Yörüklerde Boğaz Çalmanın Anlamı Ve Tekniklerinin Analizi

Abstract

Boğaz Çalma, konar-göçer yaşamaya devam eden Türk topluluğu olan Yörükler tarafından uygulanan bir icra biçimidir. Bölgelere göre farklılık göstermesine rağmen, genel olarak boğaz çalma; ezgi söyleme sırasında parmakların boğaza bastırılarak ritmik hareketlerle aşağı yukarı kaydırılması ya da boğaza dikey hareketlerle vurulmasıyla, seste perde değişikliği yaratma esasına dayalı icra biçimidir. Boğaz Çalmada kullanılan iki ayrı teknik vardır. Bunlar tarafımızca ?Vurma? ve ?Kaydırma? tekniği olarak adlandırılmaktadır. Genellikle kız çocukları tarafından seslendirilen Boğaz Çalma ezgileri aynı yaşlardaki erkek çocuklar tarafından ıklık, kaval, cura gibi çalgılarla tekrarlanmıştır. Zamanının büyük kısmını dağda hayvanlarla geçiren çoban çocukların iletişim ve eğlenme aracı olan bu uygulama aynı zamanda kız ve erkek çobanlar arasında gizli bir haberleşme vasıtası olmuştur.

Boğaz Çalma is a musical technique practiced by the Turkish nomadic community, Yoruks, who for a long time continued to migrate from one place to another even after the Great Turkish Migration to Anatolia. Even though it varies from region to region, Boğaz Çalma is commonly described as a practice in which the fingers manipulate the throat with the intended purpose being to create different tones of the voice. There are two styles employed in Boğaz Çalma, which may be identified in terms of the different procedures by which the fingers affect the throat. Boğaz Çalma is generally performed by girls with boys accompanying them by playing the traditional musical instruments of Iklık, a small fiddle, Kaval, an end-blown flute, and the `Cura? which is the smallest of the bağlama family of plucked stringed instruments. The practice of Boğaz Çalma has historically been a means of secret communication between men and women, while shepherd children, who spend so much of their time looking after cattle on the mountains, exploit it for both entertainment and communication purposes.