Mimarlıkta El Hareketlerine Dayanan Bir Kavramsal Model Yapma Aracı

Abstract

Tasarımın erken veya kavramsal aşamalarında maketle çalışmak, nesne-beden ilişkisini düşünmeye ve üç boyutlu değerlendirmeye olanak sağlar; görme, dokunma ve hareketleri de içeren mekan algısını devreye sokarak tasarım sürecini zenginleştirir. Mimari tasarımın erken aşamalarının sayısal ortama taşınması, tasarım ve üretim süreçlerinin hızlanıp bütünleşmesiyle giderek yaygınlaşırken, elle çalışmanın getirdiği kazanımların yeni ortamlarda nasıl sürdürülebileceği sorusu ortaya çıkmaktadır. Günümüz teknolojileri el hareketlerinin sayısal ortama aktarılarak işlenebileceğine işaret ederken, sayısal ortamdaki kavramsal tasarım süreçlerinin bu boyutuyla genişletilebilmesi konusunda önemli kaynaklar sağlamaktadır. Üç boyutlu algının görsel algıya destek olarak yaratıcılığı tetiklediğini gösteren çalışmalar, maket yapmanın tasarım süreçlerini güçlendirerek tasarımcıyı desteklediği konusundaki varsayımımıza kaynaklık etmektedir. Çalışmamızda maket yapmanın sağladığı bu desteğin farklı ortamlarda sürdürülebilir olması hedeflenmiş, maket yaparken kullanılan el hareketlerinin sayısal ortama aktarılarak sayısal tasarım süreçlerinde kullanılması konu edilmiştir. Çalışmanın birinci aşamasında kavramsal maket yapma süreçleri gözlemlenerek bu süreçlerde uygulanan başlıca eylemler analiz edilmiştir. Analizler sonucunda maket yaparken kullanılan el hareketleri temel karakteristiklerine dayalı olarak sınıflandırılarak sayısal ortamda işlenebilecek bir hareket tanıma şeması oluşturulmuştur. El hareketlerinin birbirleriyle karşılaştıralabilecek temel özelliklerine göre sınıflandırılmasının ardından, bu özelliklerin sayısal ortama tercümesi konusunda öneriler sunulmuştur. El hareketlerinin sayısal ortama aktarılması ve tanınması için varolan teknolojiler ve yöntemler tartışılarak, sayısal ortamda maket yapmak için gerekli şartları sağlayacak bir tasarım ortamı geliştirilmiştir. Çalışmanın son aşamasında sayısal nesnelerin el hareketleriyle deformasyonuna yönelik algoritmalar geliştirilerek tasarım ortamının çerçevesi çizilmiştir. Araştırmamız sonucu ortaya koyduğumuz tasarım aracı bir CAD yazılımı kullanılarak bir dizi deney vasıtasıyla sınanmış ve deney sonuçları tartışılmıştır.

Using sketch models in the early phases of architectural design process enables designers to think about the body-object relations and three dimensional evaluation, enrichening the design environment by providing a spatial perception including visual, haptic and kinesthetic interactions. Spreading through the acceleration and unification of the production processes, the digitization of the conceptual phases of architectural design brings about the question of how the benefits of working with hands can be transferred to the digital realm. Today’s technology points out that hand motions can be transfered into and processed in the digital platform and can provide a base for extending the digital design process with this aspect. Many researches show that the three dimensional perception supports the visual perception and strengthens the creativity. Depending on this fact, we assume that the physical model making supports design processes. In our research, we aim to sustain this support in different design environments and study the transfer of the hand motions used in the physical model making processes and use in the digital design environments. We show the results from the observations taken from the conceptual model making processes and analyze the actions involved in these processes as the first step of the research. Depending on this observations we classify the actions according to the main characteristics of the hand motions and propose a recognition schema to be processed in the digital platform. Following the analysis and the classification of the hand motions used in the model making process we aim on translating these hand motions into the digital platform. We discuss the technologies and methods used for hand motion capturing and recognition, and develop a design environment utilizing the hand motions used in the model making processes. We finalize our approache by presenting a set of algorithms for the object deformations conducted with the hand motions. Finally, we test the design environment and discuss the results.