LEE- Kentsel Tasarım Yüksek Lisans

Bu koleksiyon için kalıcı URI

http://hdl.handle.net/11527/19347

Gözat

Yazar "Demir, Yüksel" ile LEE- Kentsel Tasarım Yüksek Lisans'a göz atma
  • Öge
    Kentsel mekan tasarım sürecinde sanal gerçeklik ve nörobilim yaklaşımlarının kullanımına yönelik bir değerlendirme
    (Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 2024-07-09) Coşer, Hasan Berkay ; Demir, Yüksel ; 519201020 ; Kentsel Tasarım
    Tez, kentsel mekân tasarımında sanal gerçeklik (VR) simülasyonlarının potansiyelini araştırarak, kullanıcı deneyimini, katılımını, güvenliğini ve memnuniyetini artırmayı amaçlamaktadır. Kentlerin kentsel mekân tasarım sürecinde deney mekânı olarak kullanılamayacak kadar kıymetli ve insan yaşamı için önemli bir yeri olduğu göz önünde bulundurularak, sanal gerçeklik teknolojisinin potansiyeli vurgulanmaktadır. Bu bağlamda, sanal gerçeklik ve nörobilim yaklaşımlarıyla yapılan simülasyonların kullanıcı deneyimini nasıl etkilediği ve bu deneyimlerin psiko-fizyolojik verilerle nasıl değerlendirilebileceği incelenmiştir. Araştırmanın amacı, kentsel mekân tasarım sürecinde, sanal mekânda gerçekleştirilecek katılımcı simülasyonlar yoluyla olası sorunların hayata geçmeden önce saptanarak önlenmesi ve bu süreçte sanal mekân tasarımının potansiyelinden ve psiko-fizyolojik verilere dayalı kullanıcı deneyiminden yararlanma olanaklarının bir vaka çalışması aracılığıyla araştırılmasıdır. Araştırma kapsamında, kentsel mekân tasarımında sanal gerçeklik teknolojileri ile gerçekleştirilen sayısal simülasyon ve psiko-fizyolojik verilere dayalı kullanıcı deneyimi ile ilgili güncel durumu saptamak üzere bir öncül analizi gerçekleştirilmiştir. Bu analiz, 122K260 numaralı TÜBİTAK 1001 projesi kapsamında yapılan "Sokaklarda Güvende Hissetmeyi Etkileyen Mekânsal Niteliklerin Sinirbilim ve Makine Öğrenmesi Temelli Yöntemlerle Sanal Mekânlar Üzerinden Değerlendirilmesi" projesi ile detaylandırılmıştır. Araştırmada karma yöntem ile birlikte içerik analizi kullanılmıştır. İlk olarak, kentsel tasarım süreçlerinde sanal gerçeklik ve nörobilim teknolojilerinin kullanımına dair güncel durum literatür taraması ile belirlenmiştir. İkinci aşamada, TÜBİTAK 1001 projesi kapsamındaki simülasyon bir vaka çalışması olarak ele alınmış ve katılımcı anketleri, deney gözlemleri ve yarı yapılandırılmış görüşmeler aracılığıyla psiko-fizyolojik tepkiler ve kullanıcı deneyimleri değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmeler, nesnel (EEG, EDA, göz hareketleri) ve öznel verilerin analizi ile gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular, literatürdeki bilgilerle karşılaştırılarak kapsamlı bir değerlendirme yapılmıştır. Hipotez, katılımcı bir şekilde kurgulanacak sanal gerçeklik simülasyonlarının ve nörobilim yaklaşımlarının, kentsel tasarım süreçlerinde kullanıcı deneyimini anlama ve kentsel mekân niteliğini artırma açısından etkili bir araç olabileceğidir. Bu hipotez, nesnel ve öznel verilerin analizi ile elde edilecek bulguların, sanal gerçeklik destekli kentsel mekân tasarımının potansiyel etkilerini değerlendirmeye yardımcı olacağı varsayımına dayanmaktadır. Araştırmanın sonuçları, kentsel tasarım süreçlerinde sanal gerçeklik teknolojisinin önemini vurgulamakta ve insan odaklı tasarımın önemini ortaya koymaktadır. Bu bulgular, kentsel mekânların yenilenmesi öncesinde potansiyel sorunların önceden tespit edilmesi ve kullanıcı deneyiminin iyileştirilmesi için sanal gerçeklik teknolojilerinin nasıl kullanılabileceğine dair önemli bilgiler sunmaktadır.