir ifadeyle, çevre sorumluluğunu dayanışma yoluyla yerine getirme gereklilik olarak görülmektedir. Ekonomik gelişme/değişime bağlı olarak yeni ihtiyaçlar ile yerel sorunlar ortaya çıkmakta ve hukuki düzenlemelere gidilmektedir. Bu düzenlemelerden biriside “Özel Çevre Koruma Bölgeleri” olarak ekolojik değere sahip, bozulmamış bölgelerin daha özel ve öncelikle koruma altın alınması ile ilişkindir. Gelecek nesillere bozulmamış, zengin bir biyolojik varlık mirası ile yaşanabilir, sağlıklı, temiz bir çevrenin bırakılması, dünya turizminden yeterli pay alınabilmesi ve sürdürülebilir kalkınmanın sağlanması amaçlarıyla, ülkemizin bazı bölgelerinin Ankara’da kurulacak merkezi bir birim tarafından yönetilmesi Bakanlar Kurulunca uygun görülmüştür. 1989 yılında 383 sayılı Kanun Hükmünde Kararname çıkarılarak Başbakanlığa bağlı Başbakanlık Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı kurulmuş, 1991 yılında da 444 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Çevre Bakanlığına Bağlanmıştır. Bu çalışmada Bakanlar Kurulunca Türkiye genelinde ilan edilen 13 Özel Çevre Koruma Bölgesine ilişkin olarak, Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığının 2872 sayılı Çevre Kanunun 9. maddesinde belirtilen ve 383 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile kendisine verilen görevlerinin neler olduğunu ve bu bölgelerde ne gibi planlama çalışmaları ve uygulamalarının yapıldığı sorgulanmıştır.

The depravation of envoronmental circumstances is considered as the common problem of today’s world. The principle in environmental protection is to carry on our activities without spoiling the ecological balance in world we live. Economical development causes new necessities and problems in connection with alteration and so legal arrangements are applied. One of this arrangements belongs to taking the untouched areas having ecological values as “Special Environmental Protection Area” under more special and “preferental” protection. In order to leave future generations an unspoiled and rich biological heritage and for the continuation of development, political administration have found proper that some regions of Turkey to be excluded from the influence of peripheral organizations and local admimistration and to be administrated by a central unıt located in Ankara. Some of the provisions of the 383 numbered The Decree Having the Law Concerning the Establishment of the Prime Ministery Authority for the Protection of Special Areas, are amended by the provision of the 21.08.1991 dated and 444 numbered The Decree Having the Force of Law Concerning the Repealments in the Decree Having the Force of Law Concerning the Establishment of the Prime Ministry Authority for the Protection of Special Areas. This study examines whether the SEPA Presidency accomplished its functions with this central administration mentality which makes civil and local administrations ineffective for the protection of environmental values for 13 SEPA determined by Council of Ministers and local authorities related to these areas.