Santrifüjlerde Çamur Susuzlaştırma Etkinliğinin Belirlenmesi İçin Uygun Parametrelerin Araştırılması

Abstract

Susuzlaştırma işleminin mekanik sistemlerle yapılması halinde, genellikle çamurun kimyasal maddelerle şartlandırılması gerekmektedir. Yapılan araştırmalar göstermiştir ki kimyasal maddelerle şartlandırılan çamurlar sularını daha kolay vermektedir. Kimyasal şartlandırmada en önemli hususlardan bir tanesi kullanılacak kimyasalın optimum dozunun belirlenmesidir. Şartlandırma etkinliğinin belirlenebilmesi için çamurun susuzlaşabilirliğinin test edilmesi gereklidir. Bu konuda geliştirilmiş bir çok test metodu vardır. Bunlardan iki tanesi Kapiler Emme Süresi (KES) testi ve Filtre Süresi (FS) testleridir. Bunlardan KES büyük bir çoğunluk tarafından kabul görmüş ve uzun süredir kullanılan bir tayin yöntemidir. Filtre Süresi ise Özgül Direnç test metoduna alternatif olarak son bir kaç basımda Standart Metodlar’a alınmış ve yeni yeni kullanılmaya başlanılan bir test metodudur. Bu çalışmada, santrifüjlerde susuzlaştırma etkinliğinin tahmin edilmesi için uygun test yöntemleri araştırılmıştır. Bu amaçla, öncelikli olarak KES ve FS arasında olası bir ilişkii aranmıştır. Elde edilen sonuçlara göre iki metod arasında filtrat viskozitesinin düşük olduğu durumlarda iyi bir korelasyon olduğu ve bu korelesyonun viskozite artışıyla giderek bozulduğu tespit edilmiştir. Deneyin ilerleyen safhalarında şartlandırılan çamur santrifüjlenmiştir. Santrifüjlenen çamurun duru fazında bulanıklık, kekinde ise katı madde oranı ölçülmüş ve iki deney yönteminin (KES ve FS) sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Bulanıklık ölçümlerinden elde edilen sonuç FS deneyinin KES deneyine nazaran daha iyi sonuçlar verdiğidir. Bunun nedeni olarak FS deneyinde santrifüjlere oranla çok farklı proseslerin gerçekleşiyor olması gösterilmiştir. Elde edilen katı madde değerlerinden ise sağlıklı bir yorum yapmak mümkün olmamıştır.

Usually, the chemical conditioning is necessary if mechanical systems are chosen as a dewatering proses. Investigations have shown that the chemical conditioned sludges dewater more easily. One of the most important parts of chemical conditioning is to determine the optimum dosage of the chemical. In order to estimate the dewatering performance, the dewaterability of sludges should be tested. There are a lot of laboratory test methods about this subject. Two of them are Capilary Suction Time (CST) and Time-to-Filter (TTF) tests. CST test is a commonly used test. Time-to-filter test method is a rather new one and has developed as an alternative to Specific Resistance to Filtration test method. The aim of this study is to determine the test methods which can be used in order to estimate the centrifugal performance. Firstly, a corelation between CST and TTF was searched. The results have shown that, for low degrees of polymer dosage, there is a good corelation between two test methods. But also the detoriation of this corelation has been observed as the polymer dosage increases. In the second step, the conditioned sludge has been dewatered by using a laboratory centrifuge, and the turbidity of centrate and solid concentration of the sludge cake has determined and the resulst has been corelated with the results of CST and TTF. As a result of the corelation between the turbidty and CST and TTF, it can be said that TTF has a better corelation than CST. On the other hand, because of the variations in solid concentration results, a strong corelation between this parameter and two test methods couldn’t be observed.