Mimarlık, Kent Ve Sinema İlişkisi

Abstract

Bu çalışmada mimarlık, kent ve sinema ilişkisi Platon’un önerdiği biçimde görünür olanın ardındaki gerçekliği aramak bağlamında değerlendirilmektedir. Bu ilişki, aslında görsel olanın gücü üzerine kurulmuştur. Görsel iletişim biçimlerinin diğer tüm iletişim biçimlerine göre en etkili, öğretici ve akılda kalıcı olduğu bir gerçektir. Özünde birey ve topluma hizmet eden mimarlığın hem kendisinin bir tür görsel iletişim aracı olması, hem de mimar ve mimarlık kullanıcısının görüntü üreten ve tüketen bireyler olduğu düşünüldüğünde; mimarlık, kent ve sinema ilişkisinin zorlama bir ilişki olmadığı anlaşılır. Sinemanın kavrama biçimi, devinim taşıtı ve düşünce dağıtımcısı olarak sırasıyla mimar ve mimarlık kullanıcısı, mimarlık edimi ve toplum üzerindeki etkileri, bu çalışmanın temellerini oluşturmaktadır.

In this study, the relation between architecture, city and cinema is evaluated according to Platon’s way of seeing the truth behind the imaginary. The visual communication is the most effective, educational and the easiest way to remember between the other communication ways. It can be clearly understood that the relation between the architecture, city and cinema is not compulsory, when we think architecture, serving to individual being and society, together; is a kind of visual communication tool and the user of architecture and architect are also the individuals producing and spending images. Cinema, being a way of comprehension, a motion vechile and a distrubuter of ideas, affects in order to the architect, the user of architect and the architecture itself and the bases of this study depands on these affects.