An Ethnography Of Free Improvisation In The Creative

Abstract

There is a place for improvisation in any musical genres of the world. While improvisation means the most natural way to express through music, to some it means high levels of proficiency in music. However, the term free improvisation describes a different genre. The genre free improvisation has a unique approach to music. Musicians have a freedom from any predetermined features of music. Genres, styles, scales, rhythmical structures, playing techniques and many more things can be modified through musician's will. Originated from free-jazz, free improvisation is now considered as a different genre. After a brief introduction to definition of free improvisation, the thesis will focus on free improvisation from two different perspectives. At first, topic will be approached from ethnomusicological perspective. With observations and interviews with musicians and audience, the gathered data will be explained. Analysis of all the data has been made through a semiotic approach. Therefore, the semiotic analysis method of Charles Peirce from Thomas Turino's perspective will be briefly summarized. An example of semiotic analysis will be applied to a recorded free improvisation performance. Second approach will focus on free improvisation and music education relationship. For introduction, some known techniques with improvisatory sections by famous composers and educators will be explained. Main focus of the second section will be the queries. Visual and musical results of performance-based surveys will show how boundaries can effect on an individual's creative process. In the last part of education section, results from private piano classes that involve improvisatory sections will be explained. Results from 2 groups of students will be compared to each other, and to students in control group.

Dünyadaki bütün müzik tarzlarında doğaçlamanın yeri vardır. Doğaçlama müziği yansıtmanın en doğal yolu anlamına gelirken, bazıları için bu yüksek seviyede yeterlilik gerektirmektedir. Öte yandan özgür doğaçlama terimi farklı bir tarzı tanımlamaktadır. Özgür doğaçlama tarzının müziğe kendine özgün bir yaklaşımı vardır. Müzisyenler, müziğin önceden tanımlanmış olan hiç bir özelliğine bağlı kalmak zorunda değildir. Tarzlar, diziler, ritmik yapılar, çalma teknikleri ve pek çok şey müzisyenlerin isteğine göre değiştirilebilir. Köklerini özgür caz akımından alan özgür doğaçlama günümüzde farklı bir tarz olarak değerlendirilmektedir. Bu tez, özgür doğaçlamanın kısa bir tanımını takiben konuya iki açıdan yaklaşmaktadır. İlk yaklaşımda konu etnomüzikolojik bakış açısından incelenmekteidr. Müzisyenler ve izleyiciler ile yapılan röportajlar ve alan izlenimlerinden çıkan bilgiler açıklanacaktır.Bu bilgilerin analizi semiyotik yaklaşım ile yapılacaktır. Bu sebeple, kullanılan method olarak Thomas Turino'nun müzik analizi yaklaşımıyla Charles Peirce'in metodolojisi kısaca açıklanacaktır. Metod uygulsaması örneği olarak semiyotik analiz önceden kayıt edilmiş bir özgür doğaçlama performansına uygulanacaktır. Konuya olan ikinci yaklaşım özgür doğaçlama ve müzik eğitimi ilişkisi üzerinedir. Konu başlangıcı için bazı bilinen eğitimci ve kompozitörlerin doğaçlama içeren eğitim tekniklerinden bahsedilecektir. İkinci yaklaşımın esas odak noktası ise doğaçlama ile yapılan denemelerdir. Performans odaklı denemelerin görsel ve müzikal sonuçları, sınırların insanların yaratım sürecini nasıl etkilediğini göstermektedir. Eğitim bölümünün son kısmında, doğaçlama bölümleri içeren özel piyano derslerinin sonuçları açıklanacaktır. İki öğrenci grubunun ortaya çıkardığı sonuçlar birbirleriyle ve kontrol grubundaki öğrencilerin sonuçlarıyla karşılaştırılacaktır.