Suyun, zemin içerisinde yer çekimi etkisiyle yaptığı harekete genel olarak “Yeraltı Suyu Akımı” denilmektedir. Zeminlerde su akımını tanımlamakta kullanılan Laplace denkleminin çözümünü elde etmek için değişik yöntemlerden yararlanmak mümkündür. İnşaat mühendisliğinde Laplace denkleminin çözümünde yaygın olarak sayısal ve grafik yaklaşık yöntemler kullanılmaktadır. Yeraltı suyu, zemin içinde hareket ederken zemin danelerine sürtünerek onlara bir kuvvet uygulamaktadır. Bu kuvvete “sızma kuvveti” denilmektedir. Kazı derinliği artıkça, kazı çukuru tabanına doğru oluşan sızmalardan dolayı tabandaki efektif gerilmeler sıfıra yaklaşır, bu duruma “kaynama” veya “borulanma” denilmektedir. Bunun sonucunda, iksa sisteminin kazı çukuru içindeki desteğinin azalması nedeniyle stabilitesi bozulmaktadır. Bu çalışmada, bir Terfi Merkezinin kazı çukuru ele alınmıştır. Kazı çukuru, nihai kazı derinliğine yaklaştığı aralıkta deplasmanların meydana gelmeye başlaması nedeniyle kazı durdurulmuş ve önlemler alınmıştır. Oluşan bu deplasmanlara zeminde “kaynama” olmasının sebep olduğundan şüphelenilmiştir. Bu çalışmada da amaç, Plaxis sonlu elemanlar programıyla bu kazıyı modellemek ve kazı çukuru tabanında kaynama olup olmadığını analiz etmek ve eğer kaynama varsa iksa sistemine yaptığı etkileri incelemektir. Bu modelleme sonucunda kazının nihai seviye geldiği sırada göçeceği görülmüştür. Kaynamanın olma durumunun tahkiki için Terzaghi ve Harza’nın geliştirdiği kaynama tahkikleri, Plaxis programıyla yapılan modelleme sonucunda elde edilen veriler kullanılarak yapılmıştır. Bu tahkikler sonucunda, bu kazıda kaynamanın gerçekleştiği ortaya çıkmıştır. Bunların yanında, Plaxis programı vasıtasıyla kazının iksa sisteminde oluşan gerilmeler ve deplasmanlar yaklaşık olarak hesaplanmıştır.