The Structural Elements Of Timbral Coherence And Its Compositional Application

Abstract

This thesis aims to define 'timbral coherence' in its structural elements and develop an approach for formal analysis. Comparative analysis of cognitive studies on timbre, and the philosophy of musical gesture are the main sources to achieve this goal. Analyses of these studies are used to present a proposal for building new analysis methods. Chapter 1 presents a brief introduction of timbre, its historical and contemporary role in music, main definitions and topics concerning the nature of timbre. An initial definition of timbral coherence is proposed to determine a path and approach for following chapters. Cognition of timbre is examined through noteworthy studies in Chapter 2. First of all, an overview of notion timbral continuum, vertical and horizontal organization in composition is made. Subsequently, relation of timbre and horizontal structures is explained starting from the most basic components: pitch, intervals, and melody. Most importantly, relativity, memory and its grouping mechanisms are examined, which can be seen as the basis for devising the proposed approach.

Bu tez, 'tınısal bütünlüğü' yapısal öğeleri içerisinde tanımlamayı ve biçimsel analiz için bir yaklaşım geliştirmeyi amaçlamaktadır. Tını üzerine bilişsel çalışmaların karşılaştırmalı analizi ve müzikal jestin felsefesi bu hedefe ulaşmak için ana kaynaklardır. Bu çalışmalardan öğrenilenler, yeni analiz yöntemleri oluşturulmasına yönelik bir öneri sunmak için kullanılmıştır. Burada bahsedilen tını ve jest temelli yaklaşımda jest, aslen var olan yerleşik analiz yaklaşımlarının genelleştirilmiş, farklı doku ve stillere uygulanabilir hale getirilmiş bir yorumudur. Tını ise daha merkezi durumdadır. Tezin temel hareket noktası, tınının günümüz müziklerinde türler-üstü bir bütünleştirici algılama öğesi olduğu ve bu noktaya tarihsel bir süreç içerisinde ulaşıldığı fikridir. Bu ana fikir doğrultusunda, Bölüm 1, tınının müzikte bir kavram olarak kısa bir tanıtımını, tarihsel ve çağdaş rolünü, tınının doğasıyla ilgili ana tanımları ve başlıkları sunmaktadır. Sonraki bölümler için bir yol ve yaklaşım belirlemek amacıyla, tınısal bütünlüğün bir ön tanımı şu şekilde önerilmiştir: Tını bütünlüğü, bir müzik eserini dikey (anlık), yatay (zamansal) ve bu ikisinin sürekliliğini, veya tınısal veri sürekliliği oluşturabilecek ve böylelikle söz konusu müziğin algısını daha büyük ölçekte etkileyebilecek boyutları karakterize eden bir nitelik, kriter ya da parametredir. Yani bu tanım, tınısal bütünlüğün çeşitli nitelikler ve boyutlar üzerinden biçimsel algıyı şekillendirmesi fikri üzerine kuruludur.