Floransa Okulunda Masaccio'nun Yeri

Abstract

Masaccio olarak anılan Tomasso di ser Giovanni di Mone Cassai, 1401 'de Floransa'ya altmış beş km. mesafedeki San Giovanni Valdarno kasabasında doğar. Hem XV. yüzyılın ilk yansında Floransa resmine, hem de genel olarak batı sanatına yeni ufuklar ve olanaklar getiren bir sanatçıdır. Resmi ele aldığı tarzdan hareketle ulaşılabilecek, kendisinin doğrudan takip ettiği bir ustası yoksa da üslubunun kimi yönleri önceki yüzyıla kadar izlenebilir. Masaccio 'nun belirli bir önem ve ağırbaşlılıkla işlediği insan figürü, bir düzen içinde anlaşılır bir şekilde ele aldığı ışık, mekan ve atmosfer, Giotto ve Lorenzetti Kardeşler gibi XIV. yüzyıl ressamlarıyla Pisanolar'ın heykelindeki üslubun canlanmasına işaret eder. Masaccio, Giotto'nun gerçekçi tarzını, döneminin anatomi, ışık-gölge kullanımı ve perspektif gibi konulardaki ilerlemelerden yararlanarak mantıksal bir sonuca götürür. Kendisinden daha yaşlı çağdaşı ve arkadaşları olan Donatello ve Brunelleschi'nin sanatlarından da etkilenir. Brunelleschi'nin getirdiği bilimsel perspektif ve Donatello'nun ilk dönemindeki anıtsallık ve akıcılıktan güç alır. Bu iki sanatçı, Masaccio 'nun entelektüel gelişimine de katkı yaparlar. Herhangi bir başka sanatçı gibi Masaccio da çağının insanıdır ve sanatsal kökeni araştırılırken döneminin Floransası'nın sosyal kültürel ve siyasal şartlan da dikkate alınmalıdır. Masaccio Floransa resminde, plastiklik kazandırılmış figürleri, bütünsel bir mekan perspektifiyle sağlam bir şekilde birleştiren ilk kişidir. Tutarlı bir ışıkla aydınlatılan, belirgin ve kontrol altındaki bir mekana yerleştirilmiş, katı ve anatomik açıdan kabul edilir figürleriyle Masaccio, birbirinden farklı ve rasgele fiziksel kurallara göre şekillendirilmiş bir dünyayı yansıtan ortaçağ resim kavramını kararlı bir şekilde parçalar. Onun yerine resmi, arkasında doğadan alınan aynı ışık, mekan, form ve perspektif kanunlarına göre devam eden gerçek dünyanın bulunduğu bir pencere olarak kabul eder. Bu anlayış, gelecek birkaç yüzyıl boyunca batı resminde temel bir tarz olarak kalacaktır. Masaccio 'nun sanatı, canlılığı, varoluşun keskin çıplaklığı, sert fakat aynı zamanda insancıllığıyla, gerçekliği ve insan doğasını gözlemeyi tercih eden, resmin özüne yönelmiş, görkemli bir güce sahiptir. Masaccio'nun kariyeri oldukça kısadır, fakat geride bıraktığı birkaç anıtsal fresk, dehasını göstermeye yeterli olmuş, ününü garantilemiştir. Getirdikleri, döneminde büyük sanatçıların oluşturduğu jenerasyonun tümünü v etkileyerek Floransa resmi üzerinde süratli bir etki sağlamıştır. Figürlerindeki şiddetli fakat kontrol altındaki heyecan ve genel olarak resimsel öğelere bakışındaki mutlak doğruluk, pek çok sanatçı için bir örnek oluşturur. Filippo Lippi, Fra Angelico ve Andrea del Castagno gibi XV. yüzyılın başta gelen Floransalı ressamları, Masaccio'nun sanatındaki akılcılık, gerçekçilik ve hümanizmadan esinlenirler. Fakat en büyük etkisi, XVI. yüzyıl başında, anıtsal figürleri ve heykelsi ışık kullanımı, daha yeni ve olgun bir şekilde Raffaello, notlarında onun değerini teslim eden Leonardo da Vinci ve fresklerini çalışan Michelangelo tarafından ele alındığında, gelmiş olur. Çok az ressam kendinden sonraki sanat üzerinde Masaccio'nunki kadar etkili olmuştur. Tek başına, rönesans ruhunu bütünüyle yansıtan yeni bir resim yaklaşımım oluşturup geliştirmiştir ve eğer yaklaşık altı yıl süren çalışma aralığryla yirmi yedi yıldan daha az yaşadığı düşünülürse büyüklüğü, olağandışı bir hal alır.

Known as Masaccio, Tomasso di ser Giovanni di Mone Cassai was born in San Giovanni Valdarno, a town sixty five kilometers away from Florance, in 1401. He is an artist who brings about new horizons and opportunities both for Florentine Painting in the first half of the XVth century and also, in general, for Western Art. Although he has no immediate predecessors for the direction in which he is to take the art of painting, certain aspects of his style can be traced to the previous century. Masaccio's weighty, dignified treatment of the human figure and his clear and orderly depiction of space, atmosphere, and light renews the idiom of the early XTVth century Florentine and Sienese painters like Giotto and the brothers Lorenzetti and also of the Pisanos' sculpture. Masaccio carries Giotto's realistic style to its logical conclusion by utilizing contemporary advances in anatomy, 'chiaroscuro', and perspective. He is also influenced by the art of his two older contemporaries and friends, Donatello and Brunelleschi. He receives impetus from the discovery of scientific perspective brought about by Brunelleschi and from the sure fluidity and monumentality of Donatello's first period. These two artists contribute, also, Masaccio's intellectual development. As any other artist, Masaccio, too, is a man of his Age and searching his artistic roots, one should take into consideration of social, cultural and political circumstances of Florence in his period. He is the first, in Florentine painting, to combine emphatically plastic figurative technique with a thorough use of spatial perspective. With its solid, anatomically convincing figures set in a clear, controlled space lit by a consistent fell of light, Masaccio decisively breaks with the medieval conception of a picture as a world governed by different and arbitrary physical laws. Instead, he embraces the concept of a painting as a window behind which a continuation of the real world is to be found, with the same laws of space, light, form, and perspective that obtain in reality. This approach is to remain the basic idiom of Western painting for several centuries. Masaccio's art has an imposing power directed at the heart of painting, with its vitality, a naked bitterness of existence, with a severe but at the same time humanistic treatment, that prefers the gaze upon reality and on human nature. Masaccio's career is all too brief, but the few monumental frescos that he left behind suffice to assert his genius and ensure his fame. His achivements make an immediate impact on Florentine painting, influencing an entire generation of important artists. The intense but contained emotive nature of his figures and, in general, the essential truth of his vision serve as examples for many artists. The major Florentine painters of the mid-XVth century, like Filippo Lippi, Fra Angelico and Andrea del Castagno are all inspired by the rationality, realism, and humanity of Masaccio's art. But his greatest impact comes at the beginning of XVIth century, when his monumental figures and sculptural use of light are embraced in a new and more fully way by Raphael, Leonardo da Vinci who pays homage to him in his notes and Michelangelo who studies his frescoes. Few painters have had a greater impact upon later art than did Masaccio. He alone succeded in breaking away and developing a new approach to painting fully in keeping with the spirit of the renaissance and when one considers that he lived less than twenty-seven years with a working span lasting only about six years, his feat becomes even more extraordinary.