Armutlu Yarımadası Eosen Volkaniklerinin Paleomanyetizması

Abstract

Bu çalışmada, doğrultu atımlı sağ yönlü Kuzey Anadolu Fayı’nın iki önemli kolu arasında yer alan Armutlu Yarımadası’nın Eosen’den günümüze tektonik gelişimi hakkında paleomanyetik yorumda bulunmak için Yarımada’da yer alan Eosen volkaniklerinden toplam 50 mevkiden paleomanyetik yönlü numune (en az 7 veya daha fazla) toplanmıştır. Söz konusu karot numuneler paleomanyetizma laboratuvarında ölçmelere hazır hale getirildikten sonra, standart paleomanyetik yöntemler kullanılarak her mevkiye ait ortalama mıknatıslanma doğrultusu belirlenmiştir. 50 paleomanyetik mevkiden 32’sinin güvenilir mıknatıslanmaya sahip olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar şu şekilde özetlenebilir; Armutlu Yarımadası’nın çeşitli kesimlerinde yarımadayı temsil edebilecek saat yönlü rotasyonlar elde edilmiş ve söz konusu rotasyonların ortalamasının ~26° olduğu saptanmıştır. Faylarla sınırlı alanlarda rijit blokları rotasyonu üzerine geliştirilmiş olan matematiksel modelleme bölge içinde uygulanarak test edilmiştir ve paleomanyetik rotasyon miktarı ile matematiksel modelden hesap edilen değerin (~29°) uyum içinde olduğu görülmüştür. Bölgenin doğrultu atımlı sağ yönlü iki fay kolu arasında yer almasından dolayı, bölgede saat yönlü rotasyonların beklenmesi doğaldır. Ancak, bölgenin çeşitli kesimlerinde genel tektonik mekanizmaya uymayan saatin tersi yönlü rotasyonlarla da karşılaşılmıştır. Bu rotasyonların genellikle bulundukları mevkilerin civarındaki faylarla ilişkili olduğu düşünülmektedir. Armutlu Yarımadası Eosen volkaniklerinden elde edilen ortalama mıknatıslanma doğrultuları eğim açıları da değerlendirilmiştir. Bölge için beklenen manyetik eğim açısı I=~59° olup güvenilir paleomanyetik mevkilerin ortalama mıknatıslanma eğim açılarının genellikle bu değerden düşük olduğu görülmüştür. Bu bilgiler ışığında, Eosen’den bugüne bölgenin güneyden kuzeye doğru “enlemsel bir hareket” yapmış olduğuda söylenebilmektedir.

In this thesis, palaeomagnetic samples were collected at 50 sites (at least 7 or more core samples) from the Eocene volcanics in the Armutlu Peninsula which is situated between the two branches of the North Anatolian Fault in order to gather palaeomagnetic information about the tectonic evolution of the region. In the palaeomagnetism laboratory, on the mentioned core samples’ magnetization direction were obtained for each sites after the samples prepared for the measurements by applications of standart palaeomagnetic methods. It was determined that 32 palaeomagnetic sites out of 50 have reliable magnetization. The results are; Clockwise rotations which can represent all of the peninsula were obtained from the different places of the Armutlu Peninsula. The mean magnetization direction of them is approximately 26°. A mathematical model which was devoloped for calculating the rotations of bordering faults rigid blocks was applicated to Armutlu Peninsula and it is seen, the rotations obtained from the palaeomagnetic study and calculated from the mathematical model (~29°) are in a good agreement. Because theArmutlu Peninsula is situated between the branches of a a right-lateral strike slip fault, clockwise rotation is expected in the area. However, many anti-clockwise rotations were obtained in different places of the Armutlu Peninsula. These rotations may be related with the faults which are around the sites. Also the inclination angles of the Eosen volcanics in Armutlu Peninsula was interpreted. The estimating inclination angle for the region is about 59°. It is observed that the inclination angles are smaller than 59°. In the light of these knowledge, it can be said that the region has a South-North movement since Eocene time.